Η φιλολογία γύρω από τον Έλβις Πρίσλεϊ δεν έχει τελειωμό. Μετά την περσινή ταινία-φανφάρα του Baz Luhrmann για τον βασιλιά του ροκ εντ ρολ, η Sofia Coppola υπογράφει το κινηματογραφικό πορτρέτο του ταραχώδους γάμου του με την Priscilla Beaulieu, τοποθετώντας στο επίκεντρο την Πρισίλα. Η ταινία της Coppola, μιας σκηνοθέτριας που ξέρει να δημιουργεί γυναικείους χαρακτήρες και προπάντων να αναδεικνύει χώρους, αφηγείται τη χιλιοπειπωμένη ιστορία από τη σκοπιά της Priscilla, αντλώντας το σενάριο από τα απομνημονεύματά της «Elvis and Me». Αν και το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1985, κι από τότε έχει χρησιμοποιηθεί ως έμπνευση για πολλές οπτικοακουστικές βιογραφίες του Έλβις, φαίνεται ότι μόλις τώρα βρέθηκε η ιδανική κινηματογραφίστρια που θα μπορούσε να δώσει φωνή στην Priscilla. Καθόλου παράξενο εφόσον η Coppola έχει στο ενεργητικό της ταινίες όπως το «Αυτόχειρες παρθένες», «Χαμένοι στη μετάφραση» και «Μαρία Αντουανέτα»· ιστορίες νεαρών γυναικών σε απόγνωση. Εξάλλου, η ίδια η Sofia μεγάλωσε σε μια οικογένεια της σόου μπίζνες όπου όλα τα μέλη της στρέφονταν γύρω από τον πατέρα της, μια μεγάλη προσωπικότητα η οποία, ευλόγως, επισκίαζε τους πάντες. Περίπου όπως ο Έλβις.
Η ταινία «Priscilla» περιλαμβάνει σκηνές που μπορούν να διαβαστούν σαν την αντανάκλαση μιας περασμένης, πατριαρχικής εποχής: ο Έλβις ερωτεύεται μια 14χρονη· ένα κοριτσάκι που παίζει ακόμα μαξιλαροπόλεμο και που δεν ξέρει τι το περιμένει στον κόσμο του θεάματος. Πίσω από τη λάμψη και τα όνειρα, εκτυλίσσονται μικρές και μεγάλες τραγωδίες — τόσο στην οθόνη, όσο και στη ζωή. Προπάντων, πέρυσι, το μοναχοπαίδι του ζεύγους Πρίσλεϊ, η Lisa Marie, πέθανε ξαφνικά σε ηλικία 54 ετών —η ζωή της οποίας δεν υπήρξε λιγότερο ταραχώδης από εκείνη των διάσημων γονιών της. Αλλά η Coppola ενδιαφέρεται περισσότερο για τη μοίρα της Priscilla στη δίνη της διασημότητας, και λιγότερο για τα «γεγονότα»: τα γεγονότα είναι ήδη γνωστά, μεταξύ άλλων από μια σειρά σαπουνόπερες —όπως εκείνη που γύρισε το 1988 ο Larry Peerce με τη Susan Walters στον ρόλο της Priscilla και τον Dale Midkiff στον ρόλο του Έλβις. Στο «Priscilla» το δημιουργικό στοίχημα είναι διαφορετικό: μέσα από την ιστορία της νεαρής συζύγου του Έλβις, η Coppola απεικονίζει τις ΗΠΑ στη δεκαετία του 1960 και το πώς η Graceland, το Λας Βέγκας και τα εμβληματικά πρόσωπα εκείνης της εποχής —από τον Μοχάμεντ Άλι μέχρι τις Ronettes— κατασκεύασαν τη σύγχρονη «αμερικανικότητα». Επιπλέον, το ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας είναι η απουσία των τραγουδιών του Έλβις: η Coppola δεν θέλησε να κάνει ένα ακόμα biopic με το συνηθισμένο και προβλέψιμο soundtrack.
O Glenn Kenney στον ιστότοπο του Roger Ebert βαθμολόγησε την ταινία με 3,5 (στα 4) αστέρια και ο Peter Bradshaw την εκθείασε στον Guardian, αλλά συνολικά η βαθμολογία του «Priscilla» στο imdb είναι, προς το παρόν, μόνο 6,3. Η ταινία προβλήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου στο φεστιβάλ της Βενετίας και βγαίνει στις αμερικανικές αίθουσες στις 11 Οκτωβρίου.
8°
