Μια μητέρα χάνει τον κόσμο κάτω από τα πόδια της όταν ένα αυτοκίνητο χτυπάει τον 12χρονο γιο της. Οι θεράποντες γιατροί βάζουν το αγόρι σε τεχνητό κώμα και οι μέρες περνούν χωρίς να καταγράφεται κάποια βελτίωση. Κάποια στιγμή η απελπισμένη μητέρα διαβάζει το ημερολόγιό του και εντοπίζει μια λίστα με πράγματα που ήθελε να πραγματοποιήσει ο γιος της πριν να έρθει «το τέλος του κόσμου, επειδή ποτέ δεν ξέρεις πότε θα συμβεί αυτό».
Τις «bucket lists» με τους δέκα ή περισσότερους στόχους που βάζει κάποιος ώστε να πραγματοποιήσει στη ζωή του, συνήθως στον κινηματογράφο τις συναντάμε από πρόσωπα που βρίσκονται στη δύση της ζωής τους. Από βαριά άρρωστους ηλικιωμένους ή κι από νεότερους που όμως τους απομένει ελάχιστος χρόνος ζωής. Το εύρημα του ευαίσθητου αγοριού που προβληματίζεται για ένα τέλος που ίσως να μην αργήσει και πολύ, γίνεται ιδανικό πρόσχημα για να ξεδιπλωθεί μια απέραντα τρυφερή, ανήσυχη και κατά διαστήματα σοφή ταινία. Η Λίζα Αζουέλος ξέρει πολύ καλά πώς να τρέφει τη συναισθηματική ανάγκη του θεατή. Είτε με τους όρους μιας εναλλακτικής ερωτικής κομεντί («Μια τυχαία συνάντηση» του 2014 με τη Σοφί Μαρσό και τον Φρανσουά Κλιζέ) είτε με τον σχεδιασμό ενός biopic που βασίζεται σε μια συγκλονιστική ζωή («Νταλιντά», 2017), η Γαλλίδα σκηνοθέτρια και σεναριογράφος γνωρίζει πώς να προκαλεί τη συγκίνηση, χωρίς να προβαίνει στην ευκολία κάποιας τυποποιημένης μελό συνταγής. Βέβαια, εδώ το πιασάρικο στόρι από μόνο του αρκεί για να πέσουμε στα πατώματα και να πλαντάξουμε στο κλάμα. Είτε λόγω της τραγικής ιστορίας του ατυχήματος του παιδιού είτε με αφορμή την αγωνία της απελπισμένης μητέρας (πειστική και κυρίως αφοπλιστική η ερμηνεία της Λαμί), το εν λόγω «Βιβλίο» διαθέτει τις αναπόφευκτες συναισθηματικές ταυτίσεις/εμπλοκές για την πλειοψηφία των θεατών. Όμως το σενάριο, που βασίζεται σε μπεστ σέλερ του Ζουλιέν Σαντρέλ, εξυπηρετεί περισσότερο μια ιστορία περιπλάνησης και αυτογνωσίας που απλώνεται σε αρκετά επίπεδα, παρά ένα διδακτικό μελόδραμα για τις κακοτυχίες της ζωής. Η ηρωίδα εντοπίζοντας τα άλλοτε μεγαλεπήβολα κι άλλοτε ασήμαντα σχέδια του γιου της, αποφασίζει να τα πραγματοποιήσει με οποιοδήποτε τίμημα. Η διαδικασία λειτουργεί σαν ξόρκι για εκείνη αφού πιστεύει ότι αν καταφέρει να φέρει σε πέρας την αποστολή της ίσως να επαναφέρει στη ζωή τον γιο της. Κυρίως, όμως, συνειδητοποιεί διαβάζοντας το ημερολόγιό του ότι αγνοούσε ποιος πραγματικά ήταν, και τώρα θα κάνει ό,τι μπορεί για να τον ξανακερδίσει έστω και μέσω της μεταφυσικής οδού. Ατόφια συγκίνηση, μερικές υπέροχες σκηνές λυρισμού (το κολύμπι δίπλα στις φάλαινες), αλλά και λυτρωτικό χιούμορ, όπως φαίνεται στη σεκάνς με την ηρωίδα να αναρωτιέται πώς θα πραγματοποιήσει την επιθυμία του γιου της που ήταν να «πιάσει το στήθος της όμορφης μαθηματικού». Απορεί μάλιστα και σκέφτεται αν είναι φυσιολογικό για έναν 12χρονο να έχει τέτοιου είδους επιθυμίες!
14°
