Μίλα μου βρώμικα 267

»Μυρτώ, όταν ήμουν 18 γνώρισα τον Χ. και για μένα ήταν ο Mr. Perfect. Γι’ αυτό, όσο αυτός πήγαινε από σχέση σε σχέση, εγώθεώρησα καλό να αγνοήσω κάθε άλλο άντρα, και βέβαια δικαιώθηκα γιατί μετά από 2 χρόνια αποφάσισε τελικά να είμαστε μαζί (wow, γιούπι κτλ). Έτσι φτιάξαμε μια πολύ όμορφη σχέση με κύρια χαρακτηριστικά την κατανόηση, την ειλικρίνεια και το κα-τα-πλη-κτι-κό sex. Μετά από 8 χρόνια όμως, όταν ήμουν πια 28 και το επόμενο βήμα άρχισε να φαίνεται στον ορίζοντα (ξέρεις η λέξη που αρχίζει από γαμ, αλλά δεν έχει ευτυχή κατάληξη), ο Mr. Perfect αποφάσισε να με αφήσει λόγω κάποιων πολύ σημαντικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε, του τύπου: «Έλεος! Είμαι μαζί σου από τα 20 και σ’ αγαπάω, αλλά τώρα πια θέλω να πηδήξω κι άλλες γκόμενες». Μετά από αυτή την απόφαση βρήκε σε χρόνο dt τη little miss perfect που τον περίμενε στη γωνία κι έγιναν το τέλειο ζευγάρι, ο κύριος Εφιάλτης και κυρία Ιζνογκούντ με τέλεια χαμόγελα τύπου Σάκης-Κάτια, καταλαβαίνεις;  Έτσι πέρασαν δυο χρόνια (χωρίς sex), μέχρι που αυτό το καλοκαίρι συνέβη ένα θαύμα και ανακάλυψα τι σημαίνει one night stand κι άλλες τόσες τι σημαίνει meaningless affairs without future. Γιατί κανείς δεν μου είπε τόσα χρόνια ότι το sex μπορεί να είναι έτσι; Γιατί το sex με τον Mr. Perfect ήταν μεν καταπληκτικό λόγω της αγάπης, αλλά δεν συγκρινόταν με αυτό το mind-blowing - δεν με νοιάζει αν σε φωνάζω Α. ενώ σε λένε Β. - σε παρακαλώ μη σταματάς κτλ. sex. Γιατί, όμως, ενώ επιτέλους ανακάλυψα το νόημα της ζωής και πλέω σε πελάγη ηδονής, μια φωνούλα μέσα μου συνεχίζει να λέει «Πάρ’ τον να του πεις ότι τον αγαπάς; Πάρ’ τον σου λέω, θα σ’ αγαπάει κι αυτός»;;;                                     - “Damaged?”

Αυτή η φωνούλα μέσα σας είναι πολύ μαλάκω και καλά θα κάνετε να της χώσετε ένα μήλο στο στόμα για να το βουλώσει.

»Αγαπητή Μυρτώ, πρώτη φορά στη ζωή μου αποφασίζω να γράψω γράμμα σε έντυπο, μόνο και μόνο ελπίζοντας να το δει μονάχα ένας άνθρωπος. Είμαι όμως τόσο απελπισμένος... 28 χρονών μαλάκας, κι έπεσα στην παγίδα που πάντα κορόιδευα. Eίμαι ερωτευμένος με μια κοπέλα, την πρώην κοπέλα του κολλητού μου, πολύ καιρό. Έχω περάσει από άλλες σχέσεις, από πολλά one night stands (περνάει ακόμη η μπογιά μου!), αλλά το μυαλό μου παραμένει εκεί. Τη γνώρισα κάτω από τις πιο περίεργες συνθήκες, σε μια από τις δυσκολότερες φάσεις της ζωής και των δυο μας. Πέρασε ομολογουμένως με άριστα τις εξετάσεις μου (!!!) χωρίς ποτέ να έχω αντιληφθεί αν με βλέπει ερωτικά. Έχουμε γίνει φίλοι, ξέρει πολλά για τις ερωτικές μου περιπέτειες –όχι όλα– αλλά η αλήθεια είναι πως εγώ δεν ξέρω τι κάνει στην ερωτική της ζωή. Τώρα θα μου πεις τι είδους φιλία είναι αυτή, αλλά σε διαβεβαιώ δεν είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν ότι υπάρχει φιλία ανδρών-γυναικών. Σου γράφω ελπίζοντας ότι θα το διαβάσει, και ίσως καταλάβει πως δεν είμαι δίπλα της απλά για να τα λέμε και να περνάμε καλά. Θέλω να ξέρει ότι τη λατρεύω, ότι τη χρειάζομαι στη ζωή μου, ότι θα είμαι για πάντα στο πλάι της. Έχω αρχίσει να μετράω τις μέρες, τις βδομάδες, τους μήνες και τα χρόνια από τη στιγμή που την πρωτοείδα. Σαν άλλος Φλορεντίνο Αρίσα, που περιμένει τη δική του Φερμίνα Δάσα, από το βιβλίο του Marquez «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας». Τι να πω. Πραγματικά είναι η μόνη γυναίκα που μ’ έκανε να αισθανθώ την ανάγκη της παρουσίας της δίπλα μου. Για χάρη της τα κάνω όλα. Και πίστεψε, έχω κάνει ήδη πολλά. Υπερβολικός; Μπορεί. Ερωτευμένος; Σίγουρα.

Δεν μπορώ να περιγράψω αυτά που αισθάνομαι για την αγγελική της μορφή, το χαμόγελό της, το βλέμμα της. Είμαι σίγουρος πως αυτός είναι ο άνθρωπός μου. Έστω κι αν χρειαστεί να περιμένω 51 χρόνια, 9 μήνες και 4 μέρες. Ακριβώς όπως ο Φλορεντίνο Αρίσα.

Μεγάλες κουβέντες νεαρών ανδρών…

Υ.Γ. Και γιατί, ρε Φλορεντίνο, δεν πας να της τα πεις αντί να κάθεσαι να γράφεις επιστολές-θηρία και μετά να την πληρώνω εγώ που δεν ξέρω τι να πρωτομαζέψω;  Έλεος.

»Μυρτούδι, εμπνευσμένη από το «Στην πυρά» (τέλειο παρεμπιπτόντως) είχα κανονίσει ολοήμερη στο Άουσβιτς για εμπλουτισμό ιστορικών παρατηρήσεων και πρακτικών φαντασιώσεων για τον επόμενο ανυποψίαστο «τσούλο». Και δυστυχώς καταγγέλλω την οικονομική «στενότητα» των ημερών μας, αφού δεν πήγα εκδρομή χωρίς τα άλλα παιδάκια, και πλέον το έχω ρίξει στον Κοέλιο για να ξεχαστώ. Μιλάμε για φρίκη. Αχ! Πού είναι οι sexy φτερωτές πένες να συγγράψουν την Οδύσσεια της «αιολικής» γης;

Υ.Γ.1 Λες στα Καρπάθια όρη ο Κόμης Δράκολας να μου χαμογελάσει «στα κόκκινα»; Φιλιά               «δρακουλένια»

Η μόνη sexy φτερωτή πένα που ξέρω είναι η δική μου. Αλλά κι αυτή νιώθει κάτι ελαφριές ζαλάδες τον τελευταίο καιρό.