Με την έξω πλευρά της παλάμης του

«Θα κοιμάσαι τώρα. Έφτασα στο ξενοδοχείο. Μετά το ντους ο ατμός είχε θολώσει τον καθρέφτη. Αποτυπώματα από παλάμες. Ποιος ξέρει πόσο πριν, δυο εραστές πάρθηκαν όρθιοι σ’ αυτό το μπάνιο. Λείπεις…», αυτή συνέχισε να κάνει πως κοιμάται, τσουγκρίζοντας το ποτήρι της με τον άγνωστο του μετρό. Με εκείνον που κοκκίνισε τόσο κι άλλο όταν – από ανισορροπία του συρμού- η έξω πλευρά της παλάμης του, συνάντησε τα πιο χαμηλά της σπονδυλικής στήλης της Λίζας.

«Με συγχωρείτε», της είπε, κατακόκκινος.

«Θες να βγούμε;», του χαμογέλασε εκείνη.

Έπρεπε ως το ξημέρωμα να αποφασίσει ποιο κορίτσι θα ήταν για την επόμενη εβδομάδα. Αρπαχτή; Σχέση; Δεσμός; Κόμπος; Ή απλώς ένα κορίτσι που χαμογελάει στις ανισορροπίες;