Η κινηματογραφική λέσχη

Δεν χρειάζεται να είσαι πατέρας για να λατρέψεις αυτό το βιβλίο – εξάλλου υπήρξες και είσαι γιος. Ούτε σινεφίλ, αρκεί να βλέπεις ταινίες έστω και στην τηλεόραση. Ο Καναδός Ντ.Γκ. ενώνει τις δύο ιδιότητές του (πατέρας και κριτικός κινηματογράφου) και φιλτράροντας μια ιστορία που συνέβη στο σπίτι του μας παραδίδει ένα διαολεμένα έξυπνο βιβλίο. Όταν ο 15χρονος γιος του Τζέσε δείχνει πως δεν αγαπάει το σχολείο, ο Γκίλμουρ δέχτηκε να το διακόψει θέτοντας δύο όρους: να βλέπουν μαζί (καλές και κακές) ταινίες και ο Τζέσε να μη δοκιμάσει ναρκωτικά. Όχι, δεν πρόκειται για ένα διανοουμενίστικο βιβλίο. Κάθε άλλο. Οι ταινίες λειτουργούν ως αφορμή οι δύο άνδρες να βρίσκονται μαζί, με τον πατέρα να ελπίζει πως η θέαση θα γίνει διδαχή, και το γιο να φλέγεται από ατελέσφορους έρωτες. «Αν όλοι οι γιοι είχαν πατέρα σαν τον Ντέιβιντ Γκίμουρ, τότε ο Οιδίποδας θα αποτελούσε έναν ξεχασμένο μύθο» έγραψε στην κριτική του ο Sean Wilsey για το βιβλίο, που δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να υπενθυμίζει πως αν και ποτέ ένας πατέρας δεν μπορεί να καταλάβει απόλυτα το γιο του (ή το αντίθετο), μια προσπάθεια συνεννόησης και εκατέρωθεν σεβασμού πάντα φέρνει αποτελέσματα, με την προϋπόθεση να είναι τίμια και με δίκαιους όρους. 

μτφ. Γιώργος Καλαμαντής