Η παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία αυτοδιορθώνεται. Πριν από δυο τρία χρόνια, όταν η ηλεκτροκίνηση φαινόταν ότι θα κυριαρχούσε κάθετα στην αγορά αυτοκινήτου, μερικές ψύχραιμες φωνές –ευτυχώς ανάμεσά τους και η δική μου– μίλαγαν για υπέρμετρη βιασύνη και προσδοκίες υπεράνω λογικής σχετικά με αυτή την εικασία. Τότε έγραφα ότι το καλύτερο για μια υγιή αγορά θα ήταν να συνυπάρχουν όλες οι τάσεις ώστε ο «υπέρτατος κριτής», που δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο-αγοραστή, να μπορεί να επιλέγει.
Χρειάστηκε η παγκόσμια ενεργειακή κρίση του 2022 ώστε να καταλάβουν αυτοί που έπρεπε και εθελοτυφλούσαν ότι η εξίσωση δεν βγαίνει με μόνο μία πηγή ενέργειας. Χρειάστηκε, επίσης, να κάνουν πίσω οι εταιρείες κατασκευής supercars που είδαν ότι οι ζάμπλουτοι πελάτες τους δεν είχαν καμία διάθεση να απαρνηθούν την εξάτμιση και τους ήχους που άδει! Χρειάστηκε οι ψύχραιμες φωνές να δώσουν το μέτρο ότι με καθαρά καύσιμα και λογικευμένη χρήση, θερμικοί κινητήρες και ηλεκτροκινητήρες μπορούν να πορευτούν παράλληλα για κάποια (αν όχι αρκετά) χρόνια.
Τέλος, χρειάστηκε ο έχων άμεσο λόγο σε όλα αυτά, ο καταναλωτής, να δείξει ελάχιστο ενθουσιασμό για τον βίαιο εξηλεκτρισμό. Και με τις επιλογές του συνέχιζε να στηρίζει τις βιομηχανίες αυτοκινήτου των οποίων τα αυτοκίνητα επέλεγε για αγορά ο ίδιος και όχι με ό,τι τον πίεζαν να αποκτήσει.
Το έχω γράψει αρκετές φορές και θα το ξαναγράψω: οι αγοραστές αυτοκινήτου δεν γύρισαν τις πλάτες τους στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία. Δεν αγοράζουν αυτοκίνητα που κάποιες άλλες εταιρείες παράγουν σε έναν άλλον πλανήτη και τα εισάγουν στη γη… Θέλουν απλώς να διαλέγουν αυτό που οι ίδιοι θέλουν. Δεν πρόκειται για τίποτα παραπάνω από την απλή όσο και θεμελιώδη αρχή της ελεύθερης αγοράς.
Η φωτογραφία είναι ένα ωδή στην παγκόσμια αυτοκίνηση στα καλύτερά της! Απεικονίζει ένα βασικό στοιχείο της φιλοσοφίας του AUTO VOICE, έναν δρόμο που έχει την τιμή να έχει «επάνω» του μια Ferrari 250 GTO του 1964.
6°
