Απρονοησία και νέμεση - Ελληνική κρίση 2001-2011

Συλλογικό έργο, με 45 κείμενα 33 συγγραφέων που δημοσιεύτηκαν στην ως άνω εφημερίδα  (συν τέσσερα σε παράρτημα) – μια αισθητικά άψογη δουλειά. Κεντρικό θέμα είναι η οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, που βιώνει η χώρα τα τελευταία δυόμισι χρόνια – φανερά, στην πραγματικότητα όμως πάνω από μια δεκαετία (εξού και η «απρονοησία»), ενώ η τελική «νέμεση» δεν έχει επέλθει ακόμα.

Η εφημερίδα, που άλλωστε έβγαλε το πρώτο φύλλο της τον Νοέμβρη του ’09, όταν ξεσπούσε φανερά η κρίση, έχει ασχοληθεί πολύ με το θέμα. Θα ήταν λοιπόν αδύνατο να μπουν όλα τα σχετικά κείμενα που φιλοξενήθηκαν στα δεκάδες φύλλα της. Για το λόγο αυτό, ο εκδότης Μανώλης Βασιλάκης προχώρησε σε επιλογή (ενώ το σύνολο των συναφών κειμένων υπάρχει σε λίστα, στο τέλος, ώστε ο ενδιαφερόμενος να μπορεί να τ’ αναζητήσει στο οικείο φύλλο). Τα «ανθολογημένα» κείμενα φέρουν τις υπογραφές άξιων αναλυτών, μεταξύ των οποίων πρώην ή νυν υπουργοί, νομπελίστες οικονομολόγοι, άνθρωποι της αγοράς, γνωστοί δημοσιολόγοι, πανεπιστημιακοί και δημοσιογράφοι πρώτης γραμμής. Επειδή δεν μπορώ να βάλω τόσα ονόματα, θα κάνω μόνο μια εξαίρεση και θα αναφέρω τον Τζορτζ Σόρος –είναι άλλωστε ο μόνος αλλοδαπός από τους 33–, το κείμενο του οποίου κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνει τη συνήθη δαιμονοποιημένη εικόνα του στην Ελλάδα.

Επί της ουσίας, τα κείμενα αναφέρονται στο ασφαλιστικό, στο ευρώ, στις ΔΕΚΟ, σε παρουσιάσεις βιβλίων, σε μικρο- ή μακρο-οικονομικές αναλύσεις, στην προσοδοθηρία, σε διεθνείς πλευρές της κρίσης, στη διαφθορά, στο τραπεζικό σύστημα, στα Μνημόνια φυσικά, στο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, στην ανταγωνιστικότητα και πολλές άλλες πτυχές. Πρόκειται για σοβαρά δοκίμια, που δεν χαϊδεύουν τα αφτιά των αναγνωστών. Κόντρα σε όλη την κατεστημένη αντιδυτική δημοσιογραφία, δεν «παίζουν» το ελληνικό ιδεολόγημα του «ανάδελφου έθνους». Δεν υιοθετούν θεωρίες συνωμοσίας κατά της «αδούλωτης ρωμιοσύνης». Δεν ξορκίζουν την κακιά και ανθελληνική Δύση, ούτε βρίζουν ειδικά την κακιά κ. Μέρκελ. Αντίθετα, αξιοποιώντας τα εργαλεία του ορθού λόγου, των αριθμητικών στοιχείων και του ρεαλισμού, αποδίδουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Τονίζουν τις τερατώδεις ευθύνες του ελληνικού πολιτικού συστήματος (κυρίως των δύο παλιών κομμάτων εξουσίας), του συντεχνιακού συνδικαλισμού, της κρατικοδίαιτης Αριστεράς, των συνδεμένων με το κράτος επιχειρηματιών (της εκκλησίας συμπεριλαμβανομένης) και γενικά όλων των παραγόντων που «κατάφεραν» να φτωχύνουν τον ελληνικό λαό προκειμένου να διαφυλάξουν τα προνόμιά τους – αλλά και της τρόικας: «We have the troika we deserve / έχουμε την τρόικα που μας αξίζει», γράφει σ’ ένα εμπνευσμένο editorial του ο Βασιλάκης.

Κλείνω μ’ ένα χαρακτηριστικό κομμάτι από το προλογικό σημείωμα: οι δανειστές «μάς ζήτησαν το μισό επιτόκιο από αυτό της αγοράς. Και μετά, ενώ το επιτόκιο της αγοράς εκτοξεύθηκε στο 30%, εκείνοι μάς το κατέβασαν στο 3,5%. Όσο δηλαδή δανείζεται σήμερα η Γαλλία και το μισό σχεδόν απ’ ό,τι δανείζεται η Ιταλία». Όποιος δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τις απλές αυτές προτάσεις είναι ήδη θύμα των συστημικών ΜΜΕ που εκφράζουν, ψευδόμενα ανενδοίαστα, την «ελληνόψυχη πλειοψηφία», οπότε δεν υπάρχει λόγος να ψάξει να βρει το λαμπρό αυτό βιβλίο. Όποιος όμως είναι διατεθειμένος να τις σκεφτεί λίγο παραπάνω, επιβάλλεται να το ζητήσει.