Κάψα-χιτ

«Τι είναι τέχνη;», η ερώτηση επαναλαμβανόταν. Διαρκώς. Δεν υπήρχε κουβέντα, με τουλάχιστον ένα καλλιτέχνη στην παρέα, χωρίς τη συγκεκριμένη ερώτηση στο ρεπερτόριο. Απαντήσεις υπήρχαν πάντα. Διάφορες. Όλες ανεπαρκείς, γι αυτό εξάλλου, και η ερώτηση επαναλαμβανόταν. Κάθε φορά και πάλι.

«Τέχνη είναι η ματιά για την στιγμή», ακούσαμε μια μέρα. Δεν θυμάμαι πια από ποιον και πότε, πρέπει να ήταν μεταξύ εννενήντα έξι και εννενήντα οχτώ. Έκατσε. Καλύτερα απ’ όλα. Για την δική μου αντίληψη της έννοιας, καθαρά συναισθηματικά, εννοείται. Από τότε η φράση δεν βγαίνει απ’ το μυαλό μου. Ειδικά όταν γράφω.

Το Κάψα-Χιτ, ήταν μια προσπάθεια να πιάσω το καλοκαίρι στο Αιγαίο σε στιγμές. Την ψυχή του, την ουσία του, όπως και να λέγεται. Η ιστορία χρησίμευε σαν όχημα. Κατά το γράψιμμο προέκυπταν κι άλλα θέματα, κι αυτονών οι ψυχές και λοιπά ήθελαν πιάσιμο. Προσπάθησα να τα συντονίσω μεταξύ τους κι έτσι προέκυψε ο τίτλος, κατανοητός σε πολλά επίπεδα.

Στον τίτλο, η μετάφραση της λέξης Κάψα στ’ αγγλικά, γραμμένο ελληνικά, είναι παιχνίδι. Στον τρόπο γραπτής απόδοσης, δεν διακρίνεται διαφορά μεταξύ heat-κάψα και hit-σουξέ. Και τα δυο γράφονται χιτ. Το παιχνίδι ισχύει. Σε άλλες γλώσσες όχι.

Δυστυχώς.

www.avlidis.com