Heilung: Ανυπομονούμε να βρεθούμε στον Λυκαβηττό

Το Σάββατο 12 Οκτωβρίου οι Heilung θα εμφανιστούν ζωντανά στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού και είναι πολύ πιθανό να διεκδικήσουν μια θέση στη λίστα με τις καλύτερες συναυλίες της φετινής χρονιάς στην Ελλάδα. Αν και αυτό που παρουσιάζουν στη σκηνή οι Heilung περιλαμβάνει τόσα πολλά και διαφορετικά στοιχεία που η λέξη συναυλία δεν τα χωρά. Η μουσική τους μπορεί να έχει φτάσει στα αυτιά σας αφού οι Heilung έχουν ακουστεί στα soundtracks των τηλεοπτικών σειρών Game Of Thrones και Vikings, αλλά και σε video games όπως τα “Conqueror's Blade VII: Wolves of Ragnarök” και “Senua's Saga: Hellblade II” από το blockbuster του Robert Eggers “The Northman”.

Οι Heilung, το όνομα των οποίων σημαίνει θεραπεία και επούλωση (παραπέμποντας στη μετεξέλιξη της λέξης healing στα μοντέρνα αγγλικά), ιδρύθηκαν το 2014 στην Κοπεγχάγη από τον frontman της μπάντας Kai Uwe Faust, με μέλη από τη Δανία, τη Νορβηγία και τη Γερμανία, και έως σήμερα έχουν ηχογραφήσει τρία άλμπουμ. Οι ίδιοι περιγράφουν τη μουσική τους, που βασίζεται σε αρχαία κείμενα και ρουνικές επιγραφές των βόρειων φύλων και λαών, των Γερμανών και των Βίκινγκ από την Εποχή του Σιδήρου, ως «ενισχυμένη ιστορία» από τη βόρεια Ευρώπη του πρώιμου Μεσαίωνα. Η λέξη «ενισχυμένη» παραπέμπει και στην αρχαϊκή δύναμη που εκλύεται από τους ενισχυτές του συγκροτήματος.  

Χρησιμοποιούν ως μουσικά όργανα αντικείμενα όπως κρουστά, κόκκαλα ή και δόρατα, και μετατρέπουν κέρατα σε κρόταλα, παράγουν μουσική από ινδουιστικά κουδούνια, από αντίκες που βρίσκουν σε ναούς, ένα ανακατασκευασμένο ασημένιο κύπελλο από την εποχή των Βίκινγκ, σφυρίχτρες και άλλα κρουστικά όργανα.

Σκίζουν τα περίτεχνα κουστούμια που φορούν επί σκηνής κατά τη διάρκεια του live. Κουστούμια με αναφορές σε «πνευματιστικές παραδόσεις των ευρασιατικών λαών που κατοικούσαν γύρω από τον βόρειο πόλο», ή που άλλες φορές είναι ιστορικά πιστές αντιγραφές της σκανδιναβικής ενδυμασίας της Εποχής του Χαλκού.

Εξερευνούν μέσα από τη χρήση πολλών διαφορετικών γλωσσών (λατινικών, γερμανικών, κελτικών, γοτθικών, πρώιμων γερμανικών διαλέκτων και άλλων) τη μαγεία της αρχαίας κουλτούρας των παραδόσεων των βόρειων ευρασιατικών λαών, ενώ στην τελευταία τους δουλειά, “Drift”, ενσωμάτωσαν στοιχεία και από παραδόσεις πέραν αυτής της γεωγραφικής και πολιτιστικής περιοχής.

Μιλώντας αποκλειστικά στην Athens Voice πριν το ιδιαίτερο live που θα βιώσουν χιλιάδες θεατές στον Λυκαβηττό, o frontman των Heilung, Kai Uwe Faust, συστήνει την πειραματική pagan folk κολεκτίβα από τον σκανδιναβικό βορρά, δίνοντας απαντήσεις για τον τρόπο δημιουργίας, σκέψης και δράσης της.

Ποιες είναι οι προκλήσεις και οι ανταμοιβές με τη δημιουργία μη συμβατικής, κατά τα πρότυπα της μουσικής βιομηχανίας μουσικής;

Ξεκινώ με τις προκλήσεις, πρώτα απ’ όλα, εμείς είμαστε ένα ιπτάμενο τσίρκο, λέμε πάντοτε ότι είμαστε μία θεατρική παραγωγή που παλεύει να χωρέσει σε κανονικές μουσικές νόρμες. Φυσικά αυτό αποτελεί πρόκληση για εμάς, αλλά και για τους ανθρώπους που μας φιλοξενούν, γιατί συνήθως όταν πηγαίνουμε στα φεστιβάλ, εκεί δηλαδή που παίζουν οι «κανονικές» μπάντες, το στήσιμο έχει ως εξής: τύμπανα, δύο μικρόφωνα, δύο κιθάρες, μπάσο. Τέλος. Και μετά είμαστε κι εμείς που εμφανιζόμαστε με χορωδία εννέα ατόμων, τέσσερις τραγουδιστές, δύο ντράμερ, τρία σετ τυμπάνων, πολλά μικρόφωνα και διάφορες έντονες τεχνικές λεπτομέρειες. Κάτι άλλο στο οποίο επιμένουμε πολύ είναι να υπάρχει καπνός πριν την έναρξή μας, βγαίνουμε μέσα από καπνό. Όπως καταλαβαίνετε, πολλά θέατρα και μουσικές σκηνές που έχουν συναγερμούς για φωτιά αναρωτιούνται «Τι πράγμα;». Γιατί αυτό απαιτεί να μιλήσουν και να συνεννοηθούν με την πυροσβεστική και την ώρα που παίζουμε να είναι αυτά τα συστήματα απενεργοποιημένα. Μία άλλη πρόκληση είναι η πολεμική μας χορωδία, η οποία είναι ντυμένη με γερμανικές στολές πολέμου, ουσιαστικά είναι μόνο με τα παντελόνια είτε πρόκειται για άντρες, ή γυναίκες, ή όπως προσδιορίζεται κανείς. Αυτό σε χώρες συντηρητικές χτυπάει κάπως, δεχόμαστε ερωτήσεις αν πρόκειται να έχουμε γυμνόστηθες επί σκηνής και όταν απαντάμε θετικά ακούμε «ωχ, όχι!».

Όταν μιλάμε για ανταμοιβές, κατά τη διάρκεια της περιοδείας είμαστε 30 άτομα, 30 απίθανοι άνθρωποι, 30 πλάσματα που πραγματοποιούν υψηλές λειτουργίες, 30 όμορφες ψυχές και είμαστε σαν μια μεγάλη οικογένεια, δεν βαριόμαστε ποτέ, γίνονται όμορφα πάρτι, ο καθένας έχει διαφορετικά ενδιαφέροντα και μερικοί τρέχουν παράλληλα και άλλα projects, συνολικά συνυπάρχουμε 11 εθνικότητες και πολύ συχνά επισκεπτόμαστε τον τόπο κάποιου, οπότε τον συμβουλευόμαστε για τα εστιατόρια της περιοχής, τα αξιοθέατα, αλλά και όσα δεν ξέρουν να δουν οι τουρίστες. Συνολικά πρόκειται για κάτι πολύ όμορφο. Γενικά συνεργάζομαι με Σαμάνους περισσότερο από 20 χρόνια και σίγουρα αυτό που δεν περίμενα είναι να αρέσει αυτό σε τόσους πολλούς ανθρώπους εκεί έξω. Χρησιμοποιούσα τους ήχους στις σαμανιστικές συγκεντρώσεις, όμως αυτό ήταν κάτι κλειστό που απευθυνόταν σε μικρές ομάδες ανθρώπων. Το να ανακαλύπτεις ότι αυτό που κάνεις αρέσει σε πολλούς, το να παίρνεις ευχαριστήριες αγκαλιές από τον κόσμο, είναι πραγματικά μία ανταμοιβή όλο ομορφιά.

Φέτος συμπληρώνονται 10 χρόνια από τη δημιουργία των Heilung. Πώς αισθάνεστε για το γεγονός ότι η μουσική σας έχει προσελκύσει ένα τόσο ευρύ και διαφορετικό κοινό παγκοσμίως;

Στην αρχή, το 2014, κάναμε για πρώτη φορά ηχογράφηση, αλλά στην αρχή, αυτό προοριζόταν να είναι μια πολύ απλή, μόνο προφορική ποίηση. Ένα project για έναν άνθρωπο, το οποίο ήταν απλά εγώ που πλησίασα τον Christopher (σ.σ. Christopher Juul, δανός μουσικός παραγωγός και ιδρυτής των Heilung) και του είπα «Μπορείς να ηχογραφήσεις μερικά από τα ποιήματά μου;». Και μετά, όταν εξελίχθηκε, και κάποια στιγμή είχαμε ένα πλήρες άλμπουμ, αποφασίσαμε να το βγάλουμε στο YouTube χωρίς προσδοκίες. Είπαμε: μόνο οι φίλοι μας και οι γονείς μας θα το ακούσουν· και μετά όταν έγινε, έσκασε και σαν να ήμασταν τότε κάπως μπερδεμένοι. Έτσι, όταν το άλμπουμ ήταν εκεί έξω, είχα την αίσθηση ότι εντάξει, μπορεί να είναι ελκυστικό, μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι, αλλά η ταχύτητα και το μέγεθος που αναπτύχθηκε, ήταν για εμάς, θα έλεγα, εκπληκτική και μέχρι ένα σημείο συγκλονιστική. Αλλά και πάλι, είμαι άνθρωπος που του αρέσουν οι προκλήσεις. Τώρα υπάρχει όλος αυτός ο κόσμος που του αρέσει το άλμπουμ και μόλις κυκλοφόρησε, φώναζαν κατά εκατοντάδες, χιλιάδες ότι πρέπει να βγούμε και να το παίξουμε ζωντανά. Και τότε έπρεπε να σκεφτούμε πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό και να αναλάβουμε δράση και να το χτίσουμε, φτιάχναμε τα ντραμς και τα φορέματα και τα πάντα. Και αυτό από μόνο του ήταν πολύ δύσκολο. Αλλά και όταν το είδαμε για πρώτη φορά, όταν το κάναμε και το ζωντανέψαμε στη σκηνή και είδαμε πώς βγήκε, αυτό ήταν πολύ ικανοποιητικό. Είδαμε ότι τα καταφέραμε πραγματικά. Ήταν σίγουρο.

Τι σας ενέπνευσε να εξερευνήσετε αυτού του είδους τις ιστορικές και παραδοσιακές μουσικές ρίζες;

Ήμουν ένα παιδί που βασικά ενδιαφερόταν για την Ιστορία και όλα αυτά τα πράγματα. Γεννήθηκα σε μια πολύ παραδοσιακή χριστιανική οικογένεια, πολύ αυστηρή, οπότε μεγάλωσα χωρίς τηλεόραση, αλλά οι γονείς μας μάς έδιναν πολλά βιβλία να διαβάζουμε. Έτσι, ήδη από μικρό παιδί, πριν μπορέσω να διαβάσω, υπήρχε μια τεράστια βιβλιοθήκη στο σπίτι μας, με βιβλία για την Ιστορία. Ήδη ως παιδί, είδα τις αρχαίες άρπες που βρέθηκαν στη Βαβυλωνία, οστέινα υγρά που ξεθάφτηκαν από κάποιες σπηλιές. Πολύ παλιές μούμιες που είχαν πολλά τατουάζ και όλα αυτά τα πράγματα. Και ήδη από μικρό παιδί, τα έβλεπα αυτά και σκεφτόμουν ότι είναι ήδη εκεί, αναπτύσσοντας την επιθυμία να δω αυτά τα πράγματα όταν μεγαλώσω. Αργότερα άρχισαν να μου αρέσουν οι αναπαραστάσεις όπως του Christopher και της Maria (σ.σ. Maria Franz, τραγουδίστρια στους Heilung). Υπάρχει όπως, ειδικά στη Σκανδιναβία, μια τεράστια και όμορφη σκηνή με ανθρώπους που κάνουν τα πάντα, που υφαίνουν παραδοσιακά όπως γινόταν πριν από 1.000 χρόνια, που ανακατασκευάζουν τις μάχες, τα όπλα, που μαγειρεύουν παραδοσιακά, αλλά φυσικά, η μουσική είναι επίσης ένα μεγάλο μέρος της. Γνωρίζουμε λοιπόν τι όργανα είχαν οι άνθρωποι στην αρχαία Ευρώπη την εποχή εκείνη. Γνωρίζουμε επίσης τη γλώσσα. Έχουμε μερικά ποιήματα στη διάθεσή μας. Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατέγραφαν τίποτα. Οπότε δεν υπάρχουν cd 1.000 χρόνια πριν ή κάτι τέτοιο. Οπότε το πώς ακούγονται στην πραγματικότητα, είναι πραγματικά κάτι που ειδικά στον Christopher και τη Maria νομίζω, αλλά και σε μένα, έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον. Πώς ακουγόταν στην πραγματικότητα; Πώς λειτουργούσε; Πώς ήταν οι συχνότητες και τα πάντα; Και ήταν πολλή η περιέργειά μου να δω τι κάνουν ορισμένοι ρυθμοί στους ανθρώπους. Αυτό είναι πολύ, πολύ ενδιαφέρον. Είναι η παρόρμηση να εξερευνήσω. Είναι η παρόρμηση για επανασύνδεση με παλιές εποχές, αλλά επίσης, και πολύ ξεκάθαρα, η παρόρμηση για θεραπεία.

Πώς αισθάνεστε που θα εμφανιστείτε στο θέατρο του Λυκαβηττού, έναν χώρο με τέτοια πολιτιστική σημασία στην Αθήνα; Υπάρχουν στοιχεία της ελληνικής μυθολογίας ή ιστορίας που σας έχουν επηρεάσει ή που θα θέλατε να εξερευνήσετε στο μέλλον;

Αισθάνομαι ότι πραγματικά ανυπομονώ να βρεθώ σε αυτό το μέρος, όπως γενικά να είμαι εκεί έξω με τους Heilung, να παίξω σε ένα μέρος με την ιστορία του και να δω ένα θέατρο, τα νέα μέρη είναι πάντα πολύ, πολύ όμορφα, επειδή και το περιβάλλον προσθέτει πραγματικά σε αυτό που φέρνουμε εμείς. Όπως όταν είμαστε στο φεστιβάλ, υπάρχουν όλες αυτές οι ψυχρές μεταλλικές κατασκευές και τα πλαστικά πανό. Και στη συνέχεια υπάρχει ένας πυλώνας στη σκηνή που έρχεται με όλες τις πέτρες και τα κόκαλα και τα φύλλα. Αλλά όταν τοποθετούμαστε σε μέρη όπως εκεί που θα παίξουμε τώρα στην Αθήνα, αυτό προσθέτει στη συνολική εμπειρία. Όπως, για παράδειγμα, στην Αμερική, υπάρχει το αμφιθέατρο Red Rocks. Είναι ένα φυσικό αμφιθέατρο. Και έχει κάτι σαν στέκεσαι στη σκηνή. Κοιτάς έξω και βλέπεις αυτούς τους γιγάντιους κόκκινους βράχους. Και όταν παίζαμε, είχε πανσέληνο. Και απλά αισθάνεσαι απολύτως καταπληκτικά και απολύτως φοβερά να βρίσκεσαι σε τέτοια μέρη. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους επίσης θέλω πραγματικά και ανυπομονώ να παίξω στην Αθήνα, επειδή θα ενσωματωθούμε στην ιστορία του θεάτρου. Η ελληνική μυθολογία είναι κάτι που γνώριζα ήδη από παιδί, ακόμη και πριν από τη μυθολογία των Βίκινγκ, γιατί όταν μπορούσα ήδη να διαβάσω, ο παππούς μου είχε ένα βιβλίο, ένα παλιό βιβλίο για την ελληνική μυθολογία, ίσως ήμουν οκτώ ή εννέα ετών ή κάτι τέτοιο. Και θυμάμαι ότι κάθε φορά που ερχόμουν στους παππούδες μου να τους επισκεφτώ, ζητούσα αυτό το βιβλίο γιατί μου άρεσαν πολύ οι ιστορίες εκεί μέσα για τον Δία και όλα αυτά τα πράγματα. Και αργότερα, αυτό που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον είναι ότι η ελληνική, η ρωμαϊκή και η σκανδιναβική μυθολογία έχουν πολλούς παραλληλισμούς. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μοιάζουν πολύ. Και όπως πάντα λέμε, είμαστε όλοι συνδεδεμένοι, όπως όλοι οι άνθρωποι συνδέονται σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Έτσι, για παράδειγμα, ως άτομο, χρειάζεστε δύο γονείς, χρειάζεστε τέσσερις παππούδες, οκτώ προπαππούδες, 16, και ούτω καθεξής, και ούτω καθεξής, 32, 64.

Έτσι, όταν κοιτάζω στην Ιστορία, σε κάποιο σημείο, συνειδητοποιώ ότι υπήρξαν χιλιάδες και 10.000 άνθρωποι που είναι οι ρίζες της καταγωγής μου. Φυσικά, δεν προέρχονται όλοι από τη μικρή πόλη όπου ζω ή τη χώρα όπου ζω. Προέρχονται από παντού. Όπως εγώ που γεννήθηκα στην κεντρική και μετακόμισα στη βόρεια Ευρώπη, δουλεύοντας με τόση Ιστορία, δουλεύοντας με τον σαμανισμό. Μπορώ επίσης να δω -ήμουν στη Μασσαλία, για παράδειγμα, μέχρι χθες- την ελληνική επιρροή που έρχεται στην αρχαιότητα στην Ευρώπη, ακόμη και κελτικά στολίδια από περίπου 2.200 χρόνια πριν. Μπορείς να δεις την ελληνική επιρροή εκεί και βρίσκεις σκανδιναβικές χαράξεις σε ελληνικά αγάλματα και τα πάντα. Νομίζω ότι οι άνθρωποι τότε, πραγματικά το εξερευνούσαν κι αυτό. Όπως μπορώ κάλλιστα να φανταστώ ότι οι άνθρωποι που ήρθαν από τη Σουηδία στην Ελλάδα την εποχή των Βίκινγκ, άκουγαν αυτές τις ιστορίες και έλεγαν ότι ακούγεται πολύ οικείο. Μου αρέσει. Μου αρέσει λοιπόν να εξερευνώ τις ομοιότητες που έχουμε στις μυθολογίες μας.

Ποια είναι η σημασία της σύνδεσης με τις ρίζες και την κληρονομιά μας σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο;

Νομίζω ότι ειδικά σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, είναι πολύ σημαντικό να εστιάζουμε περισσότερο στα πράγματα που μας συνδέουν παρά σε άλλα πράγματα που μας χωρίζουν. Γιατί ειδικά στις μέρες μας, έχουμε απίστευτα ισχυρά όπλα, και αν επικεντρωθούμε μόνο στο ότι αυτός ο τύπος έκανε αυτό το λάθος, μπλα, μπλα, μπλα, έχουμε τη δυνατότητα να μετατρέψουμε πραγματικά τον παράδεισο στον οποίο γεννηθήκαμε σε ένα γαμημένο μέρος. Και νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, όπως είπα και πριν, είναι πραγματικά σημαντικό να κοιτάξετε τον γείτονά σας, να κοιτάξετε τη γειτονική σας χώρα, να κοιτάξετε τον τύπο που είναι διαφορετικός από εσάς και να βρείτε πραγματικά τις ομοιότητες, να συνειδητοποιήσετε ότι όλοι ματώνουμε κόκκινα.

Όλοι μας θέλουμε μόνο ένα πράγμα, θέλουμε να ζήσουμε, και θέλουμε να ζήσουμε χωρίς πόνο. Θέλουμε να βρούμε την αγάπη στη ζωή μας. Θέλουμε να τρώμε καλά και να αισθανόμαστε ασφαλείς. Όπου κι αν πάτε: μπορείτε να πάτε οπουδήποτε στον πλανήτη. Οι άνθρωποι θα έχουν αυτές τις θεμελιώδεις επιθυμίες, που είναι σαν ένα από τα βαθύτερα στρώματα που μας συνδέουν ως ανθρωπότητα. Και όλοι χρειαζόμαστε καθαρό αέρα. Αυτό λοιπόν σημαίνει επίσης ότι χρειαζόμαστε δέντρα, χρειαζόμαστε πολλά δέντρα σε αυτόν τον πλανήτη για να μας παρέχουν αυτόν τον φρέσκο, καθαρό και ωραίο αέρα. Νομίζω ότι αυτός είναι ο πυρήνας της απάντησης για να προσεγγίσουμε πραγματικά, να χορέψουμε μαζί, να τραγουδήσουμε μαζί, να μοιραστούμε το φαγητό και να συνειδητοποιήσουμε ότι τελικά είμαστε όλοι ένα.

Πώς έχει αλληλεπιδράσει η τέχνη του τατουάζ με την τέχνη της μουσικής στη ζωή σας;

Σε διάφορα επίπεδα. Όταν πάμε πραγματικά πίσω στο 2014, στο πρώτο άλμπουμ, υπάρχουν πολλοί ήχοι που προέρχονται από τη δουλειά μου με τα τατουάζ, τη σαμανική μου δουλειά και τα πάντα. Και αυτό το ακούς στο τραγούδι, ακούς αυτό το χτύπημα του ρολογιού. Και όταν ακόμα έκανα ενεργά τατουάζ, έκανα πολλά με παραδοσιακά όργανα. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρησιμοποιούσα τη μηχανή. Χρησιμοποιούσα ραβδιά, κυριολεκτικά ραβδιά, και αυτά τα ραβδιά, όταν δουλεύεις σε ανθρώπινο δέρμα, μπαίνεις αυτόματα σε έναν συγκεκριμένο ρυθμό. Χρησιμοποιούμε επίσης αυτόν τον ρυθμό στην αρχή της μουσικής μας. Και γενικά, ως τεχνίτης τατουάζ, ως καλλιτέχνης τατουάζ, είμαστε εκπαιδευμένοι να σηκωνόμαστε το πρωί και να είμαστε έτοιμοι να παραδώσουμε ένα όμορφο σχέδιο. Και αυτό εξακολουθεί να ισχύει για μένα.

Έτσι, αν και σήμερα δηλώνω επαγγελματίας μουσικός, εξακολουθώ να ζωγραφίζω πολύ και όλο το merchandise, όλα όσα βλέπετε ότι πουλάμε στις παραστάσεις μας, αλλά και τα πράγματα που βλέπετε στο διαδίκτυο, όλα τα σχέδια προέρχονται από εμένα. Δεν υπάρχει καμία εξαίρεση, εγώ τα σχεδιάζω και μετά βέβαια υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που το ψηφιοποιούν και μερικές φορές το συναρμολογούν και στα ίδια τα ρούχα. Αλλά όλα τα σχέδια προέρχονται από εμένα. Όλη η οπτική εμφάνιση, η καλλιτεχνική εμφάνιση των Heilung εξακολουθεί να είναι δική μου ευθύνη.

Πώς εξισορροπείτε την ιστορική ακρίβεια με την καλλιτεχνική έκφραση στο έργο σας;

Η ιστορική ακρίβεια: όταν μας βλέπετε να παίζουμε στη σκηνή ή στο άλμπουμ, αυτό δεν εκπροσωπεί, ας πούμε, την εποχή των Βίκινγκς, σαφώς δεν είναι η μουσική που έκαναν οι Βίκινγκς. Επειδή δεν ξέρουμε, δεν μπορούμε να ξέρουμε. Και πιθανότατα ήταν κάτι πολύ διαφορετικό. Αυτό που ξέρουμε, όμως, είναι ότι είχαν αυτό το όργανο. Οπότε το ξεθάβουμε από τον τάφο. Έχεις τον αρχαιολόγο να το περιγράφει, τι είδους ξύλο ήταν, πόσο μεγάλο ήταν, οι διαστάσεις, τα πάντα. Και μετά το ανακατασκευάζεις. Όταν έχεις την ανακατασκευή, ξέρεις σαφώς τι είδους, τι νότες μπορείτε να κάνεις, τι ήχους μπορείς να κάνεις. Αλλά εκεί τελειώνει ήδη η ιστορική ακρίβεια, γιατί δεν έχουμε ιδέα πόσο γρήγορα έπαιζαν αυτοί οι άνθρωποι, τι είδους μελωδία είχαν στην πραγματικότητα. Και εδώ είναι που μπαίνει η καλλιτεχνική ερμηνεία. Χρησιμοποιούμε πολλές ανακατασκευές, όπως ανακατασκευασμένα όργανα, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε τι νότες έπαιζαν αυτοί οι άνθρωποι.

Παίζουμε, αλλά υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις, γιατί ξέρω, για παράδειγμα, ότι υπάρχουν ελληνικές επιγραφές, όπως οι αρχαίες ελληνικές επιγραφές, όπου είναι ξεκάθαρο ότι έχεις τους στίχους, αλλά έχεις και τις νότες. Υπάρχει επίσης το τραγούδι μας, “Nikkal”, από το τελευταίο άλμπουμ, για παράδειγμα, που είναι από την αρχαία Μεσοποταμία. Το κούρδισμα της άρπας. Είναι πραγματικά σαν μια πλήρης παρτιτούρα, σαν αρχαία παρτιτούρα. Υπάρχει ακόμα πολύς χώρος για ερμηνεία επειδή η γλώσσα είναι τόσο δύσκολη όπως η κοινοτική μορφή, όπως οι αρχαίες αρκαδικές διάλεκτοι και τα πάντα. Αλλά μπορούμε να είμαστε αρκετά σίγουροι ότι ειδικά αυτό το τραγούδι, το τραγούδι “Nikkal”, αν καταφέρναμε να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο και να το δείξουμε ή αν κάναμε έναν Αρκάδα να το ακούσει θα ήταν μια ασυνήθιστη ερμηνεία, αλλά θα το είχε ξανακούσει αυτό το τραγούδι.

Υποθέτω ότι αυτό είναι που λέτε, αυτό που περιγράφετε ως «ενισχυμένη Ιστορία», σωστά;

Ακριβώς.

Υπάρχουν τελετουργίες που ακολουθείτε στην καθημερινή σας ζωή;

Υπάρχουν τελετουργίες. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να περιγράψουμε τι είναι μια τελετουργία, όπως η τελετουργία του βουρτσίσματος των δοντιών μου το πρωί. Το ακολουθώ καθημερινά. Είναι σαν κάτι που λειτουργεί πάντα μετά από την ίδια συνταγή. Και αυτό επαναλαμβάνεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο προκειμένου να επιτευχθεί ένας συγκεκριμένος στόχος. Υπάρχουν ορισμένες τελετουργίες που εκτελώ, οι οποίες είναι πολύ κοινότυπες, πολύ προσγειωμένες και πολύ, πολύ τακτικές. Εγώ για τον εαυτό μου, κάνω γιόγκα. Και αυτό είναι γιατί προτιμώ περισσότερο την πρωινή μου ρουτίνα για να σηκωθώ πραγματικά και να κινηθώ λίγο, αλλά και να μπω στο κομμάτι του διαλογισμού. Όταν εργάζεστε με τον σαμανισμό, είναι αδύνατο να αγνοήσετε τη νοτιοαμερικανική πλευρά του. Έτσι, ήρθα σε επαφή πολύ με τον σαμανισμό της Νότιας Αμερικής. Ας το πούμε έτσι. Αυτοί θα το αποκαλούσαν διαφορετικά. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα στα οποία δεν θέλω να μπω πολύ βαθιά, αλλά και τα οποία ασκώ τακτικά. Και στη συνέχεια, όποτε υπάρχει η ανάγκη να κάνω κάτι, αλλά αυτό δεν είναι πραγματικά τακτικό σε μια καθημερινή βάση. Από καιρό σε καιρό βέβαια, εκτελώ μια σαμανική εργασία ή σφουγγάρισμα ή κάτι τέτοιο.

Υποθέτω ότι έχετε ταξιδέψει πολύ στη ζωή σας περιοδεύοντας με τους Heilung και ως tattoo artist. Ποιο είναι το πιο όμορφο μέρος που έχουν δει ποτέ τα μάτια σας στον πλανήτη Γη;

Αυτό αλλάζει επειδή βλέπουμε τόσα πολλά μέρη και εξαρτάται από το τι είναι αυτό για το οποίο μιλάμε. Ένα από τα πιο όμορφα μέρη όσον αφορά την αρχιτεκτονική είναι σαφώς το Μάτσου Πίτσου. Η γενική περιοχή όπου βρίσκονται οι Άνδεις στο Περού, όταν πας εκεί, και είσαι πολύ ψηλά στα βουνά, είσαι στα 3.000 μέτρα και πάνω, και τότε βλέπεις αυτές τις γιγαντιαίες πέτρες και πώς τις συναρμολόγησαν και πόσες είναι. Και μετά μαθαίνεις επίσης ότι έφεραν αυτές τις πέτρες από πολύ μακριά επάνω στο βουνό. Στις μέρες μας έχουμε ελικόπτερα και όλα αυτά τα βαριά μηχανήματα, αλλά τότε δεν τα είχαν. Και στέκεσαι εκεί και απλά προβληματίζεσαι. Είσαι σαν, αυτό είναι απολύτως τρελό και αυτό με κάνει τόσο ταπεινό γιατί όπως πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας γίνονται πολύ περίεργοι και νομίζουν ότι είναι απολύτως σπουδαίοι και μπορούν να κάνουν εκπληκτικά πράγματα στον υπολογιστή τους, όμως όταν βλέπεις αυτή την προσπάθεια, πρέπει να υπήρξαν χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι που όλοι είχαν την ίδια νοοτροπία και ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν την εργασιακή τους δύναμη και να φτιάξουν αυτή την καταπληκτική πόλη πάνω στα βουνά από πέτρες που έφταναν τους 3.040 τόνους. Σε αφήνει άφωνο.

Όσον αφορά τη φύση, θα έλεγα ότι αυτή τη στιγμή, η πιο όμορφη ή η φύση που μου μιλάει περισσότερο είναι η Νέα Ζηλανδία. Η Νέα Ζηλανδία είναι από τη φύση της, τόσο απίστευτη για μένα, η ζωή των πουλιών, τα φυτά εκεί, όπως εκεί από όπου κατάγομαι, έχουμε πολύ φτέρη. Αυτό είναι σαν φτερωτά φύλλα που βγαίνουν από το έδαφος, όταν ήρθα στη Νέα Ζηλανδία είδα πόσο μεγάλα ήταν τα γονικά τους είδη, τα φύλλα που μου ήταν πολύ οικεία, απλά για τα είδα σε αυτό το μέγεθος και όπως περπατάς στο δάσος εκεί, αισθάνεσαι σαν να είσαι σε ένα δάσος που προέρχεται από την εποχή των δεινοσαύρων, το κλίμα είναι πραγματικά όμορφο, και είναι απλά εκπληκτικό, η Νέα Ζηλανδία είναι αυτή τη στιγμή, το κορυφαίο μου, το αγαπημένο μου. Αλλά όπως είπα και πριν, αυτό αλλάζει. Έτσι, για μια μακρά περίοδο στη ζωή μου με τράβηξε πολύ, πολύ η ορεινή, πολύ μεγάλη, άγρια φύση. Και σε εκείνο το σημείο, ήταν μόνο στην Ισλανδία. Είπα ότι είναι το καλύτερο μέρος στη γη. Είναι απολύτως τρελό. Η άγρια φύση που βλέπεις εκεί πόσο άγρια είναι, τα γιγαντιαία βουνά, οι πέτρες, τρελό.

Πιστεύετε ότι η σύγχρονη κοινωνία έχει αποσυνδεθεί από τις αρχαίες ρίζες της; Πώς μπορεί η μουσική σας να βοηθήσει να γεφυρωθεί αυτό το χάσμα;

Όταν μας ακούτε, έχουμε πάλι όλους αυτούς τους αρχέγονους ήχους, όταν πάμε πίσω στην Ιστορία, η σύγχρονη ανθρωπότητα ήταν νομάδες από την αρχή. Έτσι, η πλειοψηφία των προγόνων μας, άκουγαν πολύ τον άνεμο, η φωτιά ήταν πολύ σημαντική. Όταν ακούτε τους Heilung, θα ακούσετε αυτούς τους αρχαίους ήχους που άκουγαν οι πρόγονοί μας. Το είπα και πριν, ως άνθρωποι, χρειαζόμαστε αέρα, χρειαζόμαστε οξυγόνο. Αλλά πολύ συχνά στη σύγχρονη κοινωνία μας, βρίσκουμε τους εαυτούς μας κλειδωμένους σε μέρη όπου δεν υπάρχει το κατάλληλο οξυγόνο. Ο αέρας φιλτράρεται μέσα από κάποια πράγματα και είμαστε κυριολεκτικά αποσυνδεδεμένοι από τα πράγματα που χρειαζόμαστε. Όπως το φρέσκο νερό, όπως εγώ που ταξιδεύω τόσο πολύ σε ορεινές περιοχές, όταν πηγαίνεις στα ψηλότερα βουνά και σε μέρη όπου μπορείς να πιεις από το ποτάμι κατευθείαν νερό που είναι σαν να έρχεται κυριολεκτικά φρέσκο από το έδαφος. Το παίρνεις μέσα σου, είναι πολύ κρύο και το πίνεις. Και σου δίνει αυτή τη στιγμή. Είσαι πραγματικά ανανεωμένος, αναζωογονημένος. Υπάρχει σχεδόν ηλεκτρική ενέργεια σε αυτό το νερό. Το νερό που βγαίνει από τη βρύση απλά δεν την έχει, ακόμα κι αν είναι κρύο και όλα αυτά που συμβαίνουν πίνοντάς το. Όχι, δεν υπάρχει.

Έτσι νομίζω ότι κατά κάποιο τρόπο, είμαστε αποσυνδεδεμένοι από τις βασικές μας ανάγκες. Και πάλι όμως, βλέπουμε το καθήκον μας, να συνδέουμε τους ανθρώπους με αυτές τις πρωταρχικές ανάγκες και να τις εκπληρώνουμε. Κάτι άλλο: ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα είναι ότι, ως άνθρωποι, είμαστε κοινωνικά όντα. Όπως ο λόγος που υπάρχουμε ακόμα είναι επειδή μάθαμε πολύ, πολύ νωρίς στην ύπαρξή μας ότι πρέπει να συνεργαζόμαστε. Πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Ξέρουμε βαθιά μέσα μας ότι τη στιγμή που απομονωνόμαστε, τη στιγμή που είμαστε μόνοι, θα πεθάνουμε. Ας το θέσουμε έτσι, γιατί αν ήσασταν νομάδες, ταξιδεύατε στη Σιβηρία και σας άφηναν πίσω, θα πεθαίνατε. Έτσι, μέσα μας, έχουμε αυτό το συναίσθημα τη στιγμή που είμαστε μόνοι. Είναι βαθιά στο υποσυνείδητο. Τη στιγμή που είμαστε μόνοι, θα έχουμε αυτό το περίεργο εσωτερικό πράγμα που λέει γεια σου, είσαι μόνος. Πρέπει να συνδεθείς με τη φυλή σου, χρειάζεσαι κάποιον που να σε βοηθάει, γιατί δεν μπορείς να είσαι μόνος.

Στις μέρες μας υπάρχουν τόσοι πολλοί απομονωμένοι άνθρωποι που είναι μόνοι τους σε σπίτια και εργάζονται μόνοι τους. Νομίζω ότι πραγματικά υπάρχει αυτό το μόνιμο εσωτερικό κουδούνισμα που λέει, «Γεια σου, πρέπει να συνδεθείς με άλλους ανθρώπους». Πρέπει να είσαι μέλος μιας φυλής. Χρειάζεσαι ανθρώπους που σε αγκαλιάζουν, χρειάζεσαι ανθρώπους που σου μιλάνε. Χρειάζεσαι ανθρώπους που σου χαμογελούν. Χρειάζεσαι κάποιον που ξέρουμε ότι αυτός ο άνθρωπος θα σε βοηθήσει όταν έχεις πρόβλημα. Και πολλοί από εμάς σήμερα στη σύγχρονη κοινωνία είμαστε μόνοι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και είμαστε εκτεθειμένοι σε αυτό, όπως πιστεύω ακράδαντα σε αυτό το υποσυνείδητο σήμα. Αυτό είναι λάθος. Είναι λάθος, είσαι μόνος. Στις συναυλίες μας είμαστε πολύ σίγουροι, υπάρχει πολύς κόσμος, το έχουμε ήδη ακούσει πολλές φορές στα σχόλια που βλέπουμε ότι οι άνθρωποι σαν να σκέφτονται «δεν έχω βγει από το σπίτι μου για πολύ καιρό, δεν έχω συνδεθεί με άλλους ανθρώπους για πολύ καιρό. Φοβάμαι, αλλά θέλω να πω ένα γεια» και μετά παίρνουν ένα εισιτήριο. Έρχονται στη συναυλία μας και συνδέονται. Βλέπουν ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα με εκείνους.