Γράμμα από το Παρίσι

Της ΛΙΑΝΑΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ

Βγαίνουμε μουδιασμένα και αργά από το Theatre de la Ville. Έξω από το θέατρο είναι στοιχισμένα τα περιπολικά, οι είσοδοι του μετρό είναι κλειστές, εκκλησιαστικοί ύμνοι και ψαλμοί μας συνοδεύουν, ενώ κοριτσόπουλα με μίνι κουνάνε με λύσσα γαλλικές σημαίες.

Μόλις είδαμε με παράπλευρα επεισόδια την παράσταση «Sul concetto di volto nel figlio di Dio» του Romeo Castelucci. Το έργο θεωρήθηκε βλάσφημο από το καθολικό Institut Civitas κι έτσι ομάδες χριστιανών ακτιβιστών κάθε βράδυ διαδηλώνουν, εμποδίζουν την προσέλευση του κοινού, ανακατεύονται με τους θεατές και προσπαθούν να σταματήσουν την παράσταση. Η παράσταση κάθε βράδυ συνεχίζεται μέχρι το τέλος. Η διαφορά της Ελλάδας από τη Γαλλία είναι ότι εδώ η αστυνομία προστατεύει τους θεατές, όχι τους φανατικούς.

Απόψε έμαθα τα παρακάτω:

 Ο Μεγαλοδύναμος εν τη σοφία του μοίρασε ακριβοδίκαια την ηλιθιότητα και το φανατισμό, έτσι ώστε μέσα στο ντελίριό τους οι υστερικοί φονταμενταλιστές χριστιανοί να μην έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους. Ίδια παρέα είναι. Απόδειξη ότι η ισλαμική οργάνωση Forsane Alizza έτρεξε να συμπαρασταθεί στους οπαδούς του καθολικού Institut Civitas και διαδήλωσαν χεράκι-χεράκι.

 Όταν μια κοινωνία είναι δημοκρατική και έχει ισχυρούς θεσμούς, δεν επιτρέπει σε καμία μειονότητα να πάρει σε ομηρία την πλειοψηφία. Το Theatre de la Ville έπαιξε όλες τις παραστάσεις μέχρι το τέλος, με τα περιπολικά να φυλάνε το θέατρο και τους θεατές.

 Αν για να γίνεται σεβαστή η βασική αρχή της δημοκρατίας χρειάζεται να επεμβαίνει η αστυνομία, εγώ συμφωνώ να τη φωνάζουμε.