«13033» του Γιάννη Ζευγώλη

Οι άνθρωποι έμαθαν να κρύβονται πίσω από σφαλισμένες πόρτες, πολύ πριν την καραντίνα.

Έμαθαν να κρύβουν τις πληγές, τους φόβους, τις ανασφάλειές τους.

Κι ύστερα ήρθε ένας παντοκράτορας ιός και οι άνθρωποι κρύφτηκαν πίσω από τις μάσκες τους.

Πόνος, μοναξιά, απόγνωση, βολεύτηκαν πίσω από άβολες μάσκες και η ζωή συνεχίστηκε.

Και γράφτηκαν ιστορίες για τους ανθρώπους με τις φορεμένες μάσκες.

Γράφτηκαν ιστορίες για πρόσωπα γυναικών σημαδεμένα, που αγάπησαν να κρύβονται.

Ιστορίες για γιους που αρνήθηκαν να απαρνηθούν το χρέος στη μάνα, που φοβήθηκαν τη μοναξιά.

Ιστορίες για την ανθρωπιά που κανένας ιός δεν κατάφερε ποτέ να ξεσπιτώσει.

Με αφορμή το μήνυμα στο 13033 της καραντίνας, ο Γιάννης Ζευγώλης γράφει ιστορίες για αυτούς τους ανθρώπους.

Αναδεικνύει όλα αυτά που κρύβονται πίσω από μια μάσκα μα και αυτά που τίποτα δεν μπορεί να τα περιορίσει.

Με πένα δυναμική κι ευαίσθητη, προβληματίζεται πάνω στα ανθρώπινα και μαρτυρά πίσω από κάθε λέξη την πίστη του στον άνθρωπο.

13033
5 ψηφία
6 δυνατές μετακινήσεις
7 διηγήματα

Και άνθρωποι...
Πλήθος έγκλειστοι άνθρωποι δέσμιοι από τοίχους, μάσκες και SMS.

SMS 1:
Πώς είναι να ξυπνάς σε έναν κόσμο που έχει αλλάξει δραματικά;SMS 2:
Τι θα μπορούσε να κάνει έναν άνθρωπο να μη θέλει να βγάλει τη μάσκα του ποτέ;
 
SMS 3:
Κι αν δεν έχει κάποιος σπίτι; Ποιο μήνυμα θα πρέπει να στείλει και γιατί;

SMS 4:
Πόσο βαραίνει μέσα μας το καθήκον για το γονιό;

SMS 5:
Γιατί να θέλει κάποιος να πηγαίνει στην κηδεία κάθε Έλληνα; 

SMS 6:
Πώς μπορεί μια καραντίνα να μας θυμίζει την αξία της ύπαρξης των ζώων στη ζωή μας;

13033
Αποστολέας: Γνωστός
(Εσύ, εγώ, ο κάθε άνθρωπος της διπλανής πόρτας ή της διπλανής κούτας... )
Παραλήπτης: Άγνωστος, απρόσωπος, απρόσιτος.