Μιλάμε με τον Γιώργο Χατζηπαύλου για να μάθουμε πώς προλαβαίνει

Θα σε ρωτήσω το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό. ΠΩΣ ΣΑΣ ΗΡΘΑΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ; Τόσο «προχό» για την τότε τηλεόραση, που κέρδισαν όμως τόσο εύκολα το κοινό. Ποια είναι η στιγμή από εκείνη την περίοδο που σου έχει μείνει; Κάτι που δεν είδαμε αλλά εσείς το θυμάστε πολύ έντονα.
Πάμε τόσο πίσω; Πρέπει να πω ότι το τελευταίο γύρισμα έγινε πριν 13 χρόνια. Αλλά  το youtube λειτουργεί σαν eternal life για όλα οπότε εδώ ισχύει η φράση «εμείς τελειώσαμε με το παρελθόν αλλά όχι εκείνο με μας» γιατί. Ήταν μια καλή και διαφορετική παραγωγή για την εποχή, η οποία αρχικά ήταν διασκευή του αγγλικού The Sketch Show. Το κανάλι είχε αγοράσει τα δικαιώματα της σειράς, έκανε κάστινγκ ψάχνοντας νέους συντελεστές που είχαν εμπειρία στη live κωμωδία κι ένας από αυτούς που προσέγγισαν ήμουν κι εγώ. Αυτό που μου έχει μείνει είναι ένα ωραίο και αρκετά ομαδικό κλίμα.

Και αφού μου λύθηκε μια απορία χρόνων, στο διά ταύτα. Κωμωδία. Μια λέξη που οι Έλληνες τη μάθαμε προσφάτως στο πλαίσιο του stand up, το οποίο πλέον έχει πάει μάλιστα σε άλλο level. Δεν θα σε ρωτήσω το κλισέ πώς ξεκίνησες. Αλλά τι είναι αυτό που σου δίνει έμπνευση; Γιατί το να γεννήσει κανείς ένα κείμενο σελίδων σίγουρα δεν είναι εύκολο.
Στο stand up comedy η έμπνευση είναι το nickname της παρατήρησης. Άρα μπορεί να είναι κυριολεκτικά τα πάντα. Η καθημερινή ζωή και ό,τι περιλαμβάνει ανά πάσα στιγμή μπορούν να σου δώσουν ιδέες και γενικότερα αφορμές. Λεπτομέρειες, συνήθειες, καταστάσεις, συμπεριφορές. Πολλές φορές νομίζω ότι όταν κοιτάζω γύρω μου βλέπω παντού bullet points με ιδέες. Από την άλλη όμως εκτός από την παρατήρηση-έμπνευση υπάρχουν και τα θέματα που επιλέγεις. Όποια κι αν είναι αυτά, μεγαλύτερα ή μικρότερα, που για κάποιο λόγο τράβηξαν την προσοχή σου ή σε απασχολούν. Ζητήματα για τα οποία έχεις κάτι να πεις και θέλεις να το περάσεις μέσα από την κωμωδία. Επιπλέον τα πιο ενδιαφέροντα από αυτά είναι εκείνα τα οποία με μια πρώτη ματιά δεν φαίνεται να μπορούν να «δώσουν» αστεία αλλά τελικά προκύπτουν μέσα από τη δουλειά του κωμικού. Τέλος υπάρχει πάντα η προσωπική επικαιρότητα, το status της ζωής σου και τα πιο προσωπικά ζητήματα τα οποία λιγότερο ή περισσότερο μπαίνουν στο πεδίο της θεματολογίας ή αποτελούν αφορμές για να προκύψουν θέματα από τις δύο πρώτες κατηγορίες. Όλα αυτά βέβαια καλύπτουν σχεδόν όλο τα φάσμα της καθημερινότητα κι έχουν σαν αποτέλεσμα πολλές φορές να πρέπει να προσπαθήσω να συγκεντρωθώ σε αυτό που κάνω και να μην σκέφτομαι αν θα ήταν καλό υλικό για κωμωδία.

Ποια είναι η στιγμή που βεβαιώθηκες πως αυτό είναι το επάγγελμα μου και ποια η στιγμή που ίσως σκέφτηκες να το αφήσεις;
Δεν ήταν μία συγκεκριμένη στιγμή αλλά κάτι που σκεφτόμουν για αρκετό διάστημα. Από τον 3ο-4ο χρόνο που έκανα stand up, σαν χόμπι τότε, είχε αρχίσει να μου αρέσει τόσο που στον ελεύθερο χρόνο μου δεν έκανα τίποτε άλλο πέραν από το να γράφω και να προβάρω κείμενα και καταπιεζόμουν, όταν δεν έβρισκα αρκετό χρόνο να ασχοληθώ με αυτό. Εκεί άρχισα να σκέφτομαι ότι μάλλον υπάρχει μια απόφαση που πρέπει να πάρω και πάντα έκλινα προς το να ασχοληθώ full time με αυτό ώστε να δώσω ενέργεια και χρόνο που δεν είχα λόγω της πρωινής δουλειάς. Κι επιπλέον για να δω και πόσο μπορεί να εξελιχθεί για μένα όλο αυτό γιατί δεν μπορείς να ακολουθείς ταυτόχρονα δύο διαδρομές και να περιμένεις να φτάσεις κάπου συγκεκριμένα. Οπότε μετά από 2 χρόνια περίπου κι εφόσον έβλεπα ότι δεν άλλαζε κάτι στην επιθυμία να ασχολούμαι με το stand up comedy παραιτήθηκα από την πρωινή δουλειά. Οπότε καταλαβαίνεις ότι μετά από όλα αυτά δεν έχω σκεφτεί ποτέ να το αφήσω και είναι δύσκολο να έρθει τώρα ή στο εγγύς μέλλον αυτή η απόφαση. Το μόνο που κάνω είναι μικρά διαλείμματα με σκοπό για να αδειάσει το μυαλό ή να σχεδιάσω κάποιο concept και γενικά να δω προς τα πού θέλω να πάω θεματολογικά και γενικά την κωμωδία μου. Και πάλι με αυτό ασχολούμαι απλά χωρίς να υπάρχουν στο πρόγραμμα παραστάσεις και γενικά περιοδείες.

Θεωρείς πως στην Ελλάδα έχουμε συμφιλιωθεί με τον όρο stand up, ή πως ακόμα δεν καταλαβαίνουν μερικοί αυτή την τέχνη-επάγγελμα; Θεωρείς πως έχει ηλικία και μπορούν το stand up να το παρακολουθήσει ένα συγκεκριμένο target group;
Αρκετά και σε μεγάλο βαθμό. Σήμερα είναι σίγουρα όλο και καλύτερα από κάθε άποψη. Εξελίσσεται με γεωμετρική πρόοδο παρότι η πλήρης κατανόηση των χαρακτηριστικών του χρειάζεται κι άλλα βήματα. Όπως για παράδειγμα ποια είναι η δομή του, πώς γίνεται η προετοιμασία και οι δοκιμές σε κοινό πριν την επίσημη παράσταση, ότι δεν είναι κάτι που δημιουργείται την ώρα που παίζεις και γενικά ότι όλη η απλότητα που φαίνεται στη σκηνή όταν λες τα κείμενά σου έχει πίσω της εβδομάδες μπορεί και μήνες δουλειάς για κάθε αστείο – το οποίο μπορεί να διαρκεί 1-2 λεπτά το καθένα. Όλα αυτά όχι τόσο γιατί χρειάζεται κανείς ακαδημαϊκή γνώση για να το παρακολουθήσει, αλλά για να είναι αντιληπτή η αξία του χρόνου και του υλικού κάθε κωμικού που είναι ταυτόχρονα ο συγγραφέα, ο σκηνοθέτης και ο περφόρμερ. Άρα ένας ολοκληρωμένος δημιουργός. Τώρα, σχετικά με την ηλικία, σίγουρα δεν υπάρχει όριο παρότι το 18-34 είναι το δυναμικό κοινό του ηλικιακά.

Τι θα απάνταγες σε κάποιον που μπορεί να το υποτιμήσει λέγοντας πως είναι κάτι εύκολο;
Δεν θα έλεγα τίποτα. Όταν η αφετηρία μιας συζήτησης είναι κάτι αφοριστικό δεν καταλήγει πουθενά.

Αν ο γιος σου σού έλεγε, όταν φτάσει στην ηλικία να δώσει Πανελλήνιες, πως θέλει να γίνει η συνέχειά σου, τι θα του έλεγες; Και βασικά ποια θα ήταν η συμβουλή που θα του έδινες και σε εκείνον και σε κάθε νέο παιδί που θα ήθελε να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο;
Θα έλεγα να μην το περιορίζουμε. Να μπορεί, ας πούμε, να γίνει η συνέχειά μου και στις δόσεις του στεγαστικού! Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι δεν το έχω σκεφτεί, όλοι οι γονείς με ανάλογες δουλειές το σκέφτονται για τα παιδιά τους και θα το πω, παρότι μπορεί ακουστώ πολύ «μπαμπάς»: ελπίζω να είναι τόσο σίγουρος που να μη χρειάζεται παρότρυνση για να το αποφασίσει. Θεωρώ πολύ σημαντικό να αποφασίζει κανείς για τον εαυτό του και πρωτίστως οι γονείς μπορούν να δώσουν αυτό το εφόδιο στο παιδί. Αυτή είναι η συμβουλή μου στην ουσία για όποιον θέλει να κάνει, όχι μόνο stand up comedy αλλά οτιδήποτε, να είναι δική του απόφαση ώστε να μη σε επηρεάζει και να μη σε ρίχνει τίποτα. Είσαι εκεί που θες να είσαι με όλα τα θετικά και αρνητικά. 

Και ξαφνικά, αποφάσισες να κάνεις την κωμωδία βιβλίο, με τίτλο «ΚΩΜΩΔΙΑ ΣΚΡΙΠΤΑ». Πώς, πού, πότε, γιατί; Αυτές είναι οι ερωτήσεις μου.
Στο διάστημα που δεν γίνονταν παραστάσεις αποφάσισα να δουλεύω κάθε μέρα για 2-3 ώρες πάνω σε ιδέες και κείμενα που θα ήταν κωμικά μεν, αλλά όχι στη φόρμα του stand up comedy. Το έκανα αφενός γιατί πάντα έρχονταν ιδέες που δεν μπορούσαν λόγω δομής να μπουν στις παραστάσεις μου, αφετέρου γιατί θεωρούσα ότι μια τόσο διαφορετική προσέγγιση δουλειάς θα με βοηθούσε συνολικά να εξελίξω τον τρόπο που δουλεύω για τις  παραστάσεις μου. Λέγοντας διαφορετικό τρόπο δουλειάς εννοώ ότι ενώ τα κείμενα που γράφει κανείς για τις παραστάσεις stand up comedy περνάνε από τη διαδικασία της δοκιμής σε κόσμο πριν γίνουν τελικά και μπουν στο σόλο, στο βιβλίο ό,τι γράψεις είναι τελικό και δεν αλλάζει κι ούτε μπορείς να κατευθύνεις τον αναγνώστη στο πώς θα τα διαβάσει. Όλα πρέπει να είναι στο χαρτί ξεκάθαρα και να δουλεύουν στο 100% χωρίς τη δική σου παρουσία. Αυτή η αίσθηση, λοιπόν, του τελικού κειμένου χωρίς δοκιμή αλλά με περισσότερη δουλειά στο γράψιμο, θεωρώ ότι καλλιεργεί πολύ καλά κωμικά αντανακλαστικά. Ξεκίνησα λοιπόν εντατικά να γράφω και κάποια στιγμή είχα συγκεντρώσει αρκετό υλικό που θεωρούσα ότι είναι σε θέση να διαβαστεί. Εκεί μίλησα με τον εξαιρετικό φίλο και κωμικό Ηλία Φουντούλη, εκείνος και η οικογένειά του είναι οι άνθρωποι των εκδόσεων ΧΡΟΝΙΚΟ και του έστειλα να τα διαβάσει. Ουσιαστικά εκείνος με προέτρεψε να συνεχίσω ώστε να φτάσω στο σημείο να έχω υλικό που θα μπορούσε να συγκεντρωθεί σε μία έκδοση. Έτσι συνέχισα να γράφω και λίγους μήνες μετά ήρθε το βιβλίο.

Τι θα βρει κανείς σε αυτό το βιβλίο που σίγουρα δεν θα βρει αλλού;
Διαφορετικά είδη και δομές κωμωδίας, ιδέες που δεν έχουν καμία σχέση με τον τρόπο που γράφω για τις παραστάσεις μου και γενικά με το stand up comedy, τουλάχιστον όχι άμεσα. Κείμενα, όπως ανέφερα και πριν, που προορίζονται να διαβαστούν κι όχι να μεταφερθούν προφορικά.

Αν ήταν να περιγράψεις με μια φράση την πορεία σου σε αυτόν τον χώρο, με ποια φράση θα το έκανες;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ και σίγουρα δεν έχω κάτι βαρύγδουπο ή πιασάρικο. Δεν έχω καν μότο! Οπότε θα πάω με κάτι προφανές και πολύ πεζό. Νομίζω λοιπόν ότι ο τίτλος του βιβλίου, Κόμεντι Σκρίπτα, ταιριάζει γιατί η συντριπτική πλειοψηφία του χρόνου μου έχει γράψιμο και γενικά ενασχόληση με κείμενα, άρα Γραπτή Κωμωδία. Ξέρω ότι η ουσία είναι το τελικό στάδιο που όλα αυτά τα κείμενα τα παρουσιάζεις μέσα από τον προφορικό λόγο στην παράσταση αλλά δεν υπάρχει τίποτα χωρίς το γράψιμο. Κι έχοντας πει αυτό αντιλαμβάνομαι ότι θα χρειαστώ σίγουρα μια καλύτερη φράση και σίγουρα μια καλύτερη εξήγηση!

Και για εμάς τους πιστούς fans που θέλουμε σίγουρα τώρα που άνοιξαν τα πάντα να σε δούμε, πού σε βρίσκουμε αυτή την περίοδο;
Μέχρι τις 28 Νοεμβρίου παρουσιάζω το Τάιμινγκ στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και κατόπιν, τον Δεκέμβριο, θα είμαι στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στη Μουσική Βιβλιοθήκη, με το Comedy club για παιδιά. Με τη νέα χρονιά σκοπεύω να ξεκινήσω μια μικρή περιοδεία στην Ελλάδα με το Τάιμινγκ. Είναι η τελευταία χρονιά της παράστασης, οπότε ευελπιστώ να κλείσει όπως έχω προγραμματίσει, παίζοντας σε μερικές πόλεις ακόμα που δεν έχω πάει. Παράλληλα θα αρχίσω τις δοκιμές νέου υλικού για το επόμενο σόλο που ετοιμάζω. Πέραν των παραστάσεων θα συνεχίσω με τον Ζήση Ρούμπο το ΣΠΙΚ! και μάλιστα ετοιμάζουμε και κάποια επεισόδια live αλλά και με καλεσμένους. Αυτά, μέχρι στιγμής. Δεν χανόμαστε, το μόνο  είναι σίγουρο!

Μιλάμε άρα για το ΤΑΙΜΙΝΓΚ που όλοι έχουμε αγαπήσει, την εκπομπή σου με τον Ζ. Ρούμπο και για μια παιδική παράσταση. Σε τι θεωρείς πώς ξεχωρίζει κάθε ένα από αυτά;
Το Τάιμινγκ, το οποίο φέτος τελειώνει, έχει το πιο συγκεκριμένο concept αλλά και τα περισσότερα θέματα που έχω χρησιμοποιήσει ποτέ σε παράστασή μου: τα σημαντικά γεγονότα που καθορίζουν τον καθένα σε συνδυασμό με τις στιγμές της καθημερινότητας. Δύο κατηγορίες με εντελώς διαφορετική βαρύτητα που έχουν όμως μέσα τους άπειρη κωμωδία. Το Comedy club για παιδιά είναι μια παράσταση stand up comedy για παιδιά 6-12 ετών και τους γονείς τους το οποίο εδώ και 4 χρόνια φιλοξενείται κάθε Δεκέμβριο από τον Σύλλογο οι Φίλοι της Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Είναι μια παράσταση που απολαμβάνουν εξίσου τα παιδιά και οι γονείς γιατί είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις 100% παιδικού project κωμωδίας. Τέλος, το ΣΠΙΚ! είναι κάτι που ξεκινήσαμε σαν instagram live μέσα στην καραντίνα με τον Ζήση και πλέον είναι μια κανονική εκπομπή σε στούντιο και ανεβαίνει στο κανάλι μου στο Youtube. Ο Ζήσης είναι φίλος χρόνια αλλά κι ένας κωμικός που θαυμάζω και είναι εξαιρετικό να δουλεύω μαζί του. Η κεντρική ιδέα είναι 2 κωμικοί που συζητούν για ένα διαφορετικό θέμα κάθε φορά με βάση τις προσωπικές τους εμπειρίες, την ιστορία του και τη θέση του σήμερα. Μέχρι στιγμής πάει πολύ καλά και τώρα ετοιμάζουμε και κάποια Youtube live της εκπομπής με καλεσμένους αλλά και special επεισόδια.

Κλείνοντας, θέλω να μου πεις κάτι για την παράσταση ΤΑΙΜΙΝΓΚ που δεν έχεις πει ποτέ σε καμία συνέντευξη.
Ότι θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους οι οποίοι μιλώντας για την παράσταση δεν έκαναν κάποιο λογοπαίγνιο με τον τίτλο του τύπου «είναι το σωστό τάιμινγκ να μιλήσουμε για το τάιμινγκ». Είστε λίγοι, αλλά σας ευχαριστώ.

Εμείς σε ευχαριστούμε, Γιώργο, που υπάρχουν στις μέρες μας άτομα με τόσο χιούμορ το οποίο ξέρουν να χρησιμοποιούν στο σωστό ΤΑΪΜΙΝΓΚ.

---

Ο Γιώργος Χατζηπαύλου ασχολείται επαγγελματικά με το stand-up comedy από το 2007. Έχει παρουσιάσει τέσσερις σόλο παραστάσεις, έχει συνεργαστεί με αγγλόφωνους κωμικούς και κωμικούς του Comedy Store, ενώ το 2017 και το 2019 πραγματοποίησε περιοδείες εκτός Ελλάδας με sold out παραστάσεις σε είκοσι δύο πόλεις του εξωτερικού. Είναι ο δημιουργός του Comedy Club για παιδιά και του Stand Up for U. Έχει γράψει και παρουσιάσει σατιρικές εκπομπές στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο και το ίντερνετ. Από το 2014 μέχρι σήμερα, καλλιτεχνική έδρα του αποτελεί το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Το τελευταίο του βιβλίο Κόμεντι Σκρίπτα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χρονικό.

Τάιμινγκ-Γιώργος Χατζηπαύλου | τελευταίες παραστάσεις στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Αίθουσα: Θέατρο), Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ.: 210 3418550, www.mcf.gr Κάθε Σάββατο και Κυριακή έως 28 Νοεμβρίου
Ώρα έναρξης: Κάθε Σάββατο στις 22:00 και κάθε Κυριακή στις 21:15. Διάρκεια: 90’ χωρίς διάλειμμα, Εισιτήρια: 12 € (γενική είσοδος), 10 € (προπώληση), 10 € (μειωμένο)
Για περισσότερες πληροφορίες για τις παραστάσεις: xatzi.gr

Ο Γιώργος Χατζηπαύλου στα social media: facebook, instagram, youtube, tiktok