Η Τούλα Πορτοκάλος ταξιδεύει με όλη την οικογένειά της στην Ελλάδα για να δει το χωριό του μακαρίτη πατέρα της. Εκεί θα έρθει αντιμέτωπη με ένα χάος που δεν μοιάζει με τίποτα από όσα φανταζόταν.
Το δεύτερο σίκουελ εκείνης της αναπάντεχης εμπορικής κωμωδίας που είχε φτάσει μέχρι τα όσκαρ το 2002 (το πρωτότυπο σενάριο της Βαρντάλος ηττήθηκε από το «Μίλα της» του Αλμοδοβάρ) είναι η αποτυχημένη προσπάθεια να αναπαραχθούν κωμικά τα στερεότυπα που έχουν οι Έλληνες μετανάστες της Αμερικής και του Καναδά για τη σύγχρονη Ελλάδα. Η βλοσυρή γριά από το χωριό Βρύση που εμφανίζεται κάθε φορά σαν φάντασμα όταν η οικογένεια της Τούλας επιχειρεί να μάθει κάτι για το παρελθόν του πατέρα της, είναι σαν το ζωντανό και αναχρονιστικό σύμβολο ενός τόπου που ζει μονίμως στην υπερβολή και το «ένδοξο παρελθόν». Οι αντιλήψεις γύρω από τη φολκλορική Ελλάδα προκαλούν αρχικά κάποια χαμόγελα, αλλά στη συνέχεια η ταινία παραδίδεται σε αφόρητα απλοϊκές καταστάσεις. Αστεία που δεν βγάζουν γέλιο, προσχηματικές σκηνές για να αναδυθούν σκέψεις γύρω από το ζήτημα της ταυτότητας και μονότονα επαναλαμβανόμενα τσιτάτα (πόσες φορές να ακούσουμε το «you are the best - top of the world» από τη νεαρή ξεναγό;) που δεν έχουν κανένα νόημα εκτός του να οδηγήσουν με μαθητική ακρίβεια τον θεατή στον εκνευρισμό. Τα γυρίσματα του φιλμ έγιναν στην Ελλάδα, αλλά δεν υπήρξε καμιά σκηνοθετική μέριμνα ώστε να μπει λίγη τάξη στις αυθαιρεσίες που φέρνουν π.χ. τους ήρωες από το χωριό της Κρήτης των 6 μόλις (παρά τα πολυάριθμα σπίτια που μας δείχνει το drone) κατοίκων (!) να βρίσκονται μέσα σε λίγα λεπτά με την καρότσα-δολοφόνο στην πολύβουη και γεμάτη από κόσμο αθηναϊκή Πλάκα!
7°
