Ε, λοιπόν, δεν καταλαβαίνω γιατί να σου μιλάνε βρώμικα. Και γιατί να το ζητάς κιόλας... Τόση στέρηση; Α! Μυρτώ μου, δεν είναι κατάσταση αυτή… Είναι σα να λες «βάλ’ το όλο μέσα». Σα να λέει ο Κωστάκης «όλα είναι εντάξει». Ποιος θα του δώσει σημασία; Δεν θα θεωρήσεις ότι έχει καιρό να κάνει καλό σεξ;;; Πρέπει να το αλλάξεις. Και αναρωτιέμαι... Εγώ πότε θα κάνω καλό σεξ;;
-Αποριόπληκτος!
Από αυτά που διαβάζουν μέσα στη νύχτα τα κουρασμένα μάτια μου, καταλήγω συμπερασματικά σε τρεις εκδοχές: Α) Είσαστε κάτω των 20 ετών, οπότε αυτομάτως δικαιολογείστε για τις ξενερωσιές που γράφετε. Β) Είσαστε άνω των 20 ετών, οπότε πρέπει να αρχίσετε να ανησυχείτε που γράφετε ξενερωσιές. Γ) Είσαστε άνω των 25 ετών, οπότε δεν έχετε σωτηρία. Και στις τρεις περιπτώσεις, καλό σεξ θα κάνετε όταν πάψετε να διατυπώνετε χαζές απορίες και πέσετε με τα μούτρα στη μελέτη.
Αγαπητή Μυρτώ, σου γράφω μπας και μπορέσω να συναντήσω - γνωρίσω εκείνον
που στο προηγούμενο τεύχος παραπονιόταν ότι τα τελευταία δύο χρόνια δεν μπορεί να γνωρίσει έναν τύπο με λογική και ευαισθησία. Δεν με λένε Νίκο, δεν είμαι χεβιμεταλάς, ούτε φτιάχνω καταπληκτική σπανακόπιτα, έχω άλλες σπεσιαλιτέ. Αν θέλει λοιπόν ο απεγνωσμένος επιστολογράφος σου να δοκιμάσει μια συνάντηση μαζί μου, είμαι διαθέσιμος. -Χόρχε
Βαριέμαι λίγο, αλλά το δημοσιεύω γιατί με συγκινείτε που ψάχνετε ακόμη να ανακαλύψετε μια αδελφή ψυχή μέσω της διεφθαρμένης στήλης μου. Καλή τύχη.
Αγαπητή Μυρτώ, χαίρομαι που επιτέλους η Άθενς Βόις κυκλοφορεί και στην Πάτρα, όπου είναι η μόνιμη κατοικία μου. Σου στέλνω για να σε ευχαριστήσω για το πικάντικο χιούμορ σου... Ώρες ώρες με κάνεις και γελάω πολύ (κι αν πάνε όλα κατ’ ευχήν, θα έχεις την ευκαιρία να σαρκάσεις και το γράμμα μου όπως μόνο εσύ ξέρεις να κάνεις...). Λοιπόν εδώ και τρία χρόνια είμαι μόνη και τον τελευταίο καιρό αγαπώ κάποιον που, όπως κλασικά γίνεται σε όλα τα άρλεκιν, είναι κολλημένος με άλλη... Βέβαια καλά θα ’ταν να ’ταν άρλεκιν κι όχι πραγματικότητα, γιατί τότε θα μπορούσε να πέσει στο τέλος και κανά κουφέτο, βρε αδερφεέ... Τέλος πάντων, κλασικά αντιμετωπίζω με στωικότητα τα όσα αισθάνομαι και γράφω γι’ αυτόν χωρίς καμία ανταπόκριση, μόνο ένα βράδυ είχε πιει και με φίλησε, κι αυτός το απέδωσε την επόμενη μέρα στο ποτό και εγώ στη μαλακία που τον δέρνει. Βέβαια δεν νευρίασα αλλά του έστειλα ένα υπέροχο μήνυμα για τις μαγικές στιγμές που κρατάνε λίγο κτλκτλκτλ... αλλά τον σκέφτομαι συνέχεια. Λες να ’ναι καμία γρίπη που πρώτα θερίζει και μετά περνάει; Τουλάχιστον να ξέρω, βρε αδερφέ, τι θα γίνει πια με την πάρτη μου. Προφανώς δεν περιμένω απάντηση σε κάτι τέτοιο. Όπως θα έλεγε και ο Γιάγκος Δράκος στη «Λάμψη» ή ο Θεοχάρης στο «Καλημέρα ζωή», η ζωή ξέρει. Άσε τα πράγματα να έρθουν όπως θέλουν αυτά… και όπως δεν είπε ο Κοέλιο, όταν θέλεις κάτι παρά πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σου. Ευχαριστώ για την αμέριστη μελλοντική σου συμπαράσταση, σε φιλώ.
-παπακικουνελάκι
Το πρόβλημα είναι ότι με τσακώσατε απροετοίμαστη και μου σκάσατε το βαρύ πυροβολικό στο δόξα πατρί: Γιάγκος Δράκος της «Λάμψης», Θεοχάρης του «Καλημέρα ζωή» και Κοέλιο, σε συνδυασμό με το ψευδώνυμο «παπακικουνελάκι» και το σουφλέ σοκολάτα που καταβρόχθισα πριν από μισή ώρα, μιλάμε αρχίζω να βλέπω οράματα. Με θερίσατε.
Ρε Μυρτώ μου, ρε μωρό μου, τι θα γίνει με αυτό το πράγμα τους segrafostarxidiamou οδηγούς αυτοκινήτων; Τι εννοώ; Εννοώ ότι είμαι κολλημένος σε ένα μποτιλιάρισμα που ξεκίνησε στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, και σήμερα Παρασκευή μεσημέρι δεν φαίνεται να τελειώνει να πάμε σπίτι μας. Είμαι λοιπόν σε δρόμο με δύο λωρίδες –όσο χαρωπός μπορώ ναι είμαι έχοντας μπροστά μου οχτακόσια εξηντατέσσερα αυτοκίνητα μέχρι το φανάρι–, όπου στο τέλος του, η μεν αριστερή λωρίδα σε περνάει κάτω από την Εθνική οδό, η δε δεξιά σε οδηγεί στο πουθενά, δηλαδή δε με νοιάζει πού πάει γιατί εγώ μαζί με όλο το μηχανοκίνητο - βιαστικό λαό πάω κάτω από τη γέφυρα. Όπως θα καταλάβαινες αν ήσουν οδηγός σε μια πολιτισμένη πόλη, η δεξιά λωρίδα είναι διαρκώς άδεια. Χα!! Όπως όσο καλός κι αν είσαι στην αστροφυσική πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα είναι καλύτερος από σένα, έτσι και όσο κι αν είσαι βιαστικός πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα βιάζεται περισσότερο. Ή, αν το δούμε αλλιώς, όσο κι αν βαριέσαι να περιμένεις να ξεκολλήσεις πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα βαριέται πιο πολύ, και θα σκεφτεί «ρε, δε γαμιώστε, θα την κάνω από δεξιά και όλο και κάποιος μαλάκας θα βρεθεί να με αφήσει να μπω κάτω από τη γέφυρα». Ε, εγώ δεν είμαι αυτός ο μαλάκας που θα σε αφήσει, φίλε βαριεστημένε οδηγέ, να μπεις μπροστά μου. Το κόβω λίγο δεξιά μόλις με πλευρίσεις και άμα θες πάτα φρένο να αποφύγεις τις μπαριέρες. Εκεί να δεις τι βρώμικα μιλάω, αγαπημένη μου. -Louso
Τώρα θα με πείτε ρατσίστρια, αλλά εγώ θέλω ν’ ανοίξω την καρδιά μου. Καιρό είχε να φανεί αρσενικό της προκοπής στα μέρη μας. Το γράμμα σας είναι πιο σουρεαλιστικό κι από ταινία του Μπουνιουέλ. Σας στηρίζω απόλυτα, θαυμάζω το έργο σας κι ελπίζω να μην αλλάξετε λωρίδα επ’ ουδενί, αγαπημένε μου.
ΣΤΕΙΛΕ το γράμμα σου ταχυδρομικά, ή στο fax της A.V., ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
4°
