Με τον κολλητό του μπαμπά μου

Τι δεν έκανε για να αποσπά την προσοχή του. Ευθυτενής με ωραία φωνή και καλός αλλά όχι αγαθός. Ο κολλητός του μπαμπά της ήταν μαζί και ο πατέρας της καλύτερής της φίλης. Καλοκαίρι και η Λίζα φιλοξενούμενη στο εξοχικό της οικογένειας. Εκείνος ο πληγωμένος της αγκώνας πάσχιζε να υποσχεθεί πως μια μέρα θα του επέστρεφε την «περιποίηση». «Άσε με να το δω», «Δεν θα σε πονέσω», «Λίγο ακόμα», «Μπράβο, καλό μου κορίτσι»… Λέξεις που η Λίζα μάζεψε για να τις ψάχνει στη μνήμη της με την ίδια τρυφερότητα της χροιάς του αλλά σε άλλη χρήση.

Τη νύχτα όταν η Λίζα και η φίλη της πήγαν για ύπνο, εκείνος πέρασε απ’ το δωμάτιο για να δει αν χρειάζονται κάτι. Προσποιήθηκε την κοιμισμένη για να τον δει να τη χαζεύει στοργικά και μάλλον εκνευριστικά έντιμα. Σαν φίλος του μπαμπά της δηλαδή.

Τα καλοκαίρια περνούσαν και ευκαιριακά –όποτε τον πετύχαινε- ξαναθυμόταν ότι είναι στόχος της και έρωτάς της. Στην ενηλικίωση τα πράγματα αγρίεψαν. Η γνωστή βόλτα του απ’ το δωμάτιο των κοριτσιών είχε άλλη κατάληξη… Τον περίμενε με τα μάτια ανοιχτά. «Δεν κοιμάσαι;», τη ρώτησε ψιθυριστά. «Κανένα βράδυ, όταν ξέρω ότι θα περάσεις», του απάντησε. Αυτός αμήχανα τη ρώτησε αν χρειάζεται κάτι. Η Λίζα έκανε στην άκρη το σεντόνι, τον τύλιξε με τα γυμνά της πόδια και σε απόσταση ανάσας του έδειξε το σημάδι στον αγκώνα της. «Πότε θα περάσει;», τον ρώτησε με το στόμα της στο στόμα του. «Κακό μου κορίτσι… ποτέ», τη διαβεβαίωσε. Το σεξ τους μυστικό μα πριν απ’ όλα ήσυχο. Τέτοιο που δεν θα ξυπνούσε τους άλλους. Πνιχτές ανάσες, οι οργασμοί βάσανο και οι σομιέδες αντικατάσταση από καλοκαίρι σε καλοκαίρι.