Μίλα μου βρώμικα 266

»Μυρτώ, ξέρω πως το γράμμα που ακολουθεί ίσως να είναι βαρετό ή, ακόμα χειρότερα, γελοίο και παιδικό.Δεν είμαι πολύ μεγάλη ούτε πολύ μικρή. Έχω δίπλα μου κάποιον που μ’ αγαπαει πολύ, πιο πολύ απ’ ό,τι εγώ αυτόν. Μοιάζουν όλα σαν παραμύθι, σαν όνειρο που πραγματοποιήθηκε. Και όμως το μυαλό μου έχει κυριευτεί από κάποιον άλλον, παλιά σχέση (που κατά πάσα πιθανότητα δεν με σκέφτεται καν). Ξέρω, πολύ μελό. Εκεί που έχω καταλήξει λοιπόν είναι πως η ζωή είναι μαλακία, τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε, πληγωνόμαστε, μετανιώνουμε, μαλώνουμε και και και… Έχω βαρεθει, έχω απογοητευτεί. Κι εκεί που λέω ότι είμαι κατεστραμμένη, την αγάπη την έχω βρει – αλλά δεν είναι αμοιβαία. Οπότε, μαλακίες τούμπανα που λένε ότι όταν βρεις την αγάπη βρίσκεις και την ευτυχία.

Απλά μια απογοητευμένη νέα από τη ζωή...

Δεν είναι καθόλου μελό, είναι απλώς ιδεοληπτικό. Διότι μόλις ο γκόμενος που είναι δίπλα σας και σας αγαπάει πολύ ξυπνήσει ένα ωραίο πρωί και σας σουτάρει διότι του σπάσατε τα νεύρα, θα γυρίσει ο τροχός και θα ανακαλύψετε ότι αυτός ήταν ο άντρας της ζωής σας και τι κρίμα, ρε γαμώτο, που τώρα σας ξέχασε και τα ’χει με τη δίμετρη γκομενάρα γειτόνισσά του.

»Γεια σου Μυρτώ, γεια σου κόσμε που θα με διαβάσεις. Θα ήθελα να πω πως έχω βαρεθεί όλα αυτά τα 20χρονα που γράφουν ότι οι άντρες είναι μαλάκες, καθώς επίσης έχω βαρεθεί και τη συγκεκριμένη φράση. Άσε που άλλο τόσο είναι και οι γυναίκες. Βρε χρυσά μου, πώς γίνεται να απαιτείτε αγκαλιές φρίσκις κι αγάπη, φροντίδα και προδέρμ από έναν εραστή κι απ’ την άλλη να λέτε «ποιος νοιάζεται για το σεξ» στον ίδιο εραστή; Ε;;; Αν ένας άντρας δεν τη βρίσκει μαζί σας σεξουαλικά, είτε γιατί δεν ταιριάζετε είτε γιατί στην προκειμένη περίπτωση με τη δική σας αυτή φιλοσοφία εσείς δεν του δίνετε την απαραίτητη ενέργεια και σημασία ώστε να περνάει καλά και να του αρέσετε οριζόντια, διαγώνια και κάθετα, πώς να σας προσφέρουν όλα τα παραπάνω που ζητάτε;  Ή μήπως προτιμάτε αυτούς που σας τα δίνουν πριν καν τη σεξουαλική επαφή, προκειμένου να τους κάτσετε, μετά εσείς κολλάτε κι αυτοί… Γεια σας. Γι’ αυτό σας λέω, κουλ... και φυσικά όλοι νοιάζονται για το σεξ. Είναι ωραίο, βρε... θα δείτε!!!             - Κατερίνα, 29

Ή η αγαπητή Κατερίνα το ’χει παρακάνει με τη θεωρία ή εγώ έχω εξοντώσει και τα τελευταία εγκεφαλικά μου κύτταρα. Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία από τις κατηγορίες που αναφέρει αυτή η επιστολή. 

Υ.Γ. 1 Γενικά έχω την αίσθηση ότι οι πετυχημένες σχέσεις είναι μια πιο easy going κατάσταση που τσουλάει απ’ την αρχή χωρίς πολλές πολλές αναλύσεις και σχεδιασμούς.

Υ.Γ. 2 Επίσης έχω την αίσθηση ότι μας παρακάνω την έξυπνη. Άσε μας, χρυσή μου.

»Συγνώμη κορίτσια, αλλά έχετε προσέξει, τελευταία, πόσο πολύ μοιάζετε μεταξύ σας (για ν’ αρχίσουμε απ’ τα εξωτερικά);  Ίδιο «κόψιμο», ρούχα, αξεσουάρ, στιλ, τατουάζ (!), ίδιες κινήσεις, εκφράσεις. Σαν να ακούς συνέχεια το ίδιο τραγούδι με διαφορετική ενορχήστρωση!

Σας διαφοροποιεί η προσωπικότητα;

Ok, έστω, οι άντρες ασχολούνται με την ομάδα τους μόνο. Ωραία! Κι εγώ δεν μπορώ τους μονοδιάστατους ανθρώπους, οπότε τα δικά σας υψηλά ενδιαφέροντα ποια είναι άραγε; Τι είναι αυτό στην προσωπικότητά σας που θα με κάνει να ενδιαφερθώ και γι’ αυτήν πέρα απ’ το sex και την επιφάνεια;

Οι δανεισμένες απ’ τον ανακυκλούμενο τηλεοπτικό χαβαλέ «έξυπνες» ατάκες, εκφράσεις που χρησιμοποιείτε κατά κόρον, π.χ.; Και τις οποίες αποκαλείτε «έξυπνο χιούμορ»;  Ή οι ατελείωτες βαθυστόχαστες αναλύσεις για τα πρωινά ψώνια και το life style; Μήπως η αγένεια, η τσαντίλα, η επιθετικότητα, όταν, μιλώντας στο κινητό μες στο δρόμο, πέφτετε πάνω στους άλλους και τους ζητάτε και τα ρέστα; Και πόσα άλλα...

Πόσο πρόθυμες είστε να ακούσετε τον άλλον, πέρα απ’ την επιφανειακή επικοινωνία; Κι αν δεν είστε, πώς γίνεται να το ζητάτε απ’ τους άλλους;

Αλλά κι αν βρείτε κάποιον: «καταπληκτικός τύπος ο Νίκος, αλλά δεν θέλω να δεσμευτώ τώρα, δεν είμαι σε φάση!». Κι αν τον ξαναθελήσετε κι ο Νίκος δεν είναι εκεί (οποία αμαρτία), ε!, «είναι εγωιστής κι αναίσθητος και δεν μπορεί να καταλάβει ότι περνούσα μια περίεργη φάση»! Και ενώ θα περίμενε κανείς το αντίθετο, το πράγμα χειροτερεύει όσο μεγαλώνει η ηλικία.

Σαφώς και δεν ισχύουν αυτά για όλες. Ούτε κι εμείς είμαστε οι τέλειοι της γης. Γενικεύσεις και αφορισμοί του στιλ «όλοι/όλες είναι…» δεν είναι του χαρακτήρα μου. Και οι ενδεχόμενες υπερβολές είναι για να τονίσουν κάποια πράγματα κι όχι να γενικεύσουν. Κάθε ένσταση δεκτή, λοιπόν.

Σωστά τα λέτε, αλλά το γράμμα σας ήταν τόσο μεγάλο που μπήκε χειρουργείο. Φροντίστε την επόμενη φορά εκτός από το χάρισμα της ορθής, ψύχραιμης σκέψης να μας φανερώσετε κι εκείνο της οικονομίας. Εποχές στενότητας και κρίσης ζούμε στο κάτω κάτω…