20 χρόνια πριν θα έλεγε κάποιος πως το 2021 θα είχαμε καταφέρει να λύσουμε πολλά σημαντικά προβλήματα, με σύμμαχο τη ραγδαία αύξηση της τεχνολογίας. Παρατηρούνται όμως ακραία καιρικά φαινόμενα σε συνδυασμό με ακραία φαινόμενα γενικής φύσης. Φαινόμενα που αφήνουμε στο έλεός τους. Ένα συνονθύλευμα από κακές πρακτικές και αδιαφορία. Σε μεγάλη αλλά και μικρή κλίμακα. Σήμερα, η έλλειψη έργων αντιπλημμυρικής προστασίας πολλαπλασιάζει το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως ανθρωπότητα: την κλιματική αλλαγή.
Ως πρώην περιβαλλοντολόγος μηχανικός, πιστεύω πως οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής θα έπρεπε να παίζουν ρόλο στον σχεδιασμό των οποιονδήποτε έργων, ξεκινώντας από τις πληγείσες περιοχές. Δυστυχώς, το μόνο θύμα είμαστε εμείς.
Οι οικογένειες που χάνουν τις περιουσίες τους. Οι άνθρωποι με νοσήματα που χάνουν την πρόσβαση στις βασικές ιατρικές τους ανάγκες. Τα παιδιά που χάνουν την πρόσβαση στο σχολείο. Εκείνοι που με κόπο έχτισαν μια επιχείρηση για να τη δουν να καταστρέφεται χρόνο με τον χρόνο. Όλοι εκείνοι που χάθηκαν άδικα σε μια νύχτα.
Είναι ευρέως γνωστό πως ένα πρόβλημα που επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά, δεν είναι πρόβλημα αλλά επιλογή. Γνωρίζοντας πως είναι ήδη αργά, η καταστροφή που προκαλείται σε προσωπικό αλλά και συλλογικό επίπεδο είναι πλέον ανεπιστρεπτί.
Κάνοντας μια βόλτα στην περιοχή του Κολωνού, αντίκρισα χιλιάδες περιοχές σε όλο τον κόσμο. Περιοχές με την ίδια μοίρα. Ήρθε η ώρα να αποδεχθούμε πως είμαστε η τελευταία γενιά που μπορεί να λάβει μέτρα για να αποφευχθεί το χειρότερο. Ένα προειδοποιητικό μήνυμα αρκεί;
15°
