Ένας χρόνος χωρίς καθόλου ψώνια: το πείραμα μιας γυναίκας

Το όνομά της είναι Mia Westrap, είναι διδακτορική φοιτήτρια και το τελευταίο διάστημα έχει γίνει viral στα social media, καθώς είπε να δοκιμάσει ένα πείραμα που πήγε την οικονομία και τη διαχείριση του φοιτητικού προϋπολογισμού σε εντελώς άλλο επίπεδο - για την ακρίβεια αποφάσισε να μην ξανακάνει ψώνια για έναν ολόκληρο χρόνο ή τουλάχιστον να μην ψωνίσει κάτι, το οποίο δεν της είναι απολύτως απαραίτητο. 

Η 26χρονη, η οποία σπουδάζει στο Ηνωμένο Βασίλειο, εξήγησε ότι πέρσι είχε φτάσει να δυσκολεύεται σε καθημερινή βάση, να μην μπορεί να κάνει σχεδόν τίποτα, ακριβώς επειδή η προσπάθεια να τα βγάλει πέρα με τα χρήματα του μήνα, την είχε καταρρακώσει. Ακριβώς, για να μην παλαβώσει, η Mia αποφάσισε να προχωρήσει σε αυτό το παράξενο πείραμα που... καταργεί τα ψώνια, το οποίο ισχυρίζεται ότι δεν τη βοήθησε μόνο να εξοικονομήσει χρήματα, αλλά και σε άλλες πτυχές της ζωής της.

«Είμαι παιδί της κατώτερης εργατικής τάξης, μεγάλωσα σε τέτοιο περιβάλλον και όταν πήγα στο πανεπιστήμιο, δεν είχα ιδέα για το πώς να διαχειρίζομαι τα χρήματά μου. Μέσα σε τρία χρόνια που ήμουν στο πανεπιστήμιο είχα ήδη κάνει 3.000 υπερανάληψη.  Μόλις αποφοίτησα και έπιανα καλύτερα αμειβόμενες δουλειές, τα χρήματα εξακολουθούσαν να μη μου φτάνουν. Δεν έκανα κάτι εξωφρενικό, όμως, έβγαινα συνέχεια για δείπνο και ποτό, αγόραζα κάποια ρούχα και τα βιβλία που ήθελα», εξηγεί η νεαρή γυναίκα.

Αφού δεν της περίσσευε τίποτα κάθε μήνα, η Mia επέλεξε να δοκιμάσει κάτι που αρχικά της φάνηκε ακραίο, όμως, ήταν μία δοκιμασία από την οποία είχε μόνο να μάθει. Συγκεκριμένα, η νεαρή αποφάσισε ότι για έναν χρόνο δεν θα δαπανούσε ούτε σεντς σε οτιδήποτε δεν της ήταν απολύτως απαραίτητο.

Ρούχα είχε ήδη αρκετά, βιβλία μπορούσε να δανειστεί, φαγητό μπορούσε να μαγειρέψει μόνη της και αν ήθελε ένα ποτήρι κρασί μπορούσε να προσκαλέσει τους φίλους της για λίγα ποτηράκια στο σπίτι.

«Το μόνο ‘μη απαραίτητο’ που πραγματικά επέτρεψα στον εαυτό μου να αγοράσει, ήταν τα εισιτήρια για τον κινηματογράφο. Μένω ακριβώς δίπλα σε έναν κινηματογράφο και αυτό μου δίνει χαρά. Πηγαίνω ίσως μία ή δύο φορές το μήνα και κοστίζουν περίπου οκτώ ή εννέα λίρες. Δεν τρώω πια έξω, δεν αγοράζω φαγητό από μικρά ψιλικατζίδικα και πραγματικά καταβάλλω προσπάθεια ώστε να κάνω μία εβδομαδιαία λίστα με τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ και να φτιάχνω τα δικά μου γεύματα.  Όσο για τα ποτά, αν βγω έξω θα επιμείνω στο νερό και αυτό είναι κάτι που δεν με εμποδίσει να βγαίνω με τους φίλους μου. Στην αρχή ένιωθα ότι θα ήταν μια τεράστια αλλαγή, αλλά ήταν Ιανουάριος και δεν ήθελα να βγω από το σπίτι μου ούτως ή άλλως, γιατί έξω έκανε παγωνιά. Τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα το καλοκαίρι, όταν ήθελα να αγοράσω καλοκαιρινά ρούχα, να πάω σε μία υπαίθρια παμπ, να περάσω το καλοκαίρι των ονείρων μου». Τηρώντας, όμως, τους αυστηρούς κανόνες που η ίδια είχε θέσει στον εαυτό της, η Mia λέει ότι ένιωσε «σαν να έφυγε ένα βάρος από τους ώμους» της.

«Τώρα, αν κάποιος στη ζωή μου είχε μια έκτακτη ανάγκη, το να ξέρω ότι θα ήμουν σε θέση να τον υποστηρίξω ήταν κάτι που με τόνωνε πολύ. Με βοήθησε επίσης να χτίσω πιο ουσιαστικές σχέσεις. Στο παρελθόν, μάλιστα, έμενα σε σχέσεις για πάρα πολύ καιρό επειδή ένιωθα ότι δεν ήμουν αρκετά καλά για να είμαι μόνη. Τώρα, σε όλες τις πτυχές της ζωής μου, αισθάνομαι λίγη περισσότερη ελευθερία και ανεξαρτησία», καταλήγει η νεαρή γυναίκα.