Διαγωνισμός μικρού διηγήματος της ATHENS VOICE: Η Ανδριάννα Αμπατζή γράφει τη δική του ιστορία για το ιδιαίτερο καλοκαίρι του 2020
Ένα σούπερμάρκετ. Τέσσερις άνθρωποι. Μια πανδημία. Πολλά προβλήματα. Η Χριστίνα
στεκόταν μπροστά από τα γαλακτοκομικά κάνοντας πώς μελετάει τις ημερομηνίες λήξης του προϊόντος ενώ στα αλήθεια σκεφτόταν ότι τη βάραινε η σακούλα στο χέρι της με
τα αντικαταθλιπτικά. Ο Κρις, περπατούσε με ένα καλάθι στο χέρι γεμάτο με ψώνια και
κατευθυνόταν στις σοκολάτες που θα χρειαζόταν για τη σύντροφο του. Η Πηνελόπη
περίμενε έναν νεαρό να πάρει όσους χυμούς θέλει για να περάσει στα φρούτα καθώς
ήθελε να τρώει μόνο υγιεινά. Αυτός ο νεαρός ήταν ο Χάρης ο οποίος αγόραζε χυμούς για να δώσει στα φτωχά παιδιά που συναντούσε στο δρόμο.
Ας πάμε λίγο πιο πίσω όμως. Η Χριστίνα δεν άντεχε άλλο στην καραντίνα με τόση ζέστη και δεν ήταν καθόλου έτοιμη να γυρίσει στην δουλειά που μισούσε. Τα αντικαταθλιπτικά ήταν η διέξοδος, αν και υπήρχε και μια πιο εύκολη. Δεν είχε παιδιά, ήταν νέα και μόνη με μια αδερφή. Έκαναν παρέα αλλά δεν συμπλήρωνε πάντα τον ρόλο που θα είχαν οι ανύπαρκτες φίλες της. Είχε μόλις χωρίσει αλλά και να μην είχε η καραντίνα θα ήταν ίδια γιααυτή. Ήταν η μέρα να κάνει εκείνη τα ψώνια γι’ αυτό σηκώθηκε να φύγει. Αναστέναξε και βγήκε από το σπίτι για μια, όπως πίστευε, ανούσια έξοδο.
Ο Κρις από την άλλη δεν ένιωθε χάλια όπως η Χριστίνα αλλά προσπαθούσε να πολεμήσει την στενόχωρη περίοδο που περνούσαν όλοι. Έκανε καραντίνα με την κοπέλα του που δεν είχε καταλάβει ακόμα ότι ήταν ο έρωτας της ζωής του. Αποφάσισε να της αγοράσει σοκολάτες γιατί είχε μόλις σπάσει το χέρι της και ήθελε να την κάνει πιο αισιόδοξη.
Πέρασε από το δωμάτιο που ήταν εκείνη ξαπλωμένη πονώντας αλλά δίστασε να προχωρήσει.Τη θαύμασε για ένα λεπτό. Πώς άντεχε τέτοιο πόνο; Και τώρα η καραντίνα. Δεν περίμενε να είναι αισιόδοξη άρα ένιωθε πως εκείνος έπρεπε να είναι και για τους δύο. Καθώς η διάθεση του πήγε να πέσει μάλωσε τον εαυτό του. Έφυγε για την αγορά. Η Πηνελόπη περνούσε τη καραντίνα γυμνάζοντας συνέχεια. Έτσι ένιωθε καλύτερα.
Τουλάχιστον προσπαθούσε να το πιστέψει. Είχε μπει σε μια δίαιτα με πολλά φρούτα έτσι
θα αγόραζε σε λίγο μερικά υγιεινά προιόντα. Περνούσε και κάτι ακόμα εκτός από την
καραντίνα. Τον θάνατο του παππού της. Όσο μεγάλος κι αν ήταν δεν έπρεπε να φύγει,
έλεγε. Αλλά το κατέπνιγε με τη γυμναστική. Είχε φίλες που της έλεγαν να χαλαρώσει αλλά
δεν άκουγε. Πήγε στο σούπερμάρκετ.
Ο Χάρης, δεν περνούσε κάτι πιο άσχημο από αυτό που περνούσαν όλοι όμως άλλοι
περνούσαν χειρότερα και αποφάσισε να βοηθήσει. Κάθε εβδομάδα πήγαινε κάτι στους
φτωχούς. Αυτή την εβδομάδα είχε χυμούς στο πρόγραμμα. Είχε κουραστεί από το τρέξιμο
κάνοντας χάρες και παραμελώντας τον εαυτό του αλλά δεν έπρεπε να τα παρατήσει,
σκέφτηκε.
Τέσσερις τυχαίοι άνθρωποι και με διαφορετικά προβλήματα συναντήθηκαν. Μερικές φορές είναι ωραία να γνωρίζεις ανθρώπους αλλά εκείνη τη στιγμή δεν ήταν ωραία να γνωριστούν, ήταν απίστευτα. Η Χριστίνα έπεσε πάνω στον Χάρη ρίχνοντας τα χάπια τρομάζοντας την Πηνελόπη και τον Κρις. Χαμογέλασε και είπε «Δεν τελείωσε και ο κόσμος».
Ακολούθησε την τυπική διαδικασία για την ενοικίαση σπιτιού. Όμως εξαπατήθηκε κι έτσι μια ολόκληρη ζωή 35 ετών μεταφέρθηκε σε αποθήκη και ο ίδιος σε ξενοδοχείο
Από το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία μάς ήρθε σαν χαστούκι στο πρόσωπο το ενδεχόμενο να αλλάξει για πάντα η ζωή μας και να ξεχάσουμε τα όσα ξέραμε.
17°
