Ταϊλάνδη: Οι 18 ημέρες και νύχτες των εγκλωβισμένων παιδιών στο σπήλαιο-παγίδα (εικόνες, video)

Η ιστορία τους καθηλωτική. Για 18 ολόκληρες ημέρες, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα τα όσα δραματικά εκτυλίχθηκαν στο πλημμυρισμένο σπήλαιο Ταμ Λουάνγκ, στα σύνορα Ταϊλάνδης - Μιανμάρ.

Η τιτάνια επιχείρηση διάσωσης του Πολεμικού Ναυτικού της Ταϊλάνδης, με τη συνδρομή ξένων δυτών, στέφθηκε με επιτυχία. Η αγωνία χτύπησε «κόκκινο» μετά τον θάνατο ενός έμπειρου δύτη κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για τη «μεγάλη έξοδο». Ο θάνατος αυτός άλλαξε άρδην τα σχέδια των αρχών, επισπεύδοντας τις διαδικασίες σε μια απίστευτη ιστορία όπου η προσευχή για ένα θαύμα έγινε πραγματικότητα.

Εδώ και λίγες ώρες ο εγκλωβισμός των 12 παιδιών και του προπονητή τους ανήκει πια στο παρελθόν. Η αγωνία και ο φόβος έδωσαν τη θέση τους στην ανακούφιση και τους πανηγυρισμούς, θυμίζοντας καταστάσεις από τη δραματική διάσωση των 33 ανθρακωρύχων στη Χιλή, το 2010.

Πλεόν, το βάρος πέφτει στην επανένωση των παιδιών με τις οικογένειές τους, σε μια διαδικασία που αναμένεται να διαρκέσει αρκετές ημέρες. Προϋπόθεση είναι να διαπιστωθεί ότι τα παιδιά δεν αντιμετωπίζουν κάποιο ιατρικό πρόβλημα. Ήδη, ορισμένα από αυτά έχουν δει τους γονείς τους μέσα από τζάμι ασφαλείας. Την ίδια ώρα, όμως, παραμένει το ερώτημα για τον αντίκτυπο που έχει αυτή η οδυνηρή εμπειρία στον ψυχισμό τους.

Ο Ιβάν Κάρατζιτς, ένας από τους δεκάδες εθελοντές δύτες - διασώστες που ταξίδεψαν στο βόρειο τμήμα της Ταϊλάνδης για να βοηθήσουν, ήταν ξεκάθαρος: «Αυτά τα 12 αγόρια αναγκάστηκαν να κάνουν κάτι που κανένα άλλο παιδί στον κόσμο δεν έχει κάνει ποτέ».

Το χρονικό της απίστευτης ιστορίας 

Ημέρα 0 - Σάββατο, 23 Ιουνίου: Μια μητέρα σημαίνει συναγερμό, καθώς ο γιος της δεν επέστρεψε στο σπίτι μετά την προπόνηση. Τα πράγματα των αγοριών, ποδήλατα και παπούτσια, βρέθηκαν λίγες ώρες αργότερα στην είσοσο του σπηλαίου. Ξεκινούν οι έρευνες που όμως διακόπτονται γρήγορα αφού πέφτει το σκοτάδι.

Ημέρα 1 - Κυριακή, 24 Ιουνίου: Κατά τη διάρκεια της νύχτας, λόγω της σφοδρής βροχόπτωσης, η στάθμη του νερού στη σπηλιά ανεβαίνει απότομα. Κινητοποιούνται δύτες.

Ημέρα 2 - Δευτέρα, 25 Ιουνίου: Οι διασώστες φτάνουν στην πρώτη μεγάλη «αίθουσα» μέσα στο σπήλαιο.

Ημέρα 3 - Τρίτη, 26 Ιουνίου: Ο αρχηγός της κυβέρνησης Πραγιούτ Τσαν-Ότσα ζητά «να κινητοποιηθούν οι πάντες» για να βρεθούν ζωντανά τα παιδιά. Η ομάδα διάσωσης αποτελείται πλέον από αρκετές εκατοντάδες ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και δεκάδες δύτες. Το νερό φτάνει, σε ορισμένα σημεία, τα πέντε μέτρα, μολονότι γίνεται συνεχώς απάντληση.

Ημέρα 4 - Τετάρτη, 27 Ιουνίου: Πλημμυρίζει άλλη μια ζώνη του υπόγειου δικτύου. Το βράδυ φτάνουν στην περιοχή Βρετανοί δύτες για να βοηθήσουν.

Ημέρα 5 - Πέμπτη, 28 Ιουνίου: Άφιξη πολλών δεκάδων Αμερικανών στρατιωτών και άλλων ξένων ειδικών.

Ημέρα 6 - Παρασκευή, 29 Ιουνίου: Ξαναρχίζουν οι έρευνες που είχαν διακοπεί προσωρινά λόγω της υψηλής στάθμης του νερού. Οι διασώστες αναζητούν μια νέα δίοδο πρόσβασης και τοποθετούν στον δρόμο τους κουτιά με είδη πρώτης ανάγκης - τρόφιμα και κινητά τηλέφωνα.

Ημέρα 7 - Σάββατο 30 Ιουνίου: Οι δύτες δίνουν τη μάχη τους στα λασπόνερα, με μηδενική ορατότητα. Η βροχή επιτέλους σταματά.

 

 

Ημέρα 8 - Κυριακή, 1η Ιουλίου: Οι διασώστες καταφέρνουν να οργανώσουν μια προκεχωρημένη βάση για τις επιχειρήσεις τους μέσα στη σπηλιά, σε βάθος 3 χιλιομέτρων από την είσοδό της.

Ημέρα 9 - Δευτέρα, 2 Ιουλίου: Οι δύτες προχωρούν, υπολογίζουν ότι απέχουν μόλις 600 μέτρα από το σημείο όπου υποθέτουν ότι θα βρίσκονται τα παιδιά. Το ίδιο βράδυ, δύο Βρετανοί δύτες τα εντοπίζουν ζωντανά και δίνουν στη δημοσιότητα ένα βίντεο.

 

 

Ημέρα 10 - Τρίτη, 3 Ιουλίου: Τρόφιμα, ρούχα και φάρμακα μεταφέρονται στο σημείο όπου παραμένουν εγκλωβισμένα τα παιδιά και ο προπονητής της. Τα εξετάζουν γιατροί για να δουν αν είναι σε κατάσταση για να καταδυθούν. Η απάντληση συνεχίζεται αδιάκοπα για να πέσει όσο είναι δυνατόν η στάθμη του νερού και να καταστεί ευκολότερη η επιχείρηση διάσωσης.

Ημέρα 11 - Τετάρτη, 4 Ιουλίου: Δίνεται στη δημοσιότητα ένα δεύτερο βίντεο στο οποίο τα παιδιά δηλώνουν ότι είναι «καλά στην υγεία τους».

Ημέρα 12 - Πέμπτη 5 Ιουλίου: Η απάντληση συνεχίζεται και οι διασώστες δίνουν μάχη με το χρόνο, καθώς οι μετεωρολόγοι προβλέπουν επιδείνωση των καιρικών συνθηκών το αμέσως επόμενο διάστημα.

Ημέρα 13 - Παρασκευή, 6 Ιουλίου: Ένα πρώην μέλος των ειδικών δυνάμεων της Ταϊλάνδης χάνει τη ζωή του, λόγω έλλειψης οξυγόνου, επιστρέφοντας στην είσοδο αφού εφοδίασε τα παιδιά. Αναζητούνται άλλοι τρόποι για τον απεγκλωβισμό τους.

Ημέρα 14 - Σάββατο, 7 Ιουλίου: «Ζητώ συγγνώμη από όλους τους γονείς». Ο νεαρός προπονητής των παιδιών, εγκλωβισμένος και ο ίδιος, στέλνει επιστολή στους συγγενείς των παιδιών. Το επίπεδο του οξυγόνου στη σπηλιά πέφτει, αλλά οι αρχές αποκλείουν προς το παρόν μια επιχείρηση για τον απεγκλωβισμό της ομάδας μέσω κατάδυσης.

Ημέρα 15 - Κυριακή, 8 Ιουλίου: Ραγδαίες εξελίξεις. Τα τέσσερα πρώτα παιδιά βγαίνουν σώα και ασφαλή από τη σπηλιά. το καθένα συνοδεύεται από δύο έμπειρους δύτες.

Ημέρα 16 - Δευτέρα, 9 Ιουλίου: Άλλα τέσσερα αγόρια απεγκλωβίζονται.

Ημέρα 17 - Τρίτη 10 Ιουλίου: Επιτυχής έξοδος και των υπόλοιπων τεσσάρων παιδιών και του προπονητή. Πανηγυρισμοί σε όλη τη χώρα.

Τα εγκλωβισμένα παιδιά και ο προπονητής τους

Κάθε δραματική ιστορία έχει τους ήρωές της και στην περίπτωση της Ταϊλάνδης η λίστα είναι μεγάλη.

Στην κορυφή βρίσκονται τα 12 παιδιά και ο προπονητής τους που για 9 ημέρες μέσα στο σκοτάδι και με ελάχιστα τρόφιμα δεν ήξεραν αν τους ψάχνουν και αν θα τους βρουν. Όταν αντίκρισαν τους δύο Βρετανούς δύτες, άρχισε η αγωνία για το αν και πότε θα απεγκλωβιστούν.

Διεθνή ΜΜΕ μετέδωσαν ορισμένα στοιχεία για τα μέλη της ποδοσφαιρικής ομάδας και τον προπονητή τους, τον οποίο οι οικογένειες των παιδιών αντιμετωπίζουν ως τον άνθρωπο που έσωσε τα παιδιά τους.

Chanin Vibulrungruang (Nickname: Titan), 11: Είναι ο μικρότερος σε ηλικία της ομάδας. Ο «Τιτάνας», όπως ήταν το παρατσούκλι του, άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο σε ηλικία 7 ετών, προτού ενταχθεί στην ομάδα του σχολείο του. Αργότερα, μπήκε στο δυναμικό των Wild Boars.

Panumas Sangdee (Nickname: Mig), 13 ετών: Σύμφωνα με τον Nopparat Kantawong, τον επικεφαλής προπονητή της ομάδας, ο Mig αν και είναι πιο μεγαλόσωμος από άλλα παιδιά της ηλικίας του, είναι πολύ ευκίνητος.

Duganpet Promtep (Nickname: Dom), 13 ετών: Ο αρχηγός των Wild Boars, ο Dom έχει μπει στο μάτι των «σκάουτερς» επαγγελματικών ομάδων της Ταϊλάνδης. Λένε ότι ήταν ο ενθαρρυντής της ομάδας και τυγχάνει του σεβασμού των συμπαικτών του, λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων του.

Adul Sam-on, 14 ετών: Ο Adul γεννήθηκε στη Wa State της Μιανμάρ και έφυγε από την οικογένειά του για να λάβει καλύτερη εκπαίδευση στην Ταϊλάνδη. Μιλάει ταϊλανδέζικα, κινέζικα και αγγλικά και ήταν ο μόνος που ήταν σε θέση να επικοινωνεί με τους Βρετανούς δύτες. Σε γράμμα που έστειλε μέσω των μελών σωστικών συνεργείων στους γονείς του τους έγραφε ότι του λείπουν και να μην ανησυχούν. «Η μαμά και ο μπαμπάς, θέλουν να δουν το πρόσωπό σου» απάντησαν οι γονείς και συμπλήρωσαν ότι «η μαμά και ο μπαμπάς προσεύχονται για σένα και τους φίλους σου ώστε να βρεθούμε ξανά σύντομα».

Somepong Jaiwong (Χαϊδευτικό: Pong), 13 ετών: Ο Pong περιγράφεται ως ένα χαρούμενο παιδί που του αρέσει το ποδόσφαιρο και τα αθλήματα γενικότερα. Ονειρο του σύμφωνα με τον δάσκαλό του να γίνει ποδοσφαιριστής στην εθνική ομάδα της Ταϊλάνδης.

Mongkol Booneiam (Χαϊδευτικό: Μαρκ: Mark), 12 ή 13 ετών: Όσα γνωρίζουμε για τον Μαρκ προέρχονται από τον πατέρα του που τον περιγράφει σε δηλώσεις του στο Γαλλικό πρακτορείο ως «ένα πολύ σεμνό παιδί που του αρέσει τόσο το ποδόσφαιρο όσο και το διάβασμα».

Nattawut Takamrong (Χαϊδευτικό: Τερν), 14 ετών: Σε γράμμα που έγραψε στους γονείς του, τους ζητούσε να μην ανησυχούν αλλά και αυτοί του απάντησαν: «Η μαμά και ο μπαμπάς δεν είναι καθόλου θυμωμένοι μαζί σου και δεν σε κατηγορούν. Σε περιμένουμε μπροστά από τη σπηλιά.

Peerapat Sompiangjai (Χαϊδευτικό: Νάιτ), 17 ετών: Την ημέρα που χάθηκε ήταν τα γενέθλιά του και οι γονείς του δήλωναν όλες αυτές τις μέρες ότι τον περίμεναν για το πάρτι. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, τα παιδιά πήγαν μέσα στη σπηλιά για να γιορτάσουν τα γενέθλια του Νάιτ. Για αυτό και είχαν μαζί τους σνακς και κεράσματα. Αυτές οι προμήθειες ήταν που πιθανότατα τους βοήθησαν να μείνουν ζωντανοί τις μέρες του εγκλωβισμού.

Ekarat Wongsukchan (Χαϊδευτικό Μπιού), 14 ετών: Σε γράμμα που έστειλε στη μητέρα του, ο Μπιου υποσχέθηκε να τη βοηθήσει στα χωνία αμέσως μόλις τελειώσει η περιπέτεια.

Prajak Sutham (Χαϊδευτικό: Νόουτ), 15 ετών: Φίλοι της οικογένειας τον περιγράφουν ως ένα έξυπνο και ήσυχο παιδί».

Pipat Pho (Χαϊδευτικό: Νικ) 15 ετών: Σε ένα γράμμα του, ο Νικ έγραψε στους γονείς του ότι θέλει να φάει κορεατικό ή ταϊλανδέζικο μπάρμπεκιου, αμέσως,μόλις βγει από τη σπηλιά.

Pornchai Kamluang (χαϊδευτικό: Τι) 16 ετών: «Μην ανησυχείς. Είμαι μια χαρά» έγραψε ο Τι προς τους γοινείς του.

Ekapol Chantawong (Χαϊδευτικό: Eϊκ) 25 ετών-Βοηθός προπονητή: Ο Εϊκ σύμφωνα με πληροφορίες γεννήθηκε στην Μιανμάρ και έχασε τους γονείς του σε μικρή ηλικία. Προτού γίνει βοηθός προπονητή, πέρασε αρκετά χρόνια σε βουδιστικό μοναστήρι, και έμαθε πώς να μη σπαταλά δυνάμεις, περιορίζοντας τις κινήσεις του σώματός του αλλά και χρησιμοποιώντας τον διαλογισμό. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του τοπικού τύπου, ο Εϊκ δίδαξε τις τεχνικές αυτές στα εγκλωβισμένα παιδιά.