Μίλα μου βρώμικα 319

»Μυρτώ μου, καλησπέρα! Τι κακό κι αυτό με τη «νέα» μόδα! Ποια μόδα; Έεεεεελα τώρα, που δεν ξέρεις... Αυτή που θέλει τους άνω των 33 να θέλουν άτομα κάτω των 23!Δεν είμαι fun της σειράς εγώ (ως 23χρονος), αλλά σε κάποια φάση έρχεται το finale-αδιέξοδο! Οι μεγαλύτεροι-ες να θέλουν μικρότερους-ες, και μετά να τους φτύνουν, είτε για άλλους μικρότερους είτε γιατί κατάλαβαν ότι οι συνομήλικοί τους είναι το μέλλον τους! Το ηλικιακό όριο που δίνω είναι σύνηθες, έχω δει και ακούσει τρισχειρότερα... να τραβάς τα μαλλιά σου, μιλάμε! Και δεν λέει, γιατί και η εμφύτευση έχει γίνει φαρμακείο στις μέρες μας! Str8, gay και κύριως bi... όλοι στο ίδιο καζάνι φύσικα! Τι θέλουν τελικά, ξέρουν; Άντε, γιατί δεν είναι και καλά τα νεύρα μου....

Υ.Γ.1 Λες να φταίει που λένε η γρια η κότα έχει το ζουμί; 

Υ.Γ.2 Ή το ο νέος είναι ωραίος, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς; 

- Μοi...

Πρώτον, τα νέα είναι παλιά – μάλλον εσείς ανακαλύψατε προσφάτως την πυρίτιδα. Δεύτερον, το λεξικό γράφει: «Μόδα είναι η παροδική συνήθεια που για ορισμένο χρονικό διάστημα γενικεύεται σε μεγάλο φάσμα της κοινωνίας». Τι σας κάνει να χρησιμοποιείτε αυτή τη λέξη τόσο άστοχα; Τρίτον, αν με γνωρίζατε έστω και λίγο, θα ξέρατε ότι αποκλείεται να τραβήξω τα μαλλιά μου ακούγοντας οποιαδήποτε ιστορία για οποιαδήποτε διαφορά ηλικίας.

Τέταρτον, η εμφύτευση ήταν πάντα ακριβή.

»Μυρτώ, κάθε μέρα έχω και μια άλλη γκόμενα. Είναι φυσιολογικό αυτό; Ποια είναι η άποψή σου; Να το συνεχίσω αυτό ή να το κόψω;

- Βασίλης Ρήγας

Εγώ λέω να κρατήσετε το λάβαρο ψηλά. Αν μη τι άλλο, είναι θαρραλέο και ρομαντικό στις μέρες μας να υπάρχει κάποιος που επιμένει να ασχολείται με το σεξ – κάθε μέρα και μάλιστα με καινούργιο πρόσωπο.

Και στο κάτω κάτω, κόψε το ένα, κόψε το άλλο, τι θα μείνει τελικά, γαμώ την κρίση μου γαμώ;

Υ.Γ.1 Άσχετο το συμπέρασμα, αλλά θέλω να το καταθέσω: προφανώς ανήκετε στην κατηγορία αυτών που έχουν σταθερή δουλειά, χρήματα και δικό τους σπίτι. Και πάλι συγχαρητήρια.

Υ.Γ.2 Το μόνο που ανησυχώ είναι μ’ αυτούς τους ρυθμούς μην εξαντληθεί το απόθεμα στην πόλη. Αλλά θα μου πεις, τόσο κόσμο έχουμε στην επαρχία. Έτσι και δείτε τα σκούρα, μην κωλώσετε, αρχίστε περιοδείες.

»Αγαπητή κα Μυρτώ, σας ευχαριστώ πολύ για τη δημοσίευση και την απάντησή σας. Θέλω να σας πω πως την Αλεξάνδρα την παντρεύτηκα μια μέρα πριν δημοσιευτεί η επιστολή μου που σας έστειλα. Η μαλακία είναι πως το πρόγραμμα εθελοντικής υπηρεσίας στην Ισπανία τελείωσε, εγώ είμαι παντρεμένος και αυτή είναι στο Λονδίνο. Εγώ στο κλουβί μου, πίσω στην Ελλάδα. Δεν θα τη δω μέχρι τον Ιανουάριο. Αλλά την αγαπάω. Μου λείπει. Είμαι κατεστραμμένος.                          

- Κωνσταντίνος Κ.

Συγχαρητήρια και σε σας. Χωρίς να το θέλετε, βρήκατε τον τρόπο να κάνετε τη σχέση σας να κρατήσει πολύ καιρό – και μάλιστα με την ίδια φλόγα. Μόνο που το σκέφτομαι, σκάω απ’ τη ζήλια μου. Αεροπλάνα, αεροδρόμια, πήγαινε-έλα, τηλεφωνήματα στη μέση της νύχτας, καρτοκινητά, όρκοι, παθιασμένα φιλιά, ψώνια στην Covent Garden, βόλτες χέρι χέρι στην Brick Lane, τσακωμοί στην Καρύτση, skype, easy jet, δάκρυα αποχωρισμού κι επανασύνδεσης. Ααααχ, θέλω να πάω σινεμά. 

Υ.Γ. Λατρεύω την ιστορία σας. Σοβαρά. Θυμάμαι καλά ότι είστε μόλις 22; 

»Αγαπητή Μυρτώ, σου γράφω για να μου πεις τη γνώμη σου. Δυο ώρες στο τηλέφωνο προσπαθούσα να της εξηγήσω ότι «δεν σε γουστάρω, πώς το λένε, κοπέλα μου», βγήκαμε έξω τρεις φορές, φασωθήκαμε τις δύο, ok, δεν μου βγαίνει, το μετάνιωσα (και μάλιστα στο λέω κιόλας αντί να κλείσω κινητά και άντε γεια), έτσι είναι αυτά τα πράγματα, κατάλαβέ το σε παρακαλώ και σταμάτα να με παίρνεις τηλέφωνο πέντε φορές τη μέρα, γιατί θα τα πάρω στο κρανίο και θα σου κατεβάσω κάνα μπινελίκι, άντε μπράβο. Η άλλη εκεί. Αφού περάσαμε τόσο καλά, αφού έχουμε χημεία, αφού γελάγαμε όλο το βράδυ, γιατί; Τι γιατί, κοπέλα μου, για αυτό που σου λέω. Και να κλαίει στο τηλέφωνο. Θα φρικάρω. Μυρτώ μου, μ’ αρέσουν οι μικρές, αλλά αν ξαναβγώ με γυναίκα κάτω των 20 να μη μου ξανασηκωθεί ποτέ. 

Κάτω των 20 ακούω. Δηλαδή πόσο είναι η κοπέλα, 15; Και όταν λέτε «μου αρέσουν οι μικρές» πόσο μικρές εννοείτε; 

Υ.Γ. Τέλος πάντων, κάντε ό,τι γουστάρετε, αρκεί να θυμάστε ότι κινείστε σε σελίδες εφηβικών ή έστω μετεφηβικών ημερολογίων. Που πάει να πει ότι εκεί μέσα κάθε λέξη γράφεται με κεφαλαία και κάθε συναίσθημα μεγεθύνεται επί δέκα. Τουλάχιστον.