«Διακοπή έως 15.30». Αυτή είναι η χειρόγραφη ανακοίνωση που αντίκρισα, μαζί με τρεις ακόμη εκλογείς, στις 15.05, κολλημένη στην ερμητικά κλειστή πόρτα του 789ου εκλογικού τμήματος της Β΄ Αθηνών, όπου και βρεθήκαμε προκειμένου να ασκήσουμε το αναφαίρετο –και κατά τα άλλα υποχρεωτικό– δικαίωμα της ψήφου. Μάλλον η σιέστα φάνταζε ελκυστικότερη στην Εφορευτική Επιτροπή από τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας κι έτσι αποφάσισε «να το κλείσει το μαγαζί». Γιατί μπορεί μεν για τη λειτουργία των καταστημάτων να προβλέπεται συνεχές ωράριο, θεωρήθηκε όμως –κακώς– ότι το εκλογικό «μαγαζί» έπρεπε να κλείσει… Το γιατί άγνωστο – μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω: λίγο οι προβλέψεις για μαζική αποχή των εκλογέων από τις κάλπες, λίγο η ραστώνη του καλοκαιριού, δεν χρειάζεται και παραπάνω λόγους κανείς για να διακόψει προσωρινά τη διαδικασία και να πεταχτεί μέχρι την πλησιέστερη καφετέρια, να απολαύσει έναν κρύο φρεντοτσίνο… Στις 15.35 (με την αλά ελληνικά πεντάλεπτη καθυστέρηση) όλα τα μέλη της Εφορευτικής Επιτροπής επέστρεψαν παρέα, αφού πια ο αριθμός των εκλογέων που περιμέναμε είχε ξεπεράσει τους 10. Φυσικά ούτε λόγος για «συγνώμη», αλίμονο! Παρά τις διαμαρτυρίες των εκλογέων, δεν ίδρωσε το αφτί κανενός, και συνέχισαν όλα σε «εκλογικούς» ρυθμούς. Η απαξία των εκλογών είναι πρόδηλη και το εντυπωσιακό είναι πως εντοπίζεται αμφίπλευρα: από τη μία στη μαζική αποχή του εκλογικού σώματος από τις κάλπες και από την άλλη στα όργανα του κράτους που, τι κι αν είναι επιφορτισμένα με το έργο της ομαλής και απρόσκοπτης διεξαγωγής των εκλογών, ασκούν πλημμελώς τα καθήκοντά τους και παρεμποδίζουν την άσκηση του βασικότερου δικαιώματος του λαού, του δικαιώματος του εκλέγειν. Δεν είναι τυχαίο που η αποχή από τις κάλπες στις Ευρωεκλογές 2009 άγγιξε το 47%. Εξάλλου, γεγονότα όπως το παραπάνω μού δημιουργούν την επιθυμία να διακόψω κι εγώ με τη σειρά μου τη «σχέση» μου με το ισχύον πολιτικό σύστημα, μιας και τα αφτιά δεν ιδρώνουν. «Διακοπή έως…;» - ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΒΥΖΑΚΗ
Κάτω-κάτω στη σελίδα
Αμάν, ρε παιδιά, βάζετε και τα email των συντακτών να μπορούμε να τους πούμε και καμιά κουβέντα! Αγαπητέ Φώτη, αυτό το edito στο 4-10 Ιουνίου τεύχος ήταν τόσο super, που είπα να σου στείλω τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια. Μπράβο. Ελπίζω να είσαι πάντα έτσι κοφτερός και δυνατός! - ΣΤΡΑΤΟΣ Σ.
Κάτω τα χέρια από τη Μόνικα
Θέλω απλά να σας πω: Έλεος πια με τη Μόνικα! Συγνώμη, καλό είναι το κορίτσι, ωραία φωνούλα έχει, αλλά ούτε πρωτότυπη είναι ούτε καμιά ταλεντάρα ούτε το παιδί θαύμα ούτε μπορεί να με πείσει ότι με τουπέ έχει και άποψη από τα 18 της! Το γνωρίζουν και οι πέτρες που ακούνε λίγο, ότι και μέτρια είναι και βαρετή είναι και συνέχεια γι’ αυτήν ακούμε! Δεν λέω, είναι καλό να βοηθάμε όλες τις νέες προσπάθειες, αλλά αυτό δεν είναι βοήθεια, ρε παιδιά, είναι κανονικό promo! Δεν έχω τίποτα με την κοπέλα ούτε με τη μουσική της – το “Τrapesty” της Carole King είναι ένας από τους 10 καλύτερους δίσκους μου (όποιος κατάλαβε, κατάλαβε). Είναι άδικο για ανθρώπους που πραγματικά ψάχνονται με τη μουσική να απολαμβάνουν την απόλυτη αδιαφορία (δεν είμαι από αυτούς – δεν έχω καμία προσωπική αξίωση από αυτό το mail) και από την άλλη να διαβάζουμε συνέχεια μερικές κασέτες. Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά πραγματικά κουράζομαι κι εγώ να ακούω και να βλέπω τη Monica μπροστά μου! - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ
Αλήθεια, τώρα που η κυβέρνηση κάνει φιέστες εκατομμυρίων και καλεί τους ηγέτες του κόσμου για τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, θυμάται κανείς πόσο πολέμησε την κατασκευή του, καταθέτοντας μέχρι και μηνύσεις εναντίον των υπουργών του ΠΑΣΟΚ; - Α. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
9°
