Η ζωή είναι μικρή όταν βρέχει

Δέκα συνεδρίες και μια τηλεφωνική επικοινωνία ίσον έντεκα μονόλογοι.

Θα μπορούσαν να είναι έντεκα ξεχωριστοί, αυτόνομοι μονόλογοι, αν δεν υπήρχαν κάποια κοινά χαρακτηριστικά στοιχεία που να τους διατρέχουν.

Μια γυναίκα επισκέπτεται την/τον ψυχολόγο της και μονολογεί. Αναπολεί τη ζωή της, κάνει την αυτοκριτική της, εκφράζει τις αμφιβολίες της, δηλώνει τις επιθυμίες της.

Η συγγραφέας αφήνει εντέχνως ανοιχτά κάποια σημεία, έτσι που οι αναγνώστες, ακροατές ή θεατές να μη μένουν απαθείς κατά τη διάρκεια του έργου, αλλά να μπορούν να υποδυθούν ακόμα και το ρόλο της/του ψυχολόγου.