Πανσέληνος Αυγούστου 2023: Το Φεγγάρι του Οξύρρυγχου σε δέκα υπέροχα ενσταντανέ των φωτογραφικών πρακτορείων - Πώς διέγραψε την πορεία του στον ελληνικό ουρανό.
Σπάνιας ομορφιάς εικόνες χάρισε η πανσέληνος του Αυγούστου, η οποία ονομάζεται και «Φεγγάρι του Οξύρρυγχου».
Πλήθη ρομαντικών παρατηρητών κατέκλυσαν τους αρχαιολογικούς χώρους, τα μνημεία και τις γραφικές τοποθεσίες της χώρας μας προκειμένου να απολαύσουν το μοναδικό θέαμα, με τις εικόνες να τους αποζημιώνουν.
Η αποψινή είναι η πρώτη υπερπανσέληνος για τον Αύγουστο. Πρόκειται για ένα σπάνιο φαινόμενο που, έχει να παρατηρηθεί από τον Ιανουάριο του 2018, ενώ δεν αναμένεται ξανά νωρίτερα από τον Ιανουάριο του 2037.
Στις 30 Αυγούστου, και συγκεκριμένα στις 21:36 μ.μ. θα σημειωθεί η δεύτερη πανσέληνος του μήνα, η μπλε σελήνη. Ο όρος «μπλε φεγγάρι» χρησιμοποιείται όταν έχουμε δύο πανσελήνους σε ένα μόνο μήνα.
Θα είναι η πλησιέστερη σελήνη της χρονιάς με μόλις 222.043 μίλια απόσταση από τη Γη, ενώ η επόμενη κοντινή πανσέληνος θα γίνει την 5η Νοεμβρίου του 2025 με απόσταση 221.817 μίλια.
Πανσέληνος Αυγούστου: Οι εκδηλώσεις σε μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους
Με ελεύθερη είσοδο τη νύχτα της αυγουστιάτικης πανσελήνου που φέτος θα ανατείλει δύο φορές –την αποψινή πρώτη νύχτα του Αυγούστου αλλά και την τελευταία (31/8)-, το υπουργείο Πολιτισμού και η Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς διοργανώνουν και φέτος, όπως κάθε χρόνο, εκδηλώσεις σε αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους, μνημεία και μουσεία, σε ολόκληρη τη χώρα.
Περιλαμβάνουν μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, εικαστικές εκθέσεις, βραδιές αστροπαρατήρησης, βραδιές όπερας κ.ά. Άλλοι 50 αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία και μουσεία θα υποδεχθούν το κοινό με ελεύθερη είσοδο από τις (20:00 - 24:00).
Αναλυτικές πληροφορίες για τις επικείμενες εκδηλώσεις καθώς και για το πρόγραμμα, όπως έχει ανακοινωθεί από το ΥΠΠΟΑ, μπορείτε να βρείτε πατώντας εδώ.
Πανσέληνος Αυγούστου: Γιατί η πανσέληνος της 1ης Αυγούστου ονομάζεται και «φεγγάρι του Οξύρρυγχου»
Η πανσέληνος Αυγούστου 2023 ονομάζεται και «φεγγάρι του Οξύρρυγχου».
Το «φεγγάρι του Οξύρρυγχου» έχει πάρει το όνομά του από τους ιθαγενείς κατοίκους της Αμερικής που τη συγκεκριμένη μέρα ψάρευαν το συγκεκριμένο ψάρι, γνωστό και ως μουρούνα.
Οι οξυρρυγχίδες, κοινώς μουρούνες, είναι οικογένεια ψαριών με παγκόσμια γεωγραφική εξάπλωση που περιλαμβάνει κυρίως τους οξύρρυγχους, τους ούσους, τους σκαφίρρυγχους καθώς και τους ψευδοσκαφίρρυγχους που υπολογίζονται συνολικά σε 25 είδη. Κατά σύγχρονη ταξινόμηση οι δύο πρώτοι και οι επόμενοι δύο αποτελούν επιμέρους υπο-οικογένειες, των οξυρρυγχίνων και των σκαφιρρυγχίνων αντί για το νέο.
Πρόκειται για οικογένεια ψαριών από τα μεγαλύτερα του γλυκού νερού (1 – 2 μέτρα), φθάνοντας και τα 900 κιλά κατ΄ άτομο, ψάρια ανάδρομα, ωοτόκα, ιδιαίτερα μακρόβια, καλούμενα και «ψάρια μαθουσάλες», χαρακτηριζόμενα έτσι πρωτόγονα ψάρια που όμως δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν στον ανταγωνισμό της επιβίωσης. Πολλά είδη της οικογένειας αυτής βρίσκονται σήμερα στο στάδιο της εξαφάνισης. Ψάρια της οικογένειας αυτής απαντώνται στο Βόρειο Ημισφαίριο, στη Μαύρη Θάλασσα, σε εκβολές ποταμών της Ευρώπης, Ασίας και Βορείου Αμερικής καθώς και στη Μεσόγειο και το Β. Αιγαίο Πέλαγος (περιορισμένα), επιβιώνοντας σε γλυκά, υφάλμυρα και θαλάσσια ύδατα.
Η πανσέληνος του Αυγούστου μοιάζει μεγαλύτερη και λαμπερότερη. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών ο Ήλιος βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της ετήσιας φαινόμενης τροχιάς του στον ουρανό, ενώ αντίθετα η Σελήνη βρίσκεται σχετικά πιο κοντά στον ορίζοντα. Σε αυτή τη θέση η πανσέληνος μπορεί να συγκριθεί με διάφορα άλλα χαρακτηριστικά που βρίσκονται εκεί, όπως δέντρα, κεραίες και διάφορα κτίσματα. Με αυτόν τον τρόπο ο εγκέφαλος του παρατηρητή παρασύρεται να πιστέψει ότι η πανσέληνος είναι μεγαλύτερη, ενώ επανειλημμένες μετρήσεις έχουν αποδείξει ότι το μέγεθος της δεν διαφέρει καθόλου από ώρα σε ώρα.
Από την άλλη, όντως υπάρχει διαφορά του μεγέθους της Σελήνης ανάλογα με το αν βρίσκεται στο περίγειό της (δηλαδή στο κοντινότερο σημείο της τροχιάς της γύρω από τη Γη) ή στο απόγειό της (στο πιο μακρινό σημείο), κάτι που συμβαίνει μια φορά κάθε μήνα. Το πλησιέστερο περίγειο της Σελήνης φέτος θα είναι στις 3 Δεκεμβρίου (356.794 χιλιόμετρα), ενώ το μεγαλύτερο απόγειο ήταν στις 11 Μαΐου (406.512 χιλιόμετρα). Αυτό όμως δεν έχει σχέση με το πόσο μεγάλη φαίνεται η Σελήνη, όταν βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα, κάτι που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε οπτική απάτη.
Ο μύθος για το μεγαλύτερο αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν είναι ο μοναδικός. Υπάρχουν και άλλοι μύθοι που έχουν καλλιεργηθεί κατά καιρούς στους διάφορους λαούς, μεταξύ των οποίων η σύνδεση της έξαρσης της «τρέλας» τη μέρα της πανσελήνου, εξ ου και η λέξη «σεληνιασμός», αλλά και η σύνδεσή του φεγγαριού με την επιληψία. Στατιστικές μελέτες όμως που έγιναν επανειλημμένα και έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά (Annals of Emergency Medicine, Journal of Emergency Nursing, Journal of Toxicology and Psychological Report) αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει καμιά απολύτως σχέση ανάμεσα στη συμπεριφορά του ανθρώπου και στην πανσέληνο.
Μύθος είναι, επίσης, ότι τη μέρα της πανσελήνου γεννιούνται περισσότερα παιδιά ή ότι υπάρχουν περισσότερα ατυχήματα, παρ' όλα αυτά οι μύθοι αυτοί δεν λένε να "πεθάνουν" έως σήμερα. Ένας άλλος μύθος αφορά τον χρωματισμό της πανσελήνου που ορισμένοι τον θέλουν μερικές φορές να είναι «μπλε». Κάτω από ορισμένες σπάνιες συνθήκες πράγματι η χροιά της Σελήνης παίρνει ένα γαλαζωπό χρώμα (αντί του κανονικού γκρίζου), όταν π.χ. στην ατμόσφαιρα υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση σκόνης από κάποια πρόσφατη μεγάλη έκρηξη ηφαιστείου, όπως συνέβη με την έκρηξη του ηφαίστειου Κρακατόα το 1883.
Η φράση «Μπλε Σελήνη» χαρακτηρίζει την ύπαρξη δύο πανσελήνων σ' ένα μήνα, με τη δεύτερη να ονομάζεται «Μπλε». Ένα τέτοιο φαινόμενο, αν και ασυνήθιστο, δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο. Ο Φεβρουάριος είναι αδύνατο να περιλάβει ποτέ μια «Μπλε Σελήνη», ενώ κατά μέσο όρο ένας μήνας με δύο πανσελήνους συμβαίνει μια φορά κάθε 2,72 χρόνια. Συνολικά στα επόμενα 40 χρόνια θα υπάρξουν 17 μήνες που θα περιλαμβάνουν δύο πανσελήνους τον ίδιο μήνα.
Ανάμεσα στους μύθους και τις οπτικές απάτες, ανήκει και το γεγονός ότι από την αρχαιότητα στο ορατό "πρόσωπο" της Σελήνης (υποτίθεται ότι) διακρίνονταν διάφορες μορφές και σχήματα. Οι περισσότεροι μάλιστα έλεγαν ότι μπορούσαν να διακρίνουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο στη Σελήνη. Στη Γροιλανδία απαγόρευαν στις νέες κοπέλες να κοιτάζουν την πανσέληνο γιατί πίστευαν ότι θα έμεναν έγκυοι (προφανώς από τον "άνθρωπο" του φεγγαριού).
Οι αρχαίοι φιλόσοφοι είχαν κατανοήσει ότι το φως της Σελήνης δεν ήταν παρά η αντανάκλαση των ακτίνων του Ήλιου στην επιφάνειά της. Πολλοί είχαν αντιληφθεί από νωρίς ότι ο διαφορετικός φωτισμός των περιοχών της Σελήνης οφειλόταν στις ανωμαλίες του εδάφους της. Έτσι, μπόρεσαν να διαλευκάνουν αρκετά από τα μυστήρια της, όπως τον μηχανισμό των φάσεων της.
12°
