Iστορίες του Σώματος

Οι «Ιστορίες του Σώματος» είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας μιας συγγραφέως, της Σώτης Τριανταφύλλου, και μιας εικαστικής καλλιτέχνιδας, της Έφης Χαλυβοπούλου, που διασταυρώθηκαν πολλές φορές στη ζωή και στην τέχνη. Πέρασαν από τα ίδια μέρη –τις φτωχογειτονιές του Μπρούκλιν–, περπάτησαν στους ίδιους δρόμους και έκαναν συχνά παρόμοιες σκέψεις για το σώμα, τον έρωτα, το σεξ, την αρρώστια, το σωματικό πόνο, το θάνατο: σκέψεις για την ύλη μέσα στην οποία ζούμε, ερωτήσεις, καμιά φορά αναπάντητες, σχόλια για την πολύπλοκη χημεία μας, τους φυσικούς νόμους που διέπουν το σώμα μας, για την εξέλιξη, τα μυστήρια και τη μοίρα του.

Η Έφη Χαλυβοπούλου παρουσιάζει υπαινικτικά μερικά από τα έργα της, τα εμπνευσμένα από τις λειτουργίες και τις δυσλειτουργίες του σώματος, ενώ η Σώτη Τριανταφύλλου γράφει κείμενα που το αποθεώνουν ή το απομυθοποιούν.

Πώς ανακαλύπτει κανείς το σώμα του: στην αρχή λέει «αυτό είναι το χέρι μου», «να, η μύτη μου»Χ αργότερα μαθαίνει να κοιτάζει όλο του το σώμα σ’ έναν καθρέφτη («είμαι χοντρή» ή «φαίνονται τα πλευρά μου: ορίστε, μπορώ να τα μετρήσω», «τα πόδια μου είναι δυσανάλογα με το υπόλοιπο σώμα μου»). Καθώς περνάει ο καιρός, το σώμα γίνεται επικίνδυνο: «Νιώθω έναν πόνο που αρχίζει από εδώ και φτάνει ως εδώ», «Μήπως είμαι άρρωστος;», «Αυτή η ελιά μοιάζει κακόηθες μελάνωμα»Χ παράλληλα, η επικινδυνότητα αποκτά κοινωνική διάσταση: το σώμα απειλεί τους κανόνες της κοσμιότηταςΧ αν δεν συμμορφωθεί, δεν περιοριστεί και δεν υπακούσει στις υποδείξεις, θα τους προσβάλει. Αν τους προσβάλει, θα τιμωρηθεί.