Ο Θεριστής είχε κυλήσει ομαλώς εις το Θέμα της Ελλάδος. Το ίδιον δε και ο Αλωνάρης. Και ήρθεν ο Αύγουστος όπου είναι παχιές οι μύγες. Και ο μάγιστρος Αλέξιος ο Αγραβάτωτος έβαλε το θερινό του χιτώνιο για να υπάγει δια τα μπάνια του. Διότι όλον τον χρόνο κονταροχτυπούσε τον Δράκο του Μνημονίου και ήθελε και αυτός να ξεσκάσει μια στάλα.
Μα προτού αναχωρήσει κάλεσε τον πιστόν του Καρανίκαν και του είπεν: «Όλα βαίνουν καλώς, Καρανίκα. Υπάγω το λοιπόν και εγώ δια τα μπάνια μου». Και ο Καρανίκας του απήντησε. «Ορθά πράττεις, Αλέξιε. Τον Αύγουστον μέχρι και η καλλίπυγος Ελένη σταματά την εκπομπήν της και δεν έχω τι να βλέπω». Και έφυγαν και οι δύο. Ο Καρανίκας λέγεται πως κίνησε για την νήσο της Ικαριάς ώστε να συγχρωτιστεί με τους Γκρούβαλους. Ο δε Αλέξιος άγνωστον δια πού. Και ο Πανοκαμένος ο δομέστικος των φουσάτων, έλειπε και εκείνος με το φουσκωτόν. Και δίχως ετούτους τους τρεις, η χώρα ξέμεινε ακέφαλος και τρωτή, έρμαιο σε όσους την επιβουλεύονταν.
Και οι συνωμόται άδραξαν την ευκαιρίαν. Δια αρχήν, εκεί γύρω στης Παναγιάς, έθεσαν πυρ εις τα όρη της Αττικής. Τα πυκνά ρουμάνια εφούντωσαν και τα αρβανιτοχώρια εκινδύνευσαν και οι Γκάγκαροι όπου είχαν απομείνει στο κάστρο της Αθήνας απαθανάτιζαν τις κάπνες και τις ανέβαζαν εις τους τοίχους τους δια να πάρουν λάικ και θλιμμένες φατσούλες. Την ίδιαν δε ώρα άναψαν φωτιές εις τα μέρη της Γλαρέντζας μα και εις το πολυταγουδισμένο Ζάντε, την νήσο του Κοντονή. Και ήτο φως φανάρι, δια τους Συριζαϊστάς τουλάχιστον, πως υπήρχε σχέδιον αποσταθεροποιήσεως της χώρας. Μα οι ενάντιοι διαφωνούσαν και τους έλεγαν πως η φωτιά είναι φαινόμενο φυσικόν και φταίει η αφροντισιά τους όπου δεν είχαν ψωνίσει και άλλα καναντέρια.
Και ορισμένοι μνημόνευσαν τα προ δεκαετίας συμβάντα, όταν φλεγόταν το μισό Θέμα της Ελλάδος. Τότε που ο μάγιστρος Κωνσταντίνος ο Κοψιδοφάγος σηκωνόταν άρον άρον από την τάβλαν, δίχως να έχει τελειώσει το γεύμα του και φόραγε χιτώνιο μιλιτέρ για να συντονίσει την δράσιν -και καλά. Και ο Πολύδωρας ο Κουνημένος μιλούσε για τον στρατηγόν άνεμο και ο Γιακουμάτος ο Λεπτεπίλεπτος δήλωνε με νόημα πως το «πράσινο καίει το πράσινο».
Και όταν το κανάλι του Αλ Αφούζ το παραξήλωσε με τες ζωντανές συνδέσεις, ο Αλέξιος απηύδησε. Διέκοψε τα μπάνια του και κίνησε για το Καπαντρίτιον να ιδεί τι συμβαίνει. Μα μέχρις να φτάσει, η πυρκαγιά είχε σβήσει. Και ο Αλέξιος έριξε μια ματιά και είπε πως εντάξει, δεν ήταν δα και καμιά φωτιά της προκοπής, οι παλιές ήσαν πολύ μεγαλύτερες. Και να μην τρελαινόμαστε και πολύ διότι δεν κάμει καλό εις την υγείαν, άιντε μπράβο.
Και ο Τσιριάκος κατέφτασε και αυτός. Και οι γκρούπις θαύμασαν το μαύρισμά του. Και είπαν πως όταν έλθει εκείνος στα πράγματα, οι φωτιές δεν θα τολμούν να ανάψουν και αν ανάβουν, ένα φου θα κάμνει ο Τσιριάκος και σβήνουν. Και όλα θα είναι ανθηρά και η χώρα θα βαδίσει σε μονοπάτια δόξης και οικονομικής ευμάρειας όπως έκαμε και στο παρελθόν, τότε που δεν υπήρχαν ετούτα τα αποβράσματα που θέλουν να μας κάνουν σαν την μακρινή χώρα του Μαδούριου, όπου ο κόσμος δεν βρίσκει στην αγοράν μήτε χαρτί δια τον απόπατον.
Στο μεταξύ, οι συνωμόται δεν κάθονταν ήσυχοι. Μον’ εταξίδεψαν κρυφίως εις την Μεσσηνίαν, εις το χάνι όπου διέμενε ο Κατρούγκαλος ο Μεγαλοπρεπής. Και πονηρώς δρώντες αντέστρεψαν τις βάνες του ζεστού και του κρύου εις το μπάνιον. Και εμβήκε αμέριμνος ο Κατρούγκαλος να πλύνει τους πόδες του και αντί δια το ψυχρόν άνοιξε το καυτόν. Και ετσουρουφλίσθηκε ο δυστυχής. Και εξαναγκάστηκε να βάλει τη λινή του φορεσιά και από κάτω δίχαλη σαγιονάραν την λεγόμενη και φλίπφλοπ. Και έγινε περίγελως και οι συνωμόται έτριβαν τις χείρες τους και η χώρα απεσταθεροποιήθη.
Και ο Αλέξιος είπεν «ως εδώ». Και κάλεσε τον σοφόν Καρανίκαν και του ζήτησε τη συμβουλή του. Και εκείνος του πρότεινε να βρουν ένα από εκείνα τα ωραία, όπου κάμουν τους άλλους να λαλούν από αγανάκτηση και η ατζέντα αλλάζει άρδην και η κυβέρνησις την σκαπουλάρει. Και είπεν ο Αλέξιος: «Το έχουμε κάμει ήδη τόσες φορές, αποκλείεται να πιάσει!». Και απήντησε ο Καρανίκας: «Δεν χάνουμε τίποτε να το δοκιμάσουμε».
Εις την κουβένταν τότε παρενέβη ο Κοντονής. Διότι του είχαν έτσι και αλλιώς καταστρέψει τις διακοπές οι φωτιές στο Ζάντε και καθότανε άπραγος και βαριότανε. Και είπεν: «Αλέξιε, μάθε τούτο. Πάνω, εις τα μέρη της Βαλτικής γίνεται σύναξις των εν Εσπερία φιλελέδων. Και ζητούν να αποκηρύξουμε ούλοι, ομού με τα κρίματα του Αδόλφου και εκείνα όπου διέπραξαν οι Κόκκινοι στες τυχερές χώρες του πάλαι ανατολικού μπλοκ. Τι θα έλεγες να πετάξω καμία φιτιλιάν, μήπως και τσιμπήσουν;». Και ο Αλέξιος εκούνησε την κεφαλήν του και είπεν: «Εύγε Κοντονή. Γνώριζα πόσο ικανός είσαι από την εποχή όπου τακτοποιούσες τα ποδοσφαιρικά».
Και ο Κοντονής επέταξε την φιτιλιά του. Είπεν πως επειδή ο πατερούλης Ιωσήφ έσωσε την Εσπερία από τον Αδόλφο και τους Βησιγότθους του, ημείς δεν παραδεχόμεθα τα υπόλοιπα κρίματά του, τα οποία κατά το παρελθόν είχαμε παραδεχτεί. Και η ασυναρτησία του προκάλεσε ιερή οργή εις το Αντισυριζαϊκον. Και ηκούσθησαν πλείστες ακρότητες. Και οι Συριζαϊστές ανταπάντησαν και όλοι καλοκαιριάτικα βάλθηκαν να κουβεντιάζουν θέματα επίκαιρα: δια την Μακρόνησον και το Μελιγαλάν και για μιαν άνοιξη στο κάστρο της Πράγας. Και λησμόνησαν όχι μονάχα τις φωτιές, μα και τα εκκαθαριστικά και το έφκα και το κακό μας το ριζικό.
Και περιχαρής ο Αλέξιος έφυγε δια να συνεχίσει τα μπάνια του. Μα ο Καρανίκας δεν γύρισε στην Ικαριά, διότι τα καλά πανηγύρια είχαν πια περάσει, μον’ έβαλε να δει στο γιουτιούμπ τις εκπομπές της Ελένης. Και τα ποδάρια του Κατρούγκαλου με τον καιρό έγιαναν. Και μπόρεσε ο άνθρωπος να φορέσει ξανά κλειστό υπόδημα, τύπου μοκασίνι, ώστε να ταιριάζει και με την ποσέτ.
Και η θερινή ραστώνη επέστρεψε εις το Θέμα της Ελλάδος.
Διαβάστε τα προηγούμενα κεφάλαια του Μεσαιωνικού Έπους:
11°
