Προσκυνώ τη Χάρη σου, Λαέ μου

Στις σελίδες του βιβλίου ο Μιχάλης Σταυρακάκης (Νιδιώτης) «ξεδιπλώνει» την ποίησή του, με την οποία ύμνησε το λαό του και τους αγώνες του. Με αυτήν την ποίηση δίδαξε και διαπαιδαγώγησε το λαό του να έχει πίστη στα μεγάλα ιδανικά και να μισεί την εκμετάλλευση. Σε αυτήν την ποίηση ο Σταυρακάκης μπόρεσε να χωρέσει το μεγαλείο των αληθινών δημιουργών του πλούτου, αλλά και των αληθινών δημιουργών της κοινωνικής εξέλιξης, της Ιστορίας.

Μιχάλης Σταυρακάκης (Νιδιώτης) - βιογραφικό

Ο Μιχάλης Σταυρακάκης (Νιδιώτης) γεννήθηκε το 1928 στα Ανώγεια Μυλοποτάμου. Το 1943 οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ Ανωγείων. Στις 30.4.1944 τον συνέλαβαν οι Γερμανοί κατακτητές στο Αρκάδι Μονοφατσίου μαζί με άλλους πατριώτες και τους οδήγησαν στις φυλακές του Χουδετσίου, απ’ όπου όμως δραπέτευσαν. Το 1950 εκλέχτηκε μέλος του ΔΣ του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Ανωγείων και έναν χρόνο αργότερα συνελήφθη και πάλι με την κατηγορία ότι έγραφε κομμουνιστικά συνθήματα στους τοίχους του Δημοτικού Σχολείου.

Το 1954 εκτοπίστηκε για δύο χρόνια στο Γύθειο Λακωνίας και το 1957 εκλέχτηκε στο Γραφείο της ΕΔΑ Ανωγείων, ενώ το 1958 εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της ΝΕ Ηρακλείου της ΕΔΑ.

Μέλος του ΚΚΕ έγινε το 1973 και το 1974 πρωτοστάτησε στη συγκρότηση της ΚΟΒ Μονοφατσίου Ηρακλείου, της οποίας εκλέχτηκε Γραμματέας. Το 1975 εκλέχτηκε μέλος του Γραφείου Υπαίθρου του ΚΚΕ στο Νομό Ηρακλείου. Το 1979 εκλέχτηκε μέλος του ΔΣ της ΟΑΣΝΗ. Το 1982 εκλέχτηκε μέλος της ΝΕ Ηρακλείου του ΚΚΕ, ενώ το 1983 με κομματική ευθύνη πρωτοστάτησε στη συγκρότηση της Επιτροπής Ειρήνης στην επαρχία Μονοφατσίου και εξέδιδε την εφημερίδα Ειρήνη.

Τύπωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1978 με τον τίτλο Ποιήματα. Από αυτήν την πρώτη συλλογή το 1983 ο Γ. Μαρκόπουλος μελοποίησε πέντε ποιήματα. Ένα από αυτά είναι το γνωστό «Προσκυνώ τη χάρη σου, λαέ μου». Αυτή η μελοποίηση αποτέλεσε την επισφράγιση της γενικότερης αναγνώρισης και καταξίωσης των ποιημάτων του Μιχάλη Σταυρακάκη.

Το 1989 η ΟΑΣΝΗ του απένειμε το βραβείο «Κιλελέρ» και τον ίδιο χρόνο εξέδωσε τη δεύτερη ποιητική του συλλογή με τον τίτλο Αιχμές. Το 1994 εξέδωσε την τρίτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Ντούκου-ντούκου το σοφαδάκι.

Τα ποιήματά του διαθέτουν έντονα ταξικά χαρακτηριστικά, υπερασπίζονται την κοινωνική δικαιοσύνη, την ειρήνη, τη διεθνιστική αλληλεγγύη και παράλληλα ο λυρισμός τους είναι ερωτικός και νοσταλγικός.

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά και στα αγγλικά.

«Έφυγε» από τη ζωή τον Ιούλη του 2000.