This Is My Lifestyle: Το αιματοβαμμένο φωτογραφικό ντεμπούτο του Angus Scratch Green

Ο Angus Scratch Green είναι ένας διεπιστημονικός καλλιτέχνης, που από το 2017 ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Εκτός από το διαχρονικό ενδιαφέρον του για τη μουσική, ο Green έχει στραφεί πρόσφατα και προς τη φωτογραφία, κυκλοφορώντας το πρώτο του λεύκωμα, με τίτλο «This Is My Lifestyle» (2024).

Η δουλειά του με το ηλεκτρονικό κατάστημα ενδυμάτων KMIF (Kiss Me I'm Famous) έχει συνδεθεί με μία αναπτυσσόμενη αντι-κουλτούρα στη Γερμανία, που σχετίζεται άμεσα με την underground μουσική σκηνή. Επίσης, ο Green εργάζεται ως μάνατζερ για τον Νεοϋορκέζο μουσικό Taraneh και έχει συνεργαστεί στενά με τους καλλιτέχνες Evanora: Unlimited, Chudnyy και bassvictim, επάνω σε διάφορα πρότζεκτ.

Η σειρά φωτογραφιών που συμπεριλαμβάνεται στο «This Is My Lifestyle» είναι γεμάτη σεξ, ναρκωτικά και ψεύτικο αίμα, σε ποσότητες που θυμίζουν καλτ ταινία τρόμου από τη δεκαετία του 1970. Σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, αυτοί που απεικονίζονται στις φωτογραφίες είναι η παρέα των φίλων του και το λεύκωμα αποτελεί ένα ηδονιστικό χρονικό δύο ετών, κατά τα οποία οι χαρακτήρες κατήλθαν σε ένα «διεθνές σπιράλ χάους». Η συλλογή μπορεί να γίνει περισσότερο κατανοητή ως ένα διανοητικό πείραμα μεταξύ τέχνης και τρόπου ζωής.

Το πρώτο σας λεύκωμα, «This Is My Lifestyle», είναι μία αιματοβαμμένη και άγρια συλλογή φωτογραφιών, υποτίθεται από την καθημερινή σας ζωή. Είναι πέρα για πέρα αληθινό, ή μυθοπλαστικό ως ένα σημείο;
Κάθε στιγμή που έχει απαθανατιστεί σε αυτό το βιβλίο θα συνέβαινε ακόμα κι αν δεν είχα τραβήξει τη φωτογραφία. Άρα, από αυτή την άποψη, είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Θα πρέπει να θέλατε να σοκάρετε με κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες. Γιατί θέλετε να προκαλείτε σοκ το κοινό σας; Θέλετε να το κάνετε να σκεφτεί ή να αναθεωρήσει κάτι σχετικά με τη ζωή του;
Ναι, θέλω να σοκάρω. Η ομορφιά του ανεξάρτητου Τύπου είναι ότι δεν υπόκειται στη στάνταρ λογοκρισία. Το ίντερνετ έφερε μία ψευδαίσθηση ανεξαρτησίας. Μια ψευδαίσθηση της ελευθερίας του Τύπου. Όμως αναπτύσσονται ολοένα και στενότερα όρια έκφρασης στις mainstream πλατφόρμες. Άρχισα να τραβάω φωτογραφίες όταν το αντιλήφθηκα αυτό.

Αυτό το λεύκωμα είναι ένα πείραμα για εσάς;
Όχι. Είναι η αρχή ενός πρότζεκτ που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Οι φωτογραφίες σας μοιάζουν να έχουν άμεση σχέση με τον τρόπο ζωής σας. Αυτός ο πειραματισμός ξεπερνάει τα όρια της τέχνης, επηρεάζοντάς την παρόλα αυτά;
Έχω δημιουργήσει μία ταυτότητα που επηρεάζει την κάθε πτυχή της ζωής μου. Είμαι φτιαγμένος για αυτό το άθεο μετα-μοντέρνο τοπίο στο οποίο τα σύμβολα έχουν γίνει το παν. Τα όρια μεταξύ αυθεντικότητας και ιδιοποίησης είναι ανύπαρκτα.  Όμως ο στόχος μου είναι να γίνω λιγότερο εγωκεντρικός.

Πιστεύετε πως οι εικόνες έχουν πιο άμεσο αντίκτυπο επάνω μας; Τι σας έκανε να επιλέξετε τη φωτογραφία αντί κάποιου άλλου εκφραστικού μέσου;
Οι φωτογραφίες είναι υπέροχες γιατί έχουν τη βάση τους στην απτή πραγματικότητα, αντίθετα με άλλες μορφές τέχνης. Το να «παγώσεις» μία στιγμή σαν αυτή είναι σαν την απόλυτη εναντίωση στο θεό. Είναι τόσο αφύσικο και τόσο εντελώς ανθρώπινο που με κάνει και γελάω. Όμως τα κυρίως ενδιαφέροντά μου παραμένουν η μουσική, η μόδα και το σινεμά. Η φωτογραφία είναι μία πρόσφατη εξέλιξη. Η πρώην μου, μου έδωσε μία κάμερα μερικά χρόνια πριν και ξεκίνησα να τραβάω φωτογραφίες.

Τι φακούς και μέσα χρησιμοποιήσατε για αυτό σας το πρότζεκτ; Είναι μέσα με τα οποία δουλεύετε χρόνια ή κάτι καινούριο για εσάς;
Χρησιμοποιώ μία αναλογική κάμερα 35 χιλιοστών για όλα. Δεν είχα ποτέ καμία εκπαίδευση, οπότε προσπαθώ να κρατάω τα πράγματα απλά όσο γίνεται και να εστιάζω στο framing, τα χρώματα, τη σύνθεση και την αφήγηση. Τέτοια πράγματα. Όσο ο φακός μου είναι ακονισμένος και το απόθεμά μου σε φιλμ είναι εντάξει, όλα είναι εύκολα. Ελπίζω να πάρω μία ρυθμιζόμενη κάμερα, αλλά είναι ακριβές. Πρώτα, πρέπει να βρω τα χρήματα. Στο μεταξύ, προσπαθώ να εξελίσσομαι μέσα στα όρια αυτών που έχω.

Όπως φαίνεται, η βάση σας είναι το Βερολίνο. Πώς έχει επηρεάσει η πόλη αυτή τη δουλειά σας; Υπάρχει κάτι εκεί που σας εμπνέει;
Χα! Το Βερολίνο είναι σαν λάκκος του πόνου και της σήψης, από όπου υποθέτω πως αντλώ εξαιρετική έμπνευση. Πλέω μέσα σε έναν κόσμο φαντασμάτων όπου ο ήλιος σπάνια λάμπει. Αλλά το Βερολίνο είναι ό,τι πιο περιθωριακό υπάρχει ενώ βρίσκεσαι ακόμα μέσα στο mainstream. Όλοι περνάνε από εκεί αργά ή γρήγορα. Κάθε χρόνο λέω πως θα μετακομίσω, όμως είμαι ακόμα εδώ.

Έχετε επηρεαστεί από άλλους καλλιτέχνες; Πρόκειται κυρίως για φωτογράφους ή και από τις άλλες τέχνες;
Οι κύριες επιρροές μου είναι μουσικοί. Οι ήρωες των παιδικών μου χρόνων και οι στενότεροί μου φίλοι. Νομίζω πως η μουσική είναι η αγνότερη μορφή τέχνης, η πιο κοντινή στη θέωση. Γι' αυτό το λόγο θεοποιώ τους μουσικούς. Αλλά οι μουσικές μου επιρροές φαντάζομαι πως είναι προφανείς. Με έχουν αγγίξει επίσης οι δουλειές των Λούσιεν Φρόιντ, Martin Margiela, Günter Brus, Γιόκο Όνο, Νίκολας Κέιτζ, Βέρνερ Χέρτζογκ, Μάθιου Μπάρνι, Φρανθίσκο Γκόγια, Χάρμονυ Κόριν, Σούτζι Τεραγιάμα, Ρεζά Νεγκαρεστανί, Μιούτσια Πράντα, Ζαν Προυβέ, Αλεχάντρο Χοδορόφσκι, Ντίτερ Ραμς, Κλερ Ντενί, Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, Φρανκ Κοζίκ, Γκαετάνο Πέσσε και Γκόρντον Μάτα-Κλαρκ, για να αναφέρω μερικούς. Τον περασμένο χρόνο, από όταν ξεκίνησα να παίρνω τη φωτογραφία περισσότερο στα σοβαρά, έπαθα ψύχωση με κάποιες φωτογραφικές αναφορές, αλλά θα τις διαφυλάξω προς το παρόν, γιατί ακόμα εξελίσσομαι. Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι φανερές. Ο αγαπημένος μου είναι ο Τζόελ-Πίτερ Γουίτκιν.

Επάνω σε τι δουλεύετε αυτή την εποχή; Υπάρχει κάποιο νέο πρότζεκτ που θα έπρεπε να περιμένουμε από εσάς;
Αυτή τη στιγμή δουλεύω επάνω σε μια νέα συλλογή για έναν ανεξάρτητο κατάστημα ενδυμάτων που λέγεται KMIF (Kiss Me Im Famous). Ξεκίνησα να δουλεύω μαζί τους μερικά χρόνια πίσω και η επόμενη σειρά μας θα είναι δυνατότερη από οτιδήποτε έχουμε βγάλει ως τώρα. Επίσης σχεδιάζω να εκδώσω ένα μικρό περιοδικό σχετικά με εγκληματίες. Ελπίζω να βρω μια γκαλερί για να δείξω μερικά από τα ζώα μου και τις νεκρές φύσεις μου, αργότερα μέσα στη χρονιά.

Δείτε περισσότερα για το λεύκωμα «This Is My Lifestyle» στο synchronmag.com