Κάποιες φορές όλα είναι θέμα timing. Με τον Γερμανό εικαστικό και επιμελητή σε γκαλερί, Manuel Osterholt (ή Manolis όποτε μου γράφει), υπάρχει μία επαφή τα τελευταία χρόνια, κάποιες φορές χανόμαστε, άλλες βρισκόμαστε πιο συχνά, αλλά πάντοτε υπάρχει μία αλληλοεκτίμηση και –φαίνεται- κοινά ενδιαφέροντα.
Γνωστός και σαν SuperBlast, ο ελληνικής καταγωγής εικαστικός (ζωγράφος, γλύπτης) από την πλευρά της μητέρας του, είναι ένας από τους πιο πολυσχιδής καλλιτέχνες του Βερολίνου που ποτέ δεν αποχωρίστηκε τις street καταβολές του, τα χρόνια του σαν graffiti writer (συνεχίζει να «βάφει» τοίχους), σαν skateboarder, την punk και hip hop και κάθε είδους υποκουλτούρα. Οι σπουδές του στη γραφιστική αντανακλούν πολλές φορές και στα έργα του, μεγάλες εταιρίες (adidas, Nike, Vans, Bombay Sapphire) τον έχουν εμπιστευτεί στο κομμάτι branding και displays μαγαζιών, ενώ εκθέσει σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Μιλώντας για timing, ο ίδιος πριν 8 χρόνια ήταν ο επιμελητής και η κινητήρια δύναμη πίσω από την ομαδική έκθεση «Future / Memory» στο Hellrau-Ευρωπαϊκό Κέντρο Τεχνών στη Δρέσδη της Γερμανίας, με συμμετοχή –μεταξύ άλλων- της Martha Cooper και του Cleon Peterson. Δύο μεγάλα ονόματα από το χώρο της φωτογραφίας και των εικαστικών, από τα οποία πρόσφατα είχαμε την σπάνια ευκαιρία να πάρουμε συνεντεύξεις.
Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη σκέψη, ίσως αργήσαμε μάλιστα αλλά τελικά ποτέ δεν είναι αργά. Ο Manuel Osterholt μιλάει στην ATHENS VOICE για τη γενέτειρα Χαϊδελβέργη και την Ελλάδα, τα ξεκινήματα στη ζωή και την τέχνη την εποχή της πανδημίας.
Έχει περάσει ένας χρόνος από την τελευταία σου προσωπική έκθεση με τίτλο «While I Was Measuring The Sky, A Surprised Meteorite Fell On My Head» στην HVW8 γκαλερί στο Βερολίνο. Πού σε βρίσκουμε τώρα;
Ναι. Η χρονιά ήταν ιδιαίτερη σε κάθε επίπεδο. Είμαι καλά. Τη νιώθω σαν μία καθαρτική χρονιά με πολύ συλλογισμό και συνειδητοποίηση. Πολύ δυνατό τι μπορεί μία χρονιά κρίσης να σου φέρει. Όλα τα σημαντικά πράγματα στη ζωή σου γίνονται ορατά και όλο το ασήμαντο χάος το αφήνεις στην άκρη. Η διαύγεια είναι κάτι που ψάχνω και φαίνονται πιο ξεκάθαρα τώρα από τα προηγούμενα χρόνια.
Πώς σε έχει επηρεάσει η πανδημία που βιώνουμε εδώ και σχεδόν δέκα μήνες;
Εκτός του γεγονότος ότι είναι μία παγκόσμια καταστροφή, γεμάτη αβεβαιότητα και πολλοί άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, πολλοί είναι και οι κλάδοι της οικονομίας που επίσης καταρρέουν.Θα καταλάβουμε τον αντίκτυπο που θα έχει η πανδημία σε εμάς και τον κόσμο αυτή τη χρονιά και το διάστημα που θα ακολουθήσει.
Σε προσωπικό επίπεδο είμαι πιο ήρεμος από ποτέ. Υπήρξε χρόνος για ξεκούραση, περισυλλογή, απλά δούλευα ήρεμα στις δουλειές μου και πέρναγα καλά με αυτό. Καταλαβαίνω πως μιλάω από μία προνομιακή θέση και πως οι καλλιτέχνες συχνά είναι προετοιμασμένοι στην αβεβαιότητα και προσαρμόζονται στις αλλαγές πιο γρήγορα και καλύτερα από τους περισσότερους ανθρώπους.
Πού γεννήθηκες και πώς αναπτύχθηκε το ενδιαφέρον σου για τις τέχνες;
Γεννήθηκα στη Χαϊδελβέργη, μία μικρή πόλη με το γνωστό πανεπιστήμιο, στα νότια της Γερμανίας. Από πολύ μικρή ηλικία οι γονείς μου με μεγάλωσαν δημιουργικά με παιχνίδια και υλικά που μπορούσα να πιάσω στα χέρια μου. Η μητέρα μου ζωγράφιζε, έφτιαχνε κεραμικά και γυαλικά στο σπίτι, έτσι για ευχαρίστηση. Και ο πατέρας μου, όταν δεν δούλευε σαν δάσκαλος, με άφηνε να τον βοηθώ στο σπιτικό ξυλουργείο και φτιάχναμε έπιπλα ή στο σκοτεινό θάλαμο για να εμφανίσουμε και να μεγεθύνουμε φωτογραφίες.
Το σπίτι μας ήταν γεμάτο με βιβλία. Φωτογραφικά λευκώματα από διαφορετικές κουλτούρες και λογοτεχνία. Τα κόμικς μπήκαν στη ζωή μου μέσω αυτών. Οι γονείς μου δεν το έβλεπαν σαν επάγγελμα, αλλά σαν τρόπο ζωής. Να χτίζεις τον περιβάλλοντα χώρο σου με τα δικά σου τα χέρια.
Η Χαϊδελβέργη ήταν επίσης μία από τις πρώτα δημιουργικά κέντρα της hip hop κουλτούρας στη Γερμανίας, όταν το πρώτο κύμα ήρθε από τη Νέα Υόρκη. Βλέποντας όλα αυτά τα αριστουργήματα (burners) από τους graffiti καλλιτέχνες Kane, Time, Hero και Sers, από το μυθικό SCM crew, ήταν κάτι το αποκαλυπτικό για έναν νεαρό σαν εμένα. Έτσι, ξεκίνησα με το graffiti γύρω στο 1989. Αυτή ήταν επίσης η στιγμή που κατευθύνθηκα προς τη ζωγραφική. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 σπούδασα γραφιστική και ξεκίνησα μία freelance καριέρα από τότε μέχρι σήμερα, δουλεύοντας κυρίως στο κομμάτι της ζωγραφικής
Ποιες δουλειές και συνεργασίες έχεις να θυμάσαι με όμορφες αναμνήσεις; Έχεις επίσης δουλέψει και σαν επιμελητής πέραν από καλλιτέχνης.
Κοιτάζοντας πίσω στις πιο αξιομνημόνευτες δουλειές μου είναι μία τοιχογραφία στα μέσα των 00s στην Torstrasse του Βερολίνου. Νομίζω αυτή η δουλειά έβαλε το όνομά στο «χάρτη». Όπως και η πρώτη μου μονογραφία «Neo Utopia» για τις εκδόσεις Publikat. Αγαπάω τις τοιχογραφίες που έχω κάνει στo Τσονγκτσίνγκ της Κίνας, το Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής και τη Μόσχα.
Σαν επιμελητής, η καλύτερη στιγμή ήταν η ομαδική έκθεση «Future / Memory» με τον Boogie, Martha Cooper, Antwan Horfee, Husk mit Navn, Cody Hudson, Jay One Ramier, Cleon Peterson, Skki και εμένα. Οι διοργανωτές και ο χώρος Hellrau-Ευρωπαϊκό Κέντρο Τεχνών στη Δρέσδη της Γερμανίας μου έδωσαν «λευκή επιταγή» και πλήρη ελευθερία και τα πάντα πήγαν φανταστικά. Τα περισσότερα έργα δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για τη συγκεκριμένη έκθεση και επί τόπου, μέσα σε μόλις δύο βδομάδες.
Ποια είναι η κατεύθυνση των νέων σου έργων; Διακρίνω έναν μυστικιστικό συμβολισμό σε κάποια από αυτά.
Η κατεύθυνση των νέων μου έργων είναι πιο «ζωγραφική», πιο ελεύθερη και γεμάτη χρώματα. Μου αρέσει να παίζω στο στούντιο αυτό το διάστημα.
Ο συμβολισμός, ο μυστικισμός, η μυθολογία και ο σουρεαλισμός θα μπορούσαν να περιγράψουν τα ενδιαφέροντά μου. Αντανακλάται πίσω στα έργα μου. Είναι μία είδους αναζήτηση σε ερωτήματα για την ύπαρξή μας. Η ανθρώπινη φύση κάτω από ένα μικροσκόπιο. Αν και αυτά τα θέματα με ακολουθούν από την παιδική ηλικία, έχω την αίσθηση πως οι πιο πρόσφατες δουλειές μου έχουν περισσότερο «παιχνίδι» και χαρά.
Πρόσφατα, κυκλοφόρησες και ένα σετ με κάρτες ταρώ με δικά σου σχέδια.
Πολύ χαρούμενος για αυτό το σετ με κάρτες ταρώ που κυκλοφόρησα σε συνεργασία με την RVCA (σ.σ. Αμερικάνικη εταιρία surf-street ρούχων που έχει ένα πρόγραμμα συνεργασιών με καλλιτέχνες), μαζί με μία capsule συλλογή με ρούχα. Σε αβέβαιους καιρούς όπως τώρα, οι άνθρωποι οδηγούνται όλο και περισσότερο σε τέτοιες πρακτικές.
Πότε επισκέφτηκες την Ελλάδα για τελευταία φορά;
Η Ελλάδα είναι η πιο αγαπημένη μου χώρα στον κόσμο. Δυστυχώς, η τελευταία μου επίσκεψη ήταν το καλοκαίρι του 2019. Συνήθως την επισκέπτομαι κάθε χρόνο για τουλάχιστον δύο βδομάδες ή ακόμα και 5-6 βδομάδες, από τότε που ήμουν μικρό παιδί. Βλέπω τον παππού, γιαγιά και μακρινούς συγγενείς σε ένα μικρό χωριό στα βορειοδυτικά της Πελοποννήσου. Μέσα από μία επίσκεψη στην Ελλάδα ξαναγεμίσω τις εσωτερικές «μπαταρίες» και έρχομαι σε επαφή με τους προγόνους μου.
Είναι η Ελλάδα και η μυθολογία της άλλη μία έμπνευση για εσένα;
Σίγουρα μία μεγάλη πηγή έμπνευσης για τη δουλειά μου. Από τα παιδικά χρόνια διάβαζα τα πάντα για θεούς, ήρωες, μάχες και τη μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων. Δυνάμωσε την πεποίθησή μου πως η ανθρωπότητα δεν εξελίχθηκε και τόσο πολύ από τότε και τα πιο καίρια ζητήματα, χαρές και ερωτήματα στη ζωή παραμένουν ίδια σήμερα όπως τότε. Αυτό μεταφέρεται και στα έργα μου.
Τι έρχεται για τον Manuel Osterholt το 2021;
Με το μέλλον πιο αβέβαια από ποτέ, δεν μπορώ να προβλέψω τι έρχεται μέσα στο 2021 αλλά σίγουρα θα έρθω στην Ελλάδα για να μείνω περισσότερο χρόνο. Στην Αθήνα και στο χωριό μας. Προσπαθώ να κάνω μία έκθεση και να βάψω μερικούς τοίχους.
Κατά τα άλλα, έρχονται κάποια μεγάλα πράγματα που περιμένω πώς και πώς και πολύ ζωγραφική δουλειά στο στούντιο. Έχω πάρει και μία 6μηνη δουλειά για ένα σύνολο έργων που στο τέλος θα παρουσιαστούν και μέσα από μία μικρή έκδοση.
superblast.de
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
Μόλις κυκλοφόρησε το λεύκωμά της με τον τίτλο «Ατελιέ καλλιτεχνών- χάος και έμπνευση»
Ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Χρήστος Μάστορας, το χαστούκι που του έδωσε, οι ταινίες, οι μύθοι του και πόσο σοκαριστικό είναι όταν απομυθοποιούνται
40+ νέα πρόσωπα που ξεχωρίσαμε τη φετινή χρονιά και πιστεύουμε ότι θα συζητηθούν το νέο έτος
Η λειτουργία του ονείρου μέσα από μια εντυπωσιακή εγκατάσταση
Το 2024 ήταν η χρονιά του τρόμου, ζήσαμε τη μεγαλεπήβολη επιστροφή κάποιων βετεράνων σκηνοθετών πίσω από την κάμερα, ενώ γίναμε μάρτυρες μιας σειράς νέων ρεκόρ
