ΣΕ ΕΙΔΑ

Σήμερα το μεσημέρι κατά τις 2. Πέρασες έξω από το Casa Cook Hotel στη Σάμο. Κοιταχτήκαμε την ώρα που περνούσα τον δρόμο. Έχεις υπέροχο βλέμμα. Και καντοστάθηκες! Συνέχιζες να κοιτάς από τον καθρέφτη σου και μετά γύρισες κεφάλι!

Είσαι όμορφος και γυμνασμένος. Σάββατο λίγο πριν κλείσει το μαγαζί, ψώνιζες και ζήτησες από έναν υπάλληλο να σου δείξει κάτι στο σταντ με τα προφυλακτικά. Σε χάζευα. Και χάζεψα! Στείλε αν το δεις.

Περίμενες στην ουρά για να μπεις. Ήμουν μετά από εσένα και σου είπα ότι με τα μαύρα γυαλιά θα ήταν δύσκολο. Φορούσες μαύρα ρούχα και είχες χτυπημένα δυο ωραία tattoos σε μία υπέροχη πλάτη. Στην τράπεζα μέσα σε έχασα και δεν πρόλαβα να σου μιλήσω. Αν το δεις, στείλε.

Άγνωστα τα θέλω όλα, μόνο άγνωστα, που να μπορέσω ίσως κάποτε να τ’ ανακαλύψω, άγνωστη γη με μάτι καθαρό. Μόνο αν τα γνωστά γίνουν άγνωστα έχω ελπίδα να ξαναγεννηθώ. Δεν υπάρχουν χαρακτηρισμοί, δεν υπάρχουν ερμηνείες, ούτε κανόνες, ούτε κατηγορίες, ούτε ορισμοί. Το καθετί είναι μοναδικό, εξαίσια μοναδικό και μόνο. Πρέπει να καταφέρω τη γενναιότητα να στέκομαι στο κενό. Να το παραδεχτώ πως, έτσι κι αλλιώς, κάθε στιγμή στην άκρη μιας αβύσσου στέκω. Με τα ψέματα παρηγορούμε τον ίλιγγο βέβαια, όμως βυθιζόμαστε σε ύπνο όλο και βαθύτερα. Ο πανικός της ανάγκης σου, καλή μου, μ’ έσπρωχνε σε ψέματα και βυθιζόμουνα κι εγώ όλο και βαθύτερα.

Έλα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά. Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο, να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος. Να σου δώσω συντριβή, να μην είσαι μούτρο, να μου δώσεις χόβολη, να μην ξεπαγιάσω. Κι ύστερα να πέσω με κατάνυξη στα πόδια σου, για να μάθεις πια να μην κλωτσάς.

Ταξιδεύαμε μαζί στο αεροπλάνο από Αθήνα προς Doha 14/12/23. Καθόσουν στη διπλανή θέση. Ο τελικός σου προορισμός ήταν Τόκιο, είσαι ναυτικός και θα πήγαινες για τρεις μήνες. Έχουμε ίδια ηλικία, 27 χρόνων, και είσαι από Αθήνα Πειραιά, θα ήθελα πολύ να τα ξαναπούμε.

Σε είδα σήμερα το πρωί 8:40πμ στο μετρό προς Ανθούπολη. Μπήκα από τον Άγιο Ιωάννη, φορούσες μαύρα γυαλιά, μαύρο παντελόνι και μαύρα Birkenstock. Κατέβηκες Σύνταγμα και άλλαξες γραμμή. Αισθάνθηκα ότι με κοιτούσες, εγώ πάλι ένιωθα άβολα και δεν κοιτούσα ιδιαίτερα. Ήθελα να ξέρεις ότι μου έφτιαξες τη μέρα. Εύχομαι να το δεις και να μου στείλεις διότι θέλω να σε γνωρίσω.

Έβγαλες βόλτα το σκυλάκι σου γύρω στις 11. 30 το βράδυ. Πανέμορφη, με απίστευτο βλέμμα κι εξαιρετικό στυλ. Φορούσες παντελόνι και ξώπλατη μπλούζα. Θέλω να σε ξαναδώ.

Κάθισες δίπλα μου στη συναυλία του Β. Λέκκα με την παρέα που σε περίμενε («Μόνο για σένα ήρθα'» σου είπε η φίλη σου στο τέλος). Μιλήσαμε φεύγοντας όταν μου είπες ότι ήξερα τα τραγούδια. Από τη στιγμή που ήρθες δίπλα μου δεν μπόρεσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου (ούτε να το κρύψω μπόρεσα). Θέλω πραγματικά τόσο πολύ να σε ξαναδώ. Υ.Γ. Κούκλα η μικρή, να τη χαίρεσαι.

Ναι, ήσουν στη βραδινή 11-1 προβολή, στο Aftersun, μόνη. Ήρθες και μας ζήτησες το τασάκι από το τραπεζάκι (παρόλο που δεν είμαι fun, κάπνιζες όμορφα, a propos)... Μελαχρινή, με μπεζ μακρύ φόρεμα, υπέροχη... Θα σε ξαναβρώ κάπου;