Από τη λίμνη Τριχωνίδα στα Ορεινά χωριά

Με αφετηρία το Αρχοντικό της Λίμνης Τριχωνίδας στο παραλίμνιο χωριό Καινούργιο που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα απόσταση από το Αγρίνιο και πριν από το Θέρμο, αρχίζει το οδοιπορικό προς τα χωριά της ορεινής Τριχωνίδας. Πριν ξεκινήσει η ανάβαση, σε υψόμετρο που θα ξεπεράσει τα 1.000 μέτρα, έχουμε την ευκαιρία να περάσουμε από ορισμένα χωριά και τοποθεσίες που έχουν θέα ή βρίσκονται δίπλα στη μεγαλύτερη και πιο ανεκμετάλλευτη λίμνη της χώρας μας, που δεν θα είχε να ζηλέψει σε τίποτα από φημισμένες ευρωπαϊκές λίμνες που μαγνητίζουν χιλιάδες επισκέπτες από κάθε μεριά του πλανήτη, εάν είχε αξιοποιηθεί σε όλη της την έκταση με σχέδιο και στρατηγική στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών.

Η Λίμνη Τριχωνίδα και τα χωριά γύρω από αυτή

Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από την ιστοσελίδα του Δήμου Θέρμου για την λίμνη Τριχωνίδα που αναδεικνύει τις προοπτικές ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής: «Η λίμνη Τριχωνίδα είναι η μεγαλύτερη, καθαρότερη και ομορφότερη λίμνη της Ελλάδας, “το Πέλαγος της Αιτωλίας”, η αδιαμφισβήτητη κυρά στο “Μέγα Αιτωλικό Πεδίο” της αρχαιότητας, βρίσκεται νότια του Παναιτωλικού όρους και βόρεια του Αρακύνθου, εκτείνεται από τα ανατολικά προς τα δυτικά και συνδέεται δυτικά με τη γειτονική λίμνη Λυσιμαχία. Η μεγάλη επιφάνειά της, (95,8 τετραγωνικά χιλιόμετρα), της προσδίδει όψη θάλασσας. Το μέγιστο μήκος της είναι 21,5 χλμ., το μέγιστο πλάτος της 6 χλμ. περίπου και το μέγιστο βάθος της 58 μέτρα, ενώ το μήκος της ακτογραμμής της είναι 51 χιλιόμετρα. Η λίμνη, που προστατεύεται από το δίκτυο Natura 2000, πέρα από την απαράμιλλη φυσική της ομορφιά διαθέτει και μεγάλη βιοποικιλότητα. Διαθέτει ιδιαίτερα πλούσια ορνιθοπανίδα, καθώς έχουν παρατηρηθεί σε αυτή περισσότερα από 200 είδη πουλιών μερικά από τα οποία ιδιαίτερα είναι σπάνια, όπως ο πορφυροτσικνιάς. Φιλοξενεί επίσης 25 είδη ψαριών, 11 από τα οποία είναι ενδημικά στην Ελλάδα. Στις όχθες της λίμνης υπάρχουν πανέμορφα δάση από πλατάνια, λεύκες, ιτιές και πικροδάφνες. […]

Περιμετρικά της λίμνης, σε μικρή απόσταση από την όχθη της, είναι χτισμένα πάνω από 20 χωριά, ενώ πολύ περισσότερα είναι χτισμένα σε όλη τη λεκάνη απορροής της, από τα οποία ξεχωρίζουν η γραφική Μυρτιά, «η νύμφη της Τριχωνίδας», το Θέρμο – το σημείο αναφοράς  της ευρύτερης περιοχής, με τα πλατάνια, τα νερά, την αγορά, τα πέτρινα σπίτια, σπάνια δείγματα της νεότερης αρχιτεκτονικής, τα αρχαία και τον Κοσμά τον Αιτωλό – το Πετροχώρι με τα παραδοσιακά πέτρινα κτίρια και η Ανάληψη, το μπαλκόνι προς την Τριχωνίδα […].

Επιπλέον, υπάρχει δυνατότητα για κολύμπι στη βοτσαλωτή παραλία Φωτμού, η οποία βρίσκεται στο ενδιάμεσο της παραλίμνιας μαγευτικής διαδρομής Λουτρά Μυρτιάς – Σιταράλωνα, όπως και στην παραλία της Μυρτιάς και στην παραλία των Σιταραλώνων, κι ακόμη μπορεί κανείς να απολαύσει την ακρολιμνιά με τα νούφαρα κοντά στα Σιταράλωνα ή την υπέροχη θέα και το ηλιοβασίλεμα από τη Θέση Θέας Πετροχωρίου και αντίστοιχα τα κάλλη της λίμνης στη Μυρτιά και το ηλιοβασίλεμα από τη Μυρτιά, ενώ υπάρχει και δυνατότητα συμμετοχής σε ναυταθλητικές δραστηριότητες που διοργανώνονται από οργανωμένους συλλόγους στη θέση Δογρή, όπως και για αεραθλητισμό, καθώς πραγματοποιούνται πτήσεις με αλεξίπτωτο πλαγιάς από τη Θέση Θέας Πετροχωρίου ως την παραλία του Φωτμού. Ακόμη, η πανοραμική άποψη της παραλίμνιας περιοχής του Δήμου Θέρμου από τη νότια πλευρά της λίμνης αποτελεί επιπλέον στοιχείο που επιβεβαιώνει το κάλλος της εν λόγω περιοχής».

Μια γιαγιά που ποτέ δεν παραπονέθηκε για κάτι, δεν ζήτησε τίποτα από κανέναν, παρά μόνον έδωσε αγάπη και δύναμη στον σύζυγό της, στα εννέα παιδιά της, στα 22 εγγόνια της και στα 14 δισέγγονά της. Αγάπη και στον τόπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε και έφυγε από την ζωή, όπως και πολλές ακόμη γιαγιάδες στην χώρα μας που παρά τις ανυπέρβλητες δυσκολίες της εποχής τους στα ορεινά μέρη προσέφεραν τα μέγιστα και μεγάλωσαν με αξιοπρέπεια και αρχές τις οικογένειες τους.

Πλησιάζουμε στον Διπλάτανο, χωριό μοναδικής ομορφιάς, με περισσότερα από 50 σπίτια σήμερα, αλλά ερημωμένο καθώς οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 5 με 6. Το ετήσιο αντάμωμα από κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και από την μακρινή Αυστραλία και Αμερική που μετανάστευσαν πολλοί κάτοικοι του στις δεκαετίες του '60 και του '70 είναι ίσως το τελευταίο «οχηρό» που τον κρατά στο χάρτη, δίνοντας το μήνυμα: «Φέρτε τα παιδιά και τα εγγόνια σας εδώ, έστω και κάποιες ημέρες το χρόνο, να κρατήσουμε το χωριό και τις παραδόσεις ζωντανές». Αυτό κάνει εδώ και δεκαετίες και ο Θεοφάνης Τσέντζελης που επισκέπτεται τον οικισμό τιμώντας με τον τρόπο αυτό τον πατέρα του, την οικογένεια του, τους ανθρώπους που γνώρισε. Μπορεί να ακολούθησε τη δική του πορεία στα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά ποτέ δεν ξέχασε τις ρίζες του, ποτέ δεν άφησε το σπίτι που μεγάλωσε να «χαθεί» στο χρόνο και να καλυφθεί από την φύση, όπως έγινε και γίνεται σε δεκάδες οικισμούς της χώρα μας. Όσοι περισσότεροι τον μιμηθούν, τόσοι περισσότεροι οικισμοί και χωριά της χώρα μας, θα εξακολουθούν να δίνουν το στίγμα τους στους διαδικτυακούς πλέον χάρτες της google!