«Ποιήματα» του Ηλία Ευθυμιόπουλου

Στην παρούσα έκδοση περιλαμβάνονται 43 ποιήματα τα οποία γράφτηκαν σχεδόν όλα την τελευταία διετία, και που αναγκαστικά έχουν επάνω τους τη σφραγίδα της εποχής. Απομόνωση, απαισιοδοξία, εσωστρέφεια, θρυμματισμένη επικοινωνία, τραυματισμένα συναισθήματα, αλλά και μια ευκαιρία ίσως για ανασύνταξη, αναθεώρηση της εργασίας, διαφορετική μέτρηση του χρόνου, ενασχόληση με ξεχασμένες τέχνες, από τα υδραυλικά του σπιτιού ως την γραφή και την ανάγνωση.

Η ποίηση, ως μέρος αυτού του αναλογισμού, συνιστά ταυτόχρονα και μια ευκαιρία αναστοχασμού πάνω στη σχέση του συγγραφέα με τον αναγνώστη. Για τον πρώτο, είναι μια αναμέτρηση με τη γλώσσα και την έκφραση. Η ποίηση, δεν είναι μόνο νοήματα, αλλά και ήχοι, μουσική, ρυθμός, αναπνοή, ακόμα και κίνηση (θυμηθείτε την απαγγελία ποιημάτων από τα παιδιά στο σχολείο). Στον αναγνώστη, του δίνει την δυνατότητα να επιδοθεί, περισσότερο από ό,τι επιτρέπουν άλλα είδη γραφής, στην κυκλική ανάγνωση, να κάνει δηλαδή πράξη αυτό που έλεγε ο Ρολάν Μπαρτ: «Να μην καταβροχθίζεις, να μην καταπίνεις, αλλά να βοσκάς, να ψιλολογείς σχολαστικά, να ξαναβρείς την άνεση των παλιών διαβασμάτων: να είσαι αριστοκράτης αναγνώστης».

Μέσα στον ορυμαγδό λοιπόν των κειμένων (τώρα προστέθηκε και το Internet) ας ψάξουμε την απόλαυση, όχι στην κατανάλωση αναγνωσμάτων, αλλά στην περιδίνιση που προσφέρει η εμμονή στην επανάληψη, αυτό το μπρος - πίσω, η διαρκής επαναφορά του κειμένου στο προσκήνιο της προσωπικής μας ιστορίας, η συσχέτισή του με αυτό που προηγήθηκε κι αυτό που θα μπορούσε να υπάρξει αλλά δεν του έτυχε.

Ας πούμε επιπλέον ότι η ποίηση μας επιτρέπει να μοιραστούμε με τον άλλον, με τον άγνωστο αναγνώστη όχι τον συγγραφέα, τις ίδιες συγκινήσεις που παράγει το ξαναδιαβασμένο απόσπασμα εκεί που τσακίσαμε τη σελίδα του βιβλίου, κάτι σαν την επάνοδο σε έναν παλιό έρωτα, ή σαν την επιστροφή στο χιλιοπερπατημένο μονοπάτι και τότε, διορθώνοντας τα λάθη από τις πρόχειρες ψηλαφίσεις του παρελθόντος, ίσως συμβάλλουμε στη δημιουργία της κοινότητας των μυημένων αναγνωστών (ένα facebook της λογοτεχνίας), των αναγνωστών δηλαδή που προσπάθησαν να φτάσουν σε κάποια ακτή και δεν αφέθηκαν να τους παρασύρει το ρεύμα.

Βιογραφικό
O Ηλίας Ευθυμιόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε φυσικές επιστήμες στην Ελλάδα και τη Γαλλία και είναι κάτοχος διαδακτορικού. Το 1981 γίνεται διευθυντής στη νέα Οικολογία. Το 1990 ιδρύει την Ελληνική Greenpeace την οποία και διευθύνει μέχρι το 1999. Το 2000 γίνεται υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ. Στη συνέχεια και μέχρι το 2014, διευθύνει το Διεπιστημονικό Ινστιτούτο Περιβαλλοντικών Ερευνών. Παράλληλα, ήταν πρόεδρος του Θερινού Οικολογικού Πανεπιστημίου με το οποίο εξέδωσε 12 βιβλία (σε συνεργασία με τον Μιχάλη Μοδινό) και πρόεδρος του κινηματογραφικού φεστιβάλ ECOCINEMA. Σήμερα είναι διευθυντής στο Ενεργειακό και Περιβαλλοντικό Γραφείο Αιγαίου. Έχει αρθρογραφήσει στο Αντί, στο Βήμα, στον Οικονομικό Ταχυδρόμο, στα Νέα και στην Athens Voice. Έχει επίσης εργασθεί ως παραγωγός τηλεοπτικών εκπομπών και ντοκιμαντέρ. Έχει συγγράψει πολλά δοκίμια και μελέτες. Τα τελευταία του βιβλία είναι: «Παράθυρο στην Κρίση», Μεταίχμιο, «Το Δίλημμα της Πεταλούδας», Ακαδημία Αθηνών, «Η Καταγωγή του Φωτός», Αλεξάνδρεια.