Μια αγάπη για τον Δεκέμβρη θα ’μαι και εγώ

Αυτές οι μέρες είναι για να τρέχεις να προλάβεις το 11 στο κάτω μέρος της Πλατείας Συντάγματος, κάποιο ξημέρωμα Παρασκευής, που είχες ξεμείνει στου Ψυρρή πίνοντας ρακόμελα. Είναι για να χάνεις το 11, επειδή προτίμησες να βγάλεις φωτογραφία τη στολισμένη πλατεία. «Μα καλά, πότε τα έβαλαν όλα αυτά τα λαμπάκια;»
Αυτές οι μέρες είναι για να τρέχεις και να αγκαλιάζεσαι και να πίνεις ζεστή σοκολάτα και να σκάνε τα χείλη από το κρύο και να μην σε πειράζει, κι ας μην έχεις ψυχικά αποθέματα.
Αυτές οι μέρες είναι για να μελαγχολείς κάτι απογεύματα Τρίτης και να αναρωτιέσαι για πόσο ακόμα θα προσπαθείς διακαώς να βοηθήσεις το καλοκαίρι που πέρασε και έφυγε να επιβιώνει μέσα σου. Γίνεται να αρχίσεις προσφυγιά και να ζητήσεις πολιτικό άσυλο στο καλοκαίρι; Δεν γίνεται.
Αυτές οι μέρες είναι για να σου λείπει το παγωτό βανίλια, που έχει το ίδιο χρώμα με τα άνθη των μύρτων, που η μυρωδιά τους κατακλύζει τον Αύγουστο τον αέρα και έκανε τα μηνίγγια σας να τινάζονται, που έχει το χρώμα που παίρνουν οι ξανθισμένες από τον ήλιο τρίχες, ακριβώς κάτω από το πηγούνι.
Αυτές οι μέρες είναι για να ανεβαίνεις απογεύματα Κυριακής στον Υμηττό ή στην Πάρνηθα, να βραδιάζει κι ο ουρανός κατάφωτος να σου θυμίζει την παραλία με το πλαγκτόν που λαμπύριζε αρχές του Σεπτέμβρη κάτω απ’ το φως το φεγγαριού.
Αυτές οι μέρες είναι για να ξημεροβραδιάζεσαι στη βιβλιοθήκη ψάχνοντας βιβλιογραφία για την εργασία που πρέπει να κάνεις και στα καπάκια να βγαίνεις για μπύρες φορώντας ένα ελαφρύ μπουφάν και να αναρωτιέσαι «γιατί το ‘κανα πάλι αυτό το λάθος».

Αυτές οι μέρες είναι για να εγκαταλείπεις την Αθήνα και ενόσω ετοιμάζεται το γιορτινό τραπέζι να μαζεύεις τις ελιές με τον πατέρα, ξεκινώντας ακριβώς από το σημείο που ρίξατε λάδι στο χώμα πέρυσι «για να πάει καλά η σοδειά».
Αυτές οι μέρες είναι το γιορτινό τραπέζι με τα αμήχανα σαλιωμένα φιλιά από θείες και γιαγιάδες και με τις συζητήσεις για πολιτικά που μπλέκουν πάντα κάπως τα οπαδικά με την τέχνη και την διανόηση και θες να αλλάξεις σόι.
Αυτές οι μέρες είναι να ξεφεύγεις από το γιορτινό τραπέζι και να βρίσκεις καταφύγιο μεταμεσονύκτια σε κάποιο μπαρ, μέσα στον καπνό και τα χνώτα να αγαπιέσαι και να αγαπάς και να χορεύεις και να ‘σαι εσύ.
Αυτές οι μέρες είναι Δεκέμβρης. Δεκέμβρης είναι να χάνεις το 11, γιατί δεν πειράζει, είναι εικοσιτετράωρο έτσι κι αλλιώς. Ο Δεκέμβρης είναι γιορτινός και μελαγχολικός, είναι για να νοσταλγείς και να ξαναερωτεύεσαι. Ο Δεκέμβρης ξεκινά. Καλό μήνα.