Δεν θέλω να πεθάνω, γιατί πώς θα ζω μετά χωρίς εκείνη;

Το πρώτο ποίημα της συλλογής Ασήμωσα το βαρκάρη να με πάει στην απέναντι πλευρά. Όχι στις σκιές που διασταυρώνονται αενάως. Μα στα έγκατα της ψυχής μου όπου βασιλεύουν οι πληγές και τα τραύματα· με τις ξεδοντιασμένες γριές επιθυμίες και τις ξεμαλλιασμένες ενοχές. Όλα τα καταχθόνια που μας κρατούν δεμένους στο θάνατο πριν ακόμη πεθάνουμε. Όταν δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά η κατάδυση στο έρεβος του βυθού· στις μαύρες τρύπες στο ορυχείο της ψυχής. Με το κάρβουνο και τα διαμάντια σε ίση αναλογία. Αβέβαιη η μάχη με τους δαίμονες. Μπορεί να παραμείνεις στη λάσπη. Μπορεί και να θρυμματίσεις τους φόβους. Να αξιωθείς ζωή. Έβαλα τη ζωή μου ενέχυρο και κέρδισα ζωή.