Athens Voices 510

«Η Γκάμπυ είναι ο πιο αδύναμος κρίκος. Η Γκάμπυ να κατέβει από τον Προαστιακό».

(Φίλες πειράζουν την Γκάμπυ. Προαστιακός, Πειραιάς - Χαλκίδα, Κυριακή πρωί)

«Ψιτ, φίλε, μήπως σου βρίσκονται τρία χαρτάκια;»

(Τύπος πίσω από το συρματόπλεγμα, σε περαστικό νεαρό, στον αρχαιολογικό χώρο του Διόσκουρου, στην Πλάκα. Τρίτη πρωί)

Μία κυρία βγαίνει από την εκκλησία. Την πλησιάζει νεαρός και της ζητάει «μία βοήθεια».

Κυρία: Παιδί μου, μη χαλάς τα λεφτά σου σε ναρκωτικά.

(Κυριακή πρωί, έξω από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Χαλάνδρι)

«Τους πελάτες τους αγαπάω. Στεναχωριέμαι όταν φεύγουνε».

(Δύο ρεσεψιονίστ σε boutique hotel, συζητούν. Πλάκα, Πέμπτη πρωί)

«Φίλε, εγώ έμενα Εξάρχεια παλιά. Περνούσαμε πιτσιρικάδες με τα Μπι-Εμ-Εξάκια μας μπροστά από τους μπάτσους κι αυτοί μας έφτυναν χωρίς λόγο».

(Ταξιτζής-ποδηλάτης, Κηφισίας με κυκλοφοριακό, Δευτέρα πρωί)

«Τα σπίτια που είχε τότε γύρω από το Βέμπο, ούτε στο Παρίσι. Διώροφα, πλατάνια, νερά…»

(Παρέα ηλικιωμένων, Da Capo, απόγευμα Τετάρτης)