Η Μυρτώ Κοντοβά απαντά σε ερωτικά αδιέξοδα, sexy απορίες, κρυμμένα μυστικά.
Εγώ, Μυρτώ μου, είχα την ευτυχία να ζήσω έναν έρωτα μεγάλο: ο άντρας της ζωής μου ήταν ψηλός, σέξι, μελαχρινός, μηχανόβιος, η ψυχή της παρέας κ.λπ., πολύ καλό παιδί και wow! Τα μεγάλα μελιά του μάτια ήταν μόνο για μένα. Ερωτευτήκαμε τρελά κι όσο πέρναγε ο καιρός γινόταν όλο και καλύτερο. Και παντρευτήκαμε. Μια σχέση που γνωστοί και φίλοι είχαν σαν πρότυπο. Καλό σεξ, τρελό γέλιο, συντροφικότητα, αγάπη και χαζοκαβγάδες εναλλάσσονταν με πάθος... Έμαθα να χαίρομαι όταν χαίρεται και να λυπάμαι όταν λυπάται. (Μελό but real.) Ευτυχώς και για τους δυο μας, όλο αυτό κράτησε πολλά χρόνια... Το game over ήρθε αναπόφευκτα, αλλά ο λόγος που σας γράφω εδώ σήμερα είναι άλλος...
Από τότε που χώρισα, φυσικά, δεν περιμένω να βρω και δεύτερο «άντρα της ζωής μου». Θα είμαι κι αχάριστη... Είμαι στα 42 μου και μια χαρούλα (παρ’ όλες τις «πίστες» που έχω, ευτυχώς, αναίμακτα αλλάξει). Αν σκεφτείς ότι οι περισσότερες συνομήλικές μου ή έχουν ήδη απογοητευτεί απ’ τη ζωή και τους άντρες ή έχουν γίνει λάστιχα από φροντιστήρια σε παιδικά πάρτι ή είναι εργασιομανείς μες στην υστερία τύπου «εγώ πότε θα γίνω μάνα» κ.λπ. Γενικά το παράπονό μου είναι ότι: 1. «Εκεί έξω» είναι συντεχνιακά κομμένο και ραμμένο για άλλες ηλικίες, μικρότερες. Εμείς «οι άλλοι» πού θα πάμε να χορέψουμε - γνωριστούμε; 2. Οι παραπάνω φίλες μου –πρώην party animals– σήμερα δύσκολα βρίσκουν χρόνο να βγουν έξω, άρα δεν έχω και πολλές παρέες. 3. Οι άντρες που γνωρίζω είναι: ή μικροί για μένα ή, αν είναι λίγο μεγαλύτεροι, έχουν παντρευτεί την καριέρα τους και το άγχος ή έχουν κάψει φλάντζα απ’ το αλκοόλ κι απ’ τα χαστούκια της ζωής, που στην τελική μόνοι τους τα βαράνε στα μάγουλά τους, ή έχουν γίνει σα βούδες απ’ τα κοψίδια ή gay σε αναζήτηση νέου σχήματος ή είναι παντρεμένοι - αρραβωνιασμένοι που ρίχνουν κλεφτές ματιές όταν δεν κοιτάει η καλή τους...
Έχω μάθει ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι τόσο ωραίο, αν δεν το μοιράζεσαι. Στο διπλό κρεβάτι μου κοιμάμαι ακόμα στη μια πλευρά, δεν μου βγαίνει να απλωθώ. Η άλλη πλευρά ανήκει σ’ αυτόν που θα την κερδίσει. Μέχρι τότε...
Διάβασα το γράμμα σας κι έγινα ράκος. Δυσκολεύομαι τόσο πολύ να συμφιλιωθώ με την ιδέα του τέλους των ερώτων, που αρχίζω να πιστεύω ότι αντί για εγκέφαλο έχω τον «Κόσμο της Πάττυ». Δηλαδή είναι απολύτως άκυρο το ενδεχόμενο να τα ξαναβρείτε με τον άντρα της ζωής σας και να βασιλέψετε για πάντα στη χώρα του Ποτέ;
Τι κάνεις όταν:
1. Μιλάς για προβλήματα και ο άλλος τα απορρίπτει ως «ανύπαρκτα ή υπερβολές»;
2. Λείπεις αναγκαστικά εκτός πόλης για δύο βδομάδες, δεν σου τηλεφωνεί ούτε μισή φορά και δεν το συζητά καν;
Κατά τα λοιπά μ’ αγαπά, αλλά εγώ υπερβάλλω. Έχουμε αποχαιρετηθεί, αλλά δεν το έχουμε ξεστομίσει, λέω εγώ. Σε διαβάζει, Μυρτώ και σε χρησιμοποιώ για να παρακαλέσω: «Αν έχει μείνει ελάχιστος σεβασμός, βάλε τέλος, γιατί εγώ δεν μπορώ». Σ’ ευχαριστώ.
- pathetic coward
Όχι, δεν υπερβάλλετε. Προφανώς ο τύπος έχει μετακομίσει από καιρό στον πλανήτη Δεν κάνω-επαφή-που να-χτυπιέσαι-κάτω. Αυτό βεβαίως δεν αναιρεί το γεγονός ότι σας αγαπάει.
Υ.Γ. 1 Με τη διαφορά ότι τώρα είμαστε μεγάλα παιδιά, έχουμε φάει τα μούτρα μας μεγαλοπρεπέστατα δυο τρεις φορές και ξέρουμε ότι η αγάπη είναι σαν το ταλέντο. Αν δεν το δουλέψεις, χαραμίζεται.
Υ.Γ. 2 Δηλαδή, αν εκείνος δεν σας κάνει τη χάρη που του ζητάτε τι θα γίνει; Και τι ψευδώνυμο είναι αυτό “pathetic coward”; Για πάρ’ τε τα πάνω σας διότι δεν μπορώ, βρίσκομαι σε ευαίσθητη φάση και ταυτίζομαι με ό,τι δυσοίωνο συμβαίνει γύρω μου.
Άσε, ρε Μυρτώ. Καλά να βγάλεις έναν τραπεζίτη. Να σου σκάνε και οι 4 φρονιμίτες μαζί και να πηγαίνεις στο γιατρό και να σου λέει «θα περάσει», απλά, ενώ εσύ έχεις ξεχάσει τι θα πει σουβλάκι, δεν είναι τραγικό; Σκατά, σου λέω. - το κακό συναπάντημα
Πλάκα κάνετε; Μου έραψε την αριστερή κάτω σιαγόνα με μαύρη κλωστή και είμαι σαν τη Σάλι του Τιμ Μπάρτον.
Aloha!!! Μόλις έκανα κεφάλι από Rexona... Λες να κάηκε; Kαι ιδού «Η» ερώτηση: Τελικά οι άντρες είναι τρομεροί μαλάκες ή οι γυναίκες μεγάλες πουτάνες;;; Κusschen! - ΚΑΡΑ (από το νικάρα)
Μη γίνεστε σκληρή με δύο ταλαίπωρα φύλα που ες αεί σέρνουν αμαρτήματα προπατόρων, εγκληματικό DNA και, γενικότερα, το μαύρο τους το χάλι.
Γεια σου, ρε Μυρτώ θεά!! Μια μικρή ερωτησούλα θα σου κάνω και θέλω μία απ’ τις φοβερές απαντήσεις σου. Γιατί όλοι οι άντρες είναι μαλάκες και, παράλληλα, γιατί και όλες οι γυναίκες πουτάνες; Μετά τιμής... - η σοφή κουκουβάγια!
Γιατί αν ίσχυε το ανάποδο, θα ήταν όλοι οι άντρες πουτάνες και όλες οι γυναίκες μαλάκες.
Υ.Γ. Why not κιόλας;
ΣΤΕΙΛΕ το γράμμα σου ταχυδρομικά, ή στο fax της A.V., ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
