Μια νεαρή κοπέλα γνωρίζει έναν άντρα σε ένα μπαρ και η μεταξύ τους έλξη προδιαθέτει έντονες συγκινήσεις για το υπόλοιπο της βραδιάς. Κανείς από τους δύο, όμως, δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχτούν οι επόμενες ώρες.
Παρότι η περιγραφή της υπόθεσης του «Strange darling» κρύβει παγίδες που μπορούν να αποκαλύψουν αρκετά spoiler, θα αρκεστούμε σε ελάχιστες πληροφορίες προκειμένου να μη σας χαλάσουμε την απόλαυση ενός από τα πιο πρωτότυπα θρίλερ της φετινής σεζόν, που έχει καταφέρει μάλιστα να κλέψει την καρδιά αρκετών επώνυμων εκπροσώπων του είδους, όπως ο Στίβεν Κινγκ που το αποκάλεσε «ευφυές αριστούργημα». Όσο κι αν μοιάζει υπερβολικός ένας χαρακτηρισμός σαν αυτόν, περικλείει αρκετή δόση αλήθειας. Ο βασικότερος λόγος είναι πως ο νεοφερμένος σκηνοθέτης Τζ. Τ. Μόλνερ που υπογράφει και το σενάριο, καταφέρνει να φτιάξει μια αρκετά έξυπνη ταινία τρόμου, με συνεχείς «ανατροπές» που αν και πατούν στα τσιμεντένια κλισέ των καθαρόαιμων θρίλερ, κατορθώνουν να μας κρατούν συνεχώς σε αγωνία. Ταυτοχρόνως ο ταλαντούχος Μόλνερ, στη δεύτερη μόλις σκηνοθετική δουλειά του, δίνει τα διαπιστευτήρια ενός ανήσυχου δημιουργού που τολμά να αρθρώσει ένα διαφορετικό λόγο μπροστά στην ισοπεδωτική λαίλαπα της πολιτικής ορθότητας. Αναπόφευκτα θίγει και επίκαιρα ζητήματα (πατριαρχεία, κίνημα metoo, αρρενωπή τοξικότητα, γυναικεία ενδυνάμωση κ.ά.), αλλά με ένα εύστοχο συμβολικό σχήμα που κουμπώνει άψογα το σπλάτερ –από τη δράση του σαλεμένου σίριαλ κίλερ– με το ρομαντικό στοιχείο. Η αφήγηση που πηγαινοέρχεται στον χρόνο, χωρισμένη σε 6 κεφάλαια, δημιουργεί την αίσθηση ενός απόκοσμου εφιάλτη, παρ' ότι δεν υπάρχει καμιά σχέση με τα μεταφυσικό. Επίσης η ταινία πέρα από την τολμηρή και πρωτότυπη σκηνοθεσία της μη γραμμικής αφήγησης (με καταλυτικό στοιχείο την ειρωνική συνδρομή των ροκ ασμάτων των Pixies) ξεχωρίζει και για την ηλεκτρισμένη ερμηνεία της συγκλονιστικής Γουίλα Φιτζέραλντ («The Fall of the House of Usher», «Η καρδερίνα») που πλάθει έναν αλησμόνητο χαρακτήρα.
