»Σταμάτησα να αυνανίζομαι πριν από κάτι μήνες. Όχι γιατί γνώρισα τον έρωτα, αλλά επειδή έπαθα αγκύλωση στον αντίχειρα και πονάει. Αυτό με οδήγησε στην αναζήτηση κάποιου γυναικείου κορμιού που θα πληροί τις έκφυλες προϋποθέσεις που έχουν θεσπιστεί από τις τρελαμένες ορμόνες μου. Αποφάσισα να δραστηριοποιηθώ κοινωνικά πηγαίνοντας σε οίκους ανοχής. Δεν μου άρεσε. Όχι γιατί ήταν ακριβά, αλλά επειδή νόμιζα ότι πήδαγα μπριτζόλα. Σαπίλα. Πλαδαρή σαπίλα. Πήγα σε μπαρ, καφετέριες, κλαμπ, ρεστοράντ, σινεμά και απογοητεύτηκα. Πτοήθηκα. Μέχρι εκείνο το πρωί. Μου χτύπησε την πόρτα για να της δώσω τα κοινόχρηστα. Μέτριο προς το μπάζο, η κοπέλα, αλλά δεν με ένοιαζε. Είχα βαρέσει στέρηση. Πέρασε μια βδομάδα και ενώ ήταν έτοιμη για άλλη μία φορά να μου δώσει τους όρχεις στα χέρια, μου ζήτησε να βρισκόμαστε και εκτός κρεβατιού. Μου είπε και το όνομά της. Δεν το θυμάμαι. Πήγαμε Πλάκα για καφέ. Άρχισε να με κοιτάζει στα μάτια. Ταραγμένος της είπα να σταματήσει, γιατί με αναστατώνει. Δεν με άκουσε. Την παράτησα και έφυγα. Από τότε δεν θέλω να την ξαναδώ. Ούτε με σακούλα στο κεφάλι. Τι μου συμβαίνει;
-Ανδρόνικος Μ.
Πιστεύω ότι σας επηρέασαν και τους δύο τα βαριά vibes της περιοχής. Προφανώς η κοπέλα σκέφτηκε «αυτός για να με φέρνει εδώ, έχει πολλές αναζητήσεις» και σας κοίταξε βαθιά στα μάτια για να πάρετε το μήνυμα ότι έχει κι εκείνη. Εσείς πάλι γιατί διαλέξατε τη σοφιστικέ, μελαγχολική Πλάκα και όχι μια ανάλαφρη τρεντιά όπως το Γκάζι;
Υ.Γ. 1 Ο τρόπος που σκέφτεστε και εκφράζεστε είναι το προσωπικό μου crash test σε σχέση με αυτό που εννοεί ο τίτλος της στήλης μου. Ήξερα πάντα τις διαφορές ανάμεσα στους πλανήτες αρσενικό-θηλυκό, αλλά η επιστολή σας με έστειλε καρφωτή στον πλανήτη των πιθήκων. Πρόβλημά μου. Το ξέρω.
»Dear Μυρτώ, θέλω να στείλω ένα τρανταχτό μήνυμα στον αντρικό πληθυσμό! Ζούμε στο 2010(!), ωω ναι(!), όχι στο 1950! Δεν θέλουμε να τους τυλίξουμε, να τους παντρευτούμε και να δημιουργήσουμε μια νέα εκδοχή της οικογένειας Χωραφά! Ειδικά όταν είμαστε σε αρκετά νεαρή ηλικία! Το μόνο που θέλουμε είναι να κάνουμε λίγο σεξ, να έχουμε λίγη ανθρώπινη επαφή, να περάσουμε 5-10 ωραίες στιγμές, κι ό,τι βγει! Γιατί η ζωή είναι πολυύ μικρή! Ελπίζω κάποια στιγμή να ανοίξουν τα μυαλά τους και να το χωνέψουν! Κι όποιος έχει μανία καταδίωξης... περαστικά!
Η απάντηση βρίσκεται ακριβώς από πάνω σας. Με αγκύλωση στον αντίχειρα.
»Γεια σου, Μυρτώ! Είμαι η Αθηνά, 17 χρονών. Χαίρομαι πολύ που διαπιστώνω ότι υπάρχουν ακόμη ρομαντικοί και άτομα που αναζητούν απελπισμένα τον έρωτα. Ωστόσο γιατί όλοι διστάζουν; Μπορεί στο δρόμο κάποιος να σε χαιρετάει, να σου γνέφει ή να σου κλείνει το μάτι, όμως κανείς δεν επιχειρεί να σε γνωρίσει. Τόση δειλία πια; Τόση αβεβαιότητα; Από την άλλη, προβληματίζομαι συνεχώς τόσο για την οικονομική κρίση όσο και για το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας. Πού οδεύομεν; Γιατί τόση αναξιοπιστία, αναξιοκρατία, προδοσία; Τι μπορούμε να κάνουμε για να καθυστερήσουμε την επερχόμενη καταστροφή; Τίποτα; Μα και να προσπαθήσουμε να αντιδράσουμε, αν δεν μπορούμε να ακουστούμε, γιατί να το κάνουμε; Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε ποιος είναι ο φταίχτης, ποιος κλέβει το κράτος. Εφόσον όμως ο ένας καλύπτει τον άλλο δεν μπορεί να αποκαλυφθεί κάτι. -Αθηνά
Η συμβουλή μου είναι να κάνετε κράτει. Αν στα 17 προβληματίζεστε ΣΥΝΕΧΩΣ για όλα, υπάρχει ο κίνδυνος να χάσετε μερικά σημαντικά πάρτι. Και δε λέει.
»Ρε Μυρτώ, εσύ που έχεις άκρες εκεί με τα κανάλια πες τους κάτι γιατί μας έπρηξαν τα αρχίδια φέτος, μια με τον κάθε πονεμένο κακομοίρη ανώνυμο που προσπαθεί να ξεχωρίσει με όποιον τρόπο μπορεί για να τον καμαρώσει η μάνα του στο χωριό και δηλώνει συμμετοχή σε όλα αυτά τα σκουπίδια ριάλιτι (και ναι, δεν εννοώ μόνο Μπιγκ Μπράδερ, μην μου πεις ότι τα μαγειρικά και τα X Factor δεν είναι στο ίδιο τσουβάλι, γιατί θα σε θεωρήσω τουλάχιστον ανόητη) και μια με όλους τους ημιεπώνυμους που ξεφτιλίζονται με κάθε ευκαιρία για να διατηρήσουν την ημιεπωνυμία τους τραγουδώντας παράφωνα μέσα στη μούρη μας (και να, εννοώ το “Just the two of us” του φίλου σου του Καπουτζίδη). Δηλαδή, έτσι θα τον βγάλουμε το χειμώνα; Αλλά ξέρω, θα μας σώσει το «Νησί» (ας γελάσω). Θα το παρακολουθούμε όλοι μετά μανίας, θα απαντάμε σε κουίζ και σε διαγωνισμούς για το ποιος από τους ήρωες θα πεθάνει πρώτος και θα νιώθουμε ουάου γιατί μας ανέβηκε το επίπεδο. Ζώααα. Αυτά. Και μη βιαστείς να ειρωνευτείς. Ίσως να μη διαφέρεις και πολύ από αυτό το σύστημα. Τα φιλιά μου. -Κωστής
Υ.Γ. 2 Σε κάθε περίπτωση το «Νησί» του καθενός μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε. Εν προκειμένω, το δικό σας μάλλον είναι εκτός τηλεοπτικού τοπίου οπότε, προς τι η γκρίνια. Γιατί ασχολείστε με ένα μέσο που σας εκνευρίζει τόσο πολύ; Πατήστε το κουμπί να σβήσει η οθόνη και βγείτε μια βόλτα. Ή δείτε DVD.
Υ.Γ. 3 Παρατηρώ δε ότι αναφέρεστε σε συγκεκριμένα κανάλια. Όμως υπάρχουν κι άλλα, τα οποία δεν τρέχουν με τις ίδιες ταχύτητες στην κούρσα της τηλεθέασης. Με δυο λόγια, η μαμά μου που έχει τις ίδιες απόψεις με σας βλέπει ΣΚΑΪ. A
4°
