Για όσους δεν πάτησαν το περίφημο ‘’Χ’’

Υπάρχει κάτι που να μετράει περισσότερο από το να νιώθεις πλήρης; Και τώρα που απαντήσατε όλοι από μέσα σας, ήρθε η ώρα να απαντήσω και εγώ...
Άλλη μου μια ιστορία. Ακόμα μια ευκαιρία να συναντηθούμε όσοι ταυτιζόμαστε ακόμα κι όσοι δεν έχουμε ούτε ένα κοινό βίωμα. 3 χρόνια από την ζωή μου… Μόλις έφτανα σε αυτό που πίστευα πως με γέμιζε, ενθουσιαζόμουν για ορισμένες ώρες, και μετά από λίγο το κοντέρ ξαναμηδένιζε. Είναι αυτό που ονομάζουμε «ανώμαλη προσγείωση», είναι το αντίθετο από αυτό που συνέβαινε στα παραμύθια που μου διάβαζε η δικιά μου «cool granny «.. «Τα ακουμπούσε όλα και γινόντουσαν χρυσός». Ε, λοιπόν εγώ, τα ακουμπούσα όλα και γινόντουσαν καπνός! Έτσι έγινε όταν μπήκα στην σχολή που ονειρευόμουν και τελικώς κατέληξε να μετατραπεί στην καραμέλα «άντε να πάρω πτυχίο, να φύγω όσο πιο μακριά γίνεται». Έτσι γινόταν κάθε φορά που ξεκινούσα κάτι και μετά από κανένα μήνα ήθελα να το αφήσω και «όπου φύγει , φύγει!» Και είναι η αμήχανη στιγμή που σκέφτεσαι «περνάω και πάλι εφηβεία, το ζώδιο μου με έκανε ανώριμη, κάτι δεν πήγε καλά με τα γονίδια και βγήκα πειραγμένο ή απλά για να ανακαλύψεις το μυστικό της επιτυχίας, αυτό που σε κάνει να νιώθεις πληρότητα – μόνο και μόνο που το έχεις στην χούφτα σου – μπορεί να είναι ένα στενό παρακάτω;».

Έτσι σκέφτηκα και εγώ, έτσι συνέχισα την αναζήτηση της δικής μου ευτυχίας, και έτσι τον Δεκέμβριο του 2017 βρέθηκα σε μια συνέντευξη από σπόντα (επειδή η μαμά μου λογικά τώρα θα κοιτάζει την οθόνη λες και είδε alien, από σπόντα= από τύχη ). Η πιο τυχαία συνέντευξη, το πιο επιπόλαιο για εκείνη την στιγμή βήμα της ζωής μου, βρέθηκε να είναι το εισιτήριο για –ίσως- το πιο χρονοβόρο, αλλά ταυτόχρονα και το πιο μαγευτικό, ταξίδι των φοιτητικών μου χρόνων. Οι περισσότεροι κάπου τώρα θα νομίζεται πως κέρδισα σε κανέναν διαγωνισμό στο Internet ταξιδάκι στο Μπαλί.. Εγώ μιλάω όμως για το ταξίδι που κατάφερε να με μεταφέρει το ίδιο μου το μυαλό.

Και για να λύσω το μυστήριο; Το ταξίδι αυτό για εμένα ήταν να γίνω manager στο TEDxAUAthens (στην ομάδα του TEDx του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών ). Ναι καλά ακούτε/διαβάζετε. Μια απλή manager, άμισθη, που το κάνει εθελοντικά. Και όσο διαβάζετε, κόβω το χέρι μου πως οι μισοί θα ρωτήσουν τις οθόνες τους – και ίσως πατήσουν και X στο link – «καλά κοπέλα μου, είσαι χάπατο ; Ή προσπαθείς μανιακά για ένα CV ;». Για όσους δεν επιλέξατε να πατήσετε το περίφημο Χ, είμαι εδώ για να παραδεχτώ, πως όχι μόνο αυτές ήταν οι πρώτες μου σκέψεις αλλά ίσως και το κίνητρο μου, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως μόλις γίνει το event της ομάδας, εγώ ; Θα την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια.. Οι μήνες περνούσαν, τα άτομα που γνώριζα μέσα από αυτήν την εθελοντική ομάδα με γοήτευαν όλο και περισσότερο, ο εγωισμός μου έμαθε να μετριάζεται μπροστά σε μια ομάδα και το πρώτο μας event έφτασε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο άχρηστη και άδεια ένιωθα την επόμενη μέρα, που το μόνο που έκανα ήταν να κάνω scroll την αρχική του Instagram. Και πιστεύω θα είναι πολύ λίγες φορές οι στιγμές που θα ξανανιώσω πως τελικώς αντιλαμβάνεσαι το πόσο αξίζει αυτό που έχεις, όταν το χάνεις. Μέχρι εκείνη την ημέρα, πίστευα πως το moto αυτό δεν ήταν κάτι παραπάνω, από ένα πετυχημένο quote γυμνασίου για profile στο Facebook. Από τότε όμως με έκανε να περιμένω να ξανασχηματιστεί η ομάδα για το επόμενο TEDxAUAthens, να πάω και πάλι. Και τώρα όσοι δεν πάτησαν Χ μερικές σειρές παραπάνω, φλερτάρουν με αυτή την εναλλακτική, σκεπτόμενοι πως η Αθηνά με στήθος Α’ , κάνει κακό Telemarketing. Μην πατήσεις Χ, αλλά πάτα το κουμπί ενεργοποίησης της ευτυχίας σου. Από το να πατήσεις Χ και μετά enter, σε κάποιο άλλο link, πάτα και βρες αυτό που στο τέλος της ημέρας θα σε κάνει να νιώσεις γεμάτος. Μπορεί με αυτό να μην γεμίζει η τσέπη σου, αλλά believe me, καθημερινά γεμίζει η δίκη σου «Αθηνά». Μπορεί αυτό να είναι κάτι που να θεωρείς ακατόρθωτο, αλλά αν δεν προσπαθήσεις, θα μάθεις τι είναι και τι όχι; Μπορεί μάλιστα αυτό να είναι κάτι που να συνδυάζει και γεμάτη τσέπη αλλά και σε γεμίζει εσωτερικά και τότε περιμένω να μου το στείλεις στο mail μου. Κάνε λοιπόν το μπορεί, κάτι σίγουρο.

Ο περσινός Curator της δικής μου πληρότητας, εκμυστηρεύτηκε στην ομάδα του 2018, πως « πέρσι κάναμε έναν κόκκο άμμου, ολόκληρη παραλία». Εγώ λοιπόν πάω στην παραλία μου, η οποία συνεχίζει να μεγαλώνει κι άλλο φέτος. Εσύ; Αν δεν έχεις δημιουργήσει ακόμη την δική σου προλαβαίνεις, γιατί το καλοκαίρι αργεί ακόμα!

Ελπίζω όλα αυτά που ένιωσα και έγραψα, όλα αυτά που με έκανε να ζήσω η περσινή μου Director, να περάσουν και φέτος από εμένα στην ομάδα μου. Will see..