Η δημιουργικότητα δεν έχει όρια και η διαφήμιση μπορεί να είναι μια ισχυρή δύναμη για το καλό
- CITY GUIDE
- PODCAST
-
12°
Η γειτονιά μου, ο κόσμος όλος. Παγκράτι
Στο Παγκράτι μπορεί να έφτασα ως… εσωτερικός μετανάστης (είμαι γέννημα-θρέμμα της άλλης ιστορικής συνοικίας της Αθήνας, της Κυψέλης), όμως ζώντας εδώ το μεγαλύτερο κομμάτι της ενήλικης ζωής μου άνετα μπορώ να καυχηθώ περί εντοπιότητας! Ύστερα από τόσα χρόνια μπορώ περήφανα να δηλώνω Παγκρατιώτισσα κι είμαι έτοιμη να απαριθμήσω τις χαρές και τις απολαβές που προσφέρει η ακαταμάχητη καταδική μου πια γειτονιά: Είναι δυο βήματα από το πολύβουο κέντρο κι όμως έχει απαράμιλλη ταυτότητα η οποία μάλιστα ξεπροβάλλει με συνεχώς καινούργια πρόσωπα. Βρίσκεται σε κομβικό σημείο, ώστε να μπορεί να κάνει σε όλους εύκολες τις μετακινήσεις από και προς Βορρά και Νότο, γι' αυτό και πάντα θα το δεις γεμάτο από όλες τις «φυλές» της Αθήνας. Έχει ζωντάνια όποια ώρα του 24ώρου το επισκεφθείς, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να είναι και φιλήσυχο, ήρεμο και ακόμη ασφαλές. Διαθέτει ιδιαίτερη σοφιστικέ ατμόσφαιρα και απαράμιλλη old Athens αύρα −περπατάς στους δρόμους του και νομίζεις ότι εκτυλίσσονται μπροστά σου σκηνές παλιού, καλού ελληνικού κινηματογράφου−, στοιχεία που συνδυάζει με γερές δόσεις κοσμοπολιτισμού και σύγχρονης ευρωπαϊκής γειτονιάς.
Στο Παγκράτι όλα μπερδεύονται γλυκά: το παλιό, το καινούργιο, το νοσταλγικό, το πρωτοποριακό, το καλλιτεχνικό και το γλεντζέδικο, το ταβερνάκι και το gourmet Michelenάτο εστιατόριο, οι νεαροί που κάνουν σκέιτ με τα παππούδια της περιοχής που έχουν βγει για ψώνια στον μανάβη. Το έχω περπατήσει ξανά και ξανά και πάντα ανακαλύπτω κάτι καινούργιο, αυτή η γειτονιά δεν ησυχάζει ποτέ… ακόμη κι εγώ που το ξέρω τόσο καλά δεν το προλαβαίνω! Μικρά μεγάλα μαγαζιά ξεφυτρώνουν κάθε τόσο, το πρώην παμπάλαιο ταβερνάκι μπορείς να το δεις εξωτικό asian κατεύθυνσης εστιατόριο, το ταπετσέρικο που βλέπεις χρόνια με την ίδια ροκοκό καρέκλα στην βιτρίνα του μέσα σε ένα βράδυ μετατρέπεται σε speakeasy μπαράκι, στο μανάβικο που μέχρι χτες ψώνιζες τα απαραίτητα της κουζίνας σου τώρα χαζεύεις τις δημιουργίες κάποιων νέων και ανερχόμενων fashion designers.
Ακόμη και στον καιρό της καραντίνας, τότε που όλα έμοιαζαν σταματημένα από τον χρόνο, το Παγκράτι ήταν επάνω στις... επάλξεις! Και με την μια ή με την άλλη αφορμή, όλοι μας τον είχαμε βρει τον τρόπο να περιδιαβαίνουμε τους αγαπημένους μας δρόμους και στενά. Για περπάτημα ή/και για ψωμί στον φούρνο, καθημερινά χαιρετιόμαστε με τους γειτόνους, άγνωστοι περίπου μέχρι χτες που αυτές οι μέρες μας φέρανε όλους πιο κοντά. Κι αν τα δεδομένα επιβάλλανε κλειστά τα αγαπημένα μας στέκια εκείνος ο περίφημος κωδικός Νο 6 −ξέρω όλοι μας τρέχαμε μανιωδώς προς ξεμούδιασμα−, μας έκανε να ανακαλύψουμε καινούργια πόστα, διαδρομές που άλλοτε πέρναγαν και δεν… ακούμπαγαν, ξαφνικά πήραν καινούργια μορφή κι αξία.
Εγώ ανακάλυψα το υπέροχο παρκάκι με τις πανύψηλες λεύκες και την πλούσια πρασινάδα που βρίσκεται σύρριζα με τη ρομαντική οδό Ναϊάδων από τη μια και την πολύβουη Λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου από την άλλη. Τον καιρό της καραντίνας η κυκλοφορία των αυτοκινήτων ήταν μικρή, το πάρκο με το μνημείο «Υπέρ των Αρμενίων Αγωνιστών» είχε πουλάκια να τιτιβίζουν, κάποια σκυλιά να παίρνουν ραχατλίδικους ύπνους στα πόδια μας και άφθονα αδειανά παγκάκια –σε μεγαλύτερη της επιτρεπόμενης απόσταση μεταξύ τους− για να λέμε τα νέα με τις φίλες ξεκούραστα.
Αναλόγως ώρας άλλοτε ψωνίζαμε φρούτα από τον μανάβη για κατανάλωση επιτόπου, αν ήταν πιο αργά ή τα νέα είχαν… ζουμί παίρναμε μπίρες-κουτάκια από τον Κώστα, τον περιπτερά στη γωνία Σπύρου Μερκούρη και Βασιλέως Γεωργίου, που είναι και ο καλύτερος περιπτεράς της γειτονιάς, άσε που είναι 24 ώρες ανοιχτός! Τις ίδιες αυτές μέρες καθόμασταν στα σκαλάκια των πολυκατοικιών γύρω από το μικρό πλατεάκι του Γεωργίου Ρουγκά, ναι, νομίζετε πως δεν το ξέρετε… Αν όμως σας πω ότι είναι στο τρίγωνο της Αρχελάου που πλέον στεγάζονται τόσα μπαρ και εστιατόρια στα γύρω στενά, θα αναγνωρίσετε το σημείο; Εκεί λοιπόν, δυο μέτρα από την Αρχελάου και εντυπωσιασμένοι από την ησυχία που επικρατούσε στην πάντα κοσμοπλημμυρισμένη περιοχή καθόμασταν στα άδεια καθίσματα των κλειστών μαγαζιών και οι κουβέντες δίνανε και παίρνανε μέχρι το πρωί. Μια άλλη βραδιά, ευκαιρία βρήκα και πήγα επιτέλους, πάντα με τα πόδια και για «άσκηση», να δω τι γίνεται στο προαύλιο του Ωδείου Αθηνών.
Τόσο καιρό –σε κανονικές και όχι «καραντινίσιες» συνθήκες− ακούω μέσα στη νύχτα, υπέροχες μελωδίες και μετά μουσικές πάρτι να φτάνουν απαλά μέχρι τον 4ο όροφο του μπαλκονιού μου. Επιτόπου διαπίστωσα πως η κατάσταση είναι ακόμη πιο ωραία από κοντά. Εδώ λοιπόν μαζεύονται πιτσιρικαρία, εναλλακτικές φατσούλες πανέμορφες, και οι σκεϊτάδες που διασχίζουν με φόρα τη λεωφόρο. Μας κέρασαν δικές τους μπίρες και μείναμε μέχρι αργά.
Κάποια στιγμή περάσαμε από τη θρυλική πλατεία Βαρνάβα να δούμε τι γίνεται τώρα που το Chelsea είναι κλειστό. Όποιοι -λίγοι σε σχέση με την συνηθισμένη κίνηση της περιοχής-, καθόντουσαν με τις μπίρες στο χέρι, με διάθεση κι αυτοί για «άσκηση» όπως ο νόμος επέβαλε… Η παρέα μου αποφασίσαμε να πάμε τη σούπερ ρομαντική Εμπεδοκλέους βόλτα με τα πόδια και επιτέλους μέσα στην ησυχία φτιάξαμε εικόνες μιας άλλης εποχής του Παγκρατίου απολαμβάνοντας τα παλιά νεοκλασικά του ωραίου δρόμου και κρυφοκοιτώντες μέσα στις ανθισμένες αυλές τους.
Είναι ένας κόσμος ολόκληρος η γειτονιά μου το Παγκράτι, ένας μικρός χαρούμενος πλανήτης με φανερή αλλά και κρυφή γοητεία να την ανακαλύπτεις σε κάθε βήμα, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες…
Στείλε μας κι εσύ τους κρυμμένους θησαυρούς της γειτονιάς σου και τις ομορφιές που ανακάλυψες κατά τη διάρκεια της καραντίνας στις βόλτες σου με τον κωδικό Νο 6. Πώς;
Αποτύπωσέ τις με φωτογραφία ή βίντεο που θα ανεβάσεις στο προφίλ σου στο Ιnstagram με hashtag: #fixgeitoniamou #athensvoice #FIXHellas με συνοδευτικό κείμενο στο οποίο θα γράψεις το όνομα της γειτονιάς που αγαπάς και θα περιγράψεις το σημείο που προτείνεις.
Πέντε (5) τυχεροί κάθε εβδομάδα θα κερδίζουν τις μπίρες της παρέας για το καλοκαίρι, δηλάδή από δύο (2) κιβώτια μπύρες FIX ο κάθε νικητής.
Το μεγάλο Δώρο σε περιμένει στο τέλος του διαγωνισμού: Ο τελικός νικητής θα κερδίσει μια κάμερα Nikon DSLR D5600 18-55mm & 70-300mm για να συνεχίσει τις εξορμήσεις του στην αγαπημένη του γειτονιά!
Διάβασε τους όρους συμμετοχής εδώ
Δειτε περισσοτερα
Βρεθήκαμε στα Few Studios πριν το live που «δεν έχουμε ιδέα τι μας περιμένει»
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
Η τεχνολογία είναι πολύ σημαντικό θέμα για να το αφήσουμε απλώς στους τεχνολόγους
Κι όμως, είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε σε μια Θεσσαλονίκη των 17 λεπτών από τη μία άκρη της ως την άλλη
«Η γνήσια, αυθεντική επαφή μεταξύ ηθοποιού και θεατή, είναι σαν να έχεις ρίξει ένα σημείωμα σε μια μπουκάλα στο πέλαγος και κάποιος την βρήκε»