»Αξιέραστη δεσποσύνη, στην κομψή σας στήλη, όπως δημοσιεύτηκε στο τεύχος 264(2-8 Ιουλίου 2009), η βρωμόστομη δεσποινίς Crazy Cow (forever dirty talkin’) ξεδίπλωσε υπαινικτικώς και αγγλιστί τις χυδαίες, πρόστυχες και ανώμαλες ερωτικές της επιθυμίες, ερωτώντας παράλληλα αν τελικά βρίσκεται εκεί έξω κάποιος πραγματικά ανώμαλος.
Παρακαλώ, ενημερώστε τη ότι γνωρίζω τουλάχιστον έναν ιταμό, χυδαίο, πρόστυχο και πραγματικά ανώμαλο εκεί έξω, ο οποίος έχει βαρεθεί εδώ και καιρό τις κλασικούρες. Ο εν λόγω κύριος απολαμβάνει ιδιαίτερα το να παρασύρει μικρές ανώμαλες κοκκινοσκουφίτσες και να τους κλέβει τις φουστίτσες και τα λοιπά αξεσουάρ, χεχεχε.
Πλην όμως είναι κατά τι δύσκολο να εντοπίσει ανάλογες κοκκινοσκουφίτσες στη γλυκιά μας πατρίδα. Ίσως επειδή σπανίζουν. Ή, ίσως, επειδή η αγγελική εμφάνιση του εν λόγω κυρίου ξεγελά τις δεσποινίδες και δεν τους επιτρέπει να διαγνώσουν πόσο διαστροφικά σαρδανάπαλος είναι. Ας επιτρέψουμε σε αυτά τα δύο ανώμαλα να γνωρίσουν το ένα το άλλο. Από τη μια θα βγάλουν τα μάτια τους και θα ικανοποιηθούν ψυχοσωματικά και ίσως και συναισθηματικά επιτέλους. Κι από την άλλη θα σωθούν οι καθωσπρέπει ομαλές ψυχές της πόλης από το σοκ που υφίστανται όταν μπλέκουν με αυτά τα δύο ανώμαλα.
Σας ασπάζομαι -Υπαρξιακά Ανώμαλος
Όχι, δεν μπορώ να δημοσιεύσω το email σας, γιατί μπορεί να είσαστε πραγματικά ανώμαλος. Κι εκεί που θα ικανοποιείστε ψυχοσωματικά και συναισθηματικά, να αποκεφαλίσετε την crazy cow με κάνα τσεκούρι πάνω στον ενθουσιασμό σας. Και δε λέει να πάμε φυλακή όλη η AΤΗΕΝS VOICE επειδή σας κάπνισε να κλέψετε τη φούστα της Κοκκινοσκουφίτσας.
»Αγαπητή Μυρτώ, στα 20 μας ήταν απλά τα πράγματα. Φλερτάραμε με κάποιον, βγαίναμε για καφέ, για ποτό, μας χάιδευε το χέρι, έπεφτε το πρώτο φιλί και μετά έρχονταν όλα τα παρελκόμενα. Και στην κλασική ερώτηση της κολλητής μου: So is it an affair?, η απάντηση ήταν αυτονόητη. Δεν υπήρχαν άλλες παράμετροι, άλλα ενδεχόμενα στα αθώα μετεφηβικά μας μυαλουδάκια. Τώρα τελευταία τίποτα δεν είναι δεδομένο κι αυτονόητο. Με ρωτάνε, «είσαστε μαζί»; Η απάντηση είναι «δεν ξέρω»! Στην αρχή είπαμε με τις φίλες μου να θέσουμε σαν ορόσημο το σεξ. Άπαξ και γίνει και δεν εξαφανιστεί (κάτι που φοριέται πολύ τον τελευταίο καιρό), ναι «τα έχουμε». Ούτε αυτό είναι τελικά ασφαλές κριτήριο. Αχ, δεν γίνεται να το κάνουμε όπως παλιά, να γίνεται η κρίσιμη ερώτηση «κοριτσάκι/αγοράκι, θέλεις να τα φτιάξουμε;», να δίνεται η καταλυτική απάντηση και να τελειώνει το θέμα εκεί; Υπάρχει βέβαια και η ακραία λύση του facebook: αλλάζεις το status σου σε in a relationship, μπαίνεις στο μάτι του πρώην και περνάς το μήνυμα στον υποθετικό νυν. Το πολύ, όπου φύγει-φύγει. Σιγά… συνηθισμένα τα βουνά από χιόνια.
(Άσχετο αυτό, αλλά στην τελευταία πρόταση του βιβλίου σου εγώ βούρκωσα!)
-Η μυρίζω-τα-νύχια-μου-να-δω-τι-σκατά-σκέφτεται
Αν κάνετε αυτό που λέτε με το facebook, σας διαβεβαιώνω ότι δεν πρόκειται να ξαναδείτε τον γκόμενο ούτε ζωγραφιστό. Καλύτερα λοιπόν να πάψετε ν’ ασχολείστε με ένα βλαμμένο που δεν ξέρει τι του γίνεται και να αφιερώσετε το κέφι, το χιούμορ και το υπόλοιπο του καλοκαιριού σας στο επόμενο βλαμμένο που θα βρεθεί μπροστά σας. Οι φήμες λένε ότι, έτσι κι αλλιώς, οι περισσότεροι βλαμμένοι είναι.
»Είμαι νέος! Ωραίος μού λένε ότι είμαι, τώρα τι να σου πω, δεν ξέρω… Είμαι φοιτητής κι ύστερα από 4 μήνες απραξίας και χυλοπιτών ένιωσα έλξη για μια κοπέλα την οποία γνώρισα, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω!!! Τυχαίνει να συνεργαζόμαστε και σε μια εργασία. Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει, αλλά νιώθω μια έλξη που με στέλνει αδιάβαστο. Ακόμα και όταν μιλάμε ή πειραζόμαστε. Λες και η κοπέλα είμαι εγώ. Έχουμε ανταλλάξει τηλέφωνα, επικοινωνήσαμε 2-3 φορές και ύστερα της έστειλα μετά από 2 μέρες αλλά δεν μου απάντησε. Δεν μου δείχνει τη θέση της ξεκάθαρα, μια κρύο, μια ζέστη. Της είπα να βγούμε και μου το ανέβαλε για κάποιο λόγο. Οι φίλοι μου μού λενε να μην τη ζαλίζω, να δώσω χρόνο ώστε να με γνωρίσει καλύτερα, και μετά βλέποντας και κάνοντας. Κοιτάζω το κινητό και περιμένω απάντηση και ξέρω ότι θα μου απαντήσει μετά από ώρες και θα μου λέει κάτι άσχετα, αλλά με τον τρόπο της δεν θα μου δώσει δικαίωμα να συνεχιστεί η κουβέντα. Απ’ τη μια μου έρχεται να πετάξω απ’ τη χαρά μου που τη γνώρισα και από την άλλη να τα σπάσω όλα απ’ τη στεναχώρια μου ότι μπορεί να μη γίνει κάτι!!
Σπάστε τα, γιατί μάλλον δεν θα γίνει. Κι αυτό το λέω όχι γιατί το ξέρω, αλλά γιατί θέλω να σας χαλάσω τη διάθεση. Τα περισσότερα από τα μισά γράμματα που λαμβάνω είναι κοριτσιών που περιμένουν αγόρια. Κάποιος έπρεπε να πέσει στο δόκανο, χε χε.
20°
