Οι προσωπικές ιστορίες 20 γυναικών από όλη την Ελλάδα, το φωτογραφικό του πρότζεκτ και το μήνυμα να αγαπάμε τα σημάδια και να καμαρώνουμε γι' αυτά
Τα σημάδια που φέρει κάποιος άνθρωπος στο κορμί του συνήθως δεν συνοδεύονται από κάποια ευχάριστη ευκαιρία. Πολλά από αυτά είναι αποτέλεσμα ενός τρομακτικού τροχαίου, «αναμνηστικά» μιας ασθένειας ή μιας επώδυνης επέμβασης. Αρκετοί τα κρύβουν, άλλοι όμως είναι περήφανοι γι' αυτά, καθώς σηματοδοτούν μια καινούργια αρχή. Ο φωτογράφος Νικόλας Καργαδούρης ετοίμασε ένα φωτογραφικό πρότζεκτ στο οποίο 20 γυναίκες από όλη την Ελλάδα ποζάρουν στον φακό του, δείχνοντας τις ουλές τους: κάποιες προήλθαν από τραυματισμούς σε τροχαία, από όγκους καλοήθεις αλλά και κακοήθεις, από καρδιακά νοσήματα, από χειρουργεία ανοιχτής καρδιάς και αφαίρεσης οργάνων, ή από τα λευκά σημάδια λεύκης στο κορμί τους. Λίγους μήνες πριν τη σχετική έκθεση που ετοιμάζει, μοιράζεται μαζί μας μερικά κλικς και την ιστορία που βρίσκεται πίσω από την ιδέα.
«Η φωτογραφία ήρθε στη ζωή μου με τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού. Αρχική μου σκέψη ήταν να έχουν τα παιδιά, μεγαλώνοντας, φωτογραφίες από όλες τις διαφορετικές φάσεις της ζωής τους. Αυτό είπα όταν αγόρασα την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή. Στην πορεία ανακάλυψα ότι η φωτογραφία αποτελούσε για μένα τρόπο έκφρασης κι έτσι ξεκίνησα να φωτογραφίζω πολύ και τα πάντα. Η ιδέα για το συγκεκριμένο πρότζεκτ με τα σημάδια είχε γεννηθεί πριν από 4 χρόνια απλά την είχα "παρκάρει" στο πίσω μέρος του μυαλού μου ώσπου κάποια στιγμή χτύπησε ένα καμπανάκι και είπα πως τώρα ξεκινάω. Το καμπανάκι ήταν ένα χειρουργείο ανοιχτής καρδιάς του πατέρα μου. Έζησα όλα τα βήματα, από την ξαφνική ανακοίνωση του προβλήματος μέχρι την μακροχρόνια αποκατάσταση και τις δυσκολίες της. Μέσα από τις φωτογραφίες μου, αυτό που θέλω να επικονωνήσω είναι πως καμία άσχημη στιγμή δεν πρέπει να είναι ικανή να μας κρατήσει πίσω, πως κάθε σημάδι, κάθε ουλή, κάθε τι που μας κάνει να διαφέρουμε δεν πρέπει να μας προκαλεί αίσθημα ντροπής για όσα έχουμε περάσει.Το αντίθετο πρέπει να αγαπάμε αυτά τα σημάδια και να καμαρώνουμε, είναι τα παράσημα που μας θυμίζουν πως έχουμε τα κότσια να πολεμάμε. Τα άτομα τα βρήκα κυρίως από το διαδίκτυο, στην πορεία όμως βρέθηκαν πολλά μέσω γνωστών, ακόμη και από τις ίδιες τις κοπέλες που είχα ήδη φωτογραφήσει. Στο άκουσμα της πρότασής μου, οι περισσότερες ενθουσιάστηκαν και ήθελαν με αυτή τη φωτογράφιση να δείξουν στον κόσμο την δύναμη που κρύβουμε μέσα μας ενώ κάποιες το είδαν σαν μια πολύ καλή ευκαιρία να συμφιλιωθούν με τα σημάδια τους. Ιδιαίτερα συγκινητική και ανθρώπινη υπήρξε μια φωτογράφιση κατά την οποία η κοπέλα, μου εκμυστηρεύτηκε ότι η πρώτη φορά που θα αντικρίσει πραγματικά την τομή της θα είναι μέσα από τις φωτογραφίες μου, καθώς ήταν πολύ πρόσφατο αυτό που της συνέβη και δεν το είχε ακόμη αποδεχτεί. Στις φωτογραφίσεις ήταν όλες πολύ άνετες, συζητούσαμε αρκετά για το πως απέκτησαν τα σημάδια τους και ήμουν πολύ διακριτικός στην όλη προσέγγιση. Το τελικό αποτέλεσμα τις συγκίνησε, αρκετές μάλιστα κατάφεραν να δουν το σώμα τους με νέα ματιά.»
Αποκλειστικές εικόνες από το μεγαλύτερο συγκοινωνιακό, αναπτυξιακό και περιβαλλοντικό έργο υποδομής στη Βόρεια Ελλάδα, το οποίο, έπειτα από δεκαετίες, παραδίδεται
Η σειρά ξεχωριστών posters που παρουσιάζονται λίγο πριν από κάθε ευρωπαϊκή αναμέτρηση
Τα Fresh Voices επέστρεψαν για τον Νοέμβριο στο Γαλλικό Ινστιτούτο, και ήμασταν όλοι εκεί.
Ζωγραφικά έργα, γλυπτά, σχέδια για ταινίες και θρυλικά εξώφυλλα δίσκων
Μια μαγική μουσική βραδιά με συζητήσεις και live στο Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζα Γουλανδρή
Με αφορμή την Ωκεανίδα 2024, γνωστοί καλλιτέχνες δίνουν νέα μορφή σε σανίδες που έχουν ήδη «δαμάσει» τα κύματα
3°
