Αγαπητοί φίλοι της ATHENS VOICE, αν και ζω στην επαρχία, το περιοδικό σας πέφτει συχνά στα χέρια μου. Είτε το φέρνει η κόρη μου όταν έρχεται από το κλεινόν άστυ στο πατρικό της στον Βόλο είτε το παίρνω όταν έρχομαι εγώ στην Αθήνα. Πέρα από την ενημέρωση, βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα τα κείμενα των συνεργατών σας που είναι έξυπνα, επίκαιρα και αποπνέουν μια νεανική φρεσκάδα.
Σας γράφω με αφορμή τη στήλη attr@ttivo voice. Σαν εκπαιδευτικός, έχω δει στους τοίχους του σχολείου μου πολλά συνθήματα, αλλά ένα μού άρεσε ιδιαίτερα.
Κάθε φορά που τα παιδιά έγραφαν κάτι, ο επιστάτης του σχολείου έπαιρνε την μπαντανόβουρτσα και το έσβηνε «εν ριπή οφθαλμού»! Ένα πρωί λοιπόν είδαμε γραμμένο πέρα-πέρα το σύνθημα: «Όσο θα μας σβήνετε, τόσο θα σας γράφουμε». Η μεταφορική του σημασία, πέρα από την κυριολεκτική, μου φάνηκε πως ήταν ένα κουδουνάκι προς τους δασκάλους και όχι μόνο. Καλή χρονιά σε εκπαιδευτικούς και μαθητές.
Είδα… σπίτια χωρίς τσιμεντένιους φράχτες και σεβασμό στo τοπίο… πεζοδρόμια χωρίς εμπόδια, τσίχλες και σκουπίδια…παραλίες χωρίς γόπες… ποτάμια με κρυστάλλινα και αμόλυντα νερά… ταξιδιώτες να κάνουν ωτοστόπ… γονείς να αθλούνται με τα παιδιά τους… οδηγούς λεωφορείων να φέρονται σαν τουριστικοί οδηγοί… γυναίκες πρόθυμες να ανταποδώσουν ένα χαμόγελο… μετανάστες πρόσχαρους και περήφανους για το νέο τους σπίτι… αυτοκίνητα να κοκαλώνουν στις διαβάσεις πεζών… λωρίδες προτεραιότητας μόνο για γεμάτα οχήματα… ασθενοφόρα να περνάνε αβίαστα τους δρόμους… περαστικούς με χαμόγελο και με ευγένεια… τράπεζες και δημόσιες υπηρεσίες χωρίς ουρές… υπαλλήλους να κάνουν το παν να σε εξυπηρετήσουν (με χαμόγελο)… πνευματικά κέντρα να σφύζουν από ζωή και δραστηριότητες… άπλετους χώρους πράσινου μες στην πόλη και ποδήλατα πολλά… χαμόγελα, χαμόγελα, χαμόγελα παντού…
Και αν ήταν όνειρο θερινής νυκτός, διεκόπηκε απότομα με τα κατσουφιασμένα πρόσωπα στο αεροδρόμιο, το μπούγιο στις αποσκευές, τον οδηγό λεωφορείου που μου έκλεισε την πόρτα στα μούτρα στις 4.30 το πρωί, τον ταξιτζή που δεν κατέβηκε να βοηθήσει με τις βαλίτσες, που κάπνιζε μες στα ρουθούνια μου, που δεν είχε ρέστα... Κατάλαβα… ότι η κοινωνία μας παράγει θυμωμένους ανθρώπους έτοιμους να ξεσπάσουν ο ένας στον άλλον… ότι έχουμε ενοχοποιήσει τα πάντα, το χαμόγελο, την ευγένεια, το φλερτ... σα να φοβόμαστε να γίνουμε καλύτεροι… ότι οι περισσότεροι δεν αγαπάμε αυτό που κάνουμε και ότι η μιζέρια είναι ασθένεια μεταδοτική… ότι έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας… ότι υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα από αυτήν που ξέρουμε (ή μας έχουν μάθει)… ότι η αλλαγή είναι εφικτή. Ξεκινάει από εμένα (και σένα) και ξεκινάει τώρα.
Από σήμερα ξεκινάω να χαμογελάω στους περαστικούς και πάλι.
Κύριοι, εν μέσω οικονομικής κρίσης το τελευταίο που επιθυμεί κανείς είναι να έχει προβλήματα στην εξωτερική πολιτική. Χρειάζεται με άλλα λόγια το περίφημο «έξω πάμε καλά» του μακαρίτη Κωνσταντίνου Καραμανλή ώστε να αφιερωθεί μια χώρα απερίσπαστη στη λύση των εσωτερικών ζητημάτων. Ένα θέμα που χρονίζει αδικαιολόγητα είναι το λεγόμενο Μακεδονικό. Στην εξωτερική πολιτική απαιτούνται πολλές φορές φαντασία και ρηξικέλευθες προτάσεις. Αναφέρω εν συντομία μια τέτοια ιδέα την οποία και κοινοποιώ μέσα από τις στήλες σας στον καινούργιο υπουργό Εξωτερικών: να προτείνουμε ως χώρα τη δημιουργία νέου κράτους το οποίο θα περιλαμβάνει την ψευδεπίγραφη Μακεδονία των Σκοπίων, την ελληνική Μακεδονία και τη Μακεδονία του Πιρίν, η οποία θα αποσχιστεί από τη Βουλγαρία. Το νέο κράτος θα ονομάζεται Μακεδονική Γυφτοσκοπιανία και θα έχει ως πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη και συμπρωτεύουσα τα Σκόπια. Πρώτος πρόεδρος θα οριστεί ο Παναγιώτης Ψωμιάδης και αντιπρόεδρος ένας από τους Μικλόσκι, Γκεοργιέφσκι κ.λπ. από την πλευρά των Σκοπιανών, ενώ ο μητροπολίτης Άνθιμος θα αναβαθμιστεί σε Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης και πάσης Γυφτοσκοπιανίας. Καταλαβαίνω ότι πολλοί θα αντιδράσουν στην απόσχιση της ελληνικής Μακεδονίας, πλην όμως στο νέο κράτος θα υπερισχύει (αριθμητικά, οικονομικά, πολιτιστικά) το ελληνικό στοιχείο οπότε θα αποτελεί επί της ουσίας ελληνικό προτεκτοράτο. Με αυτό τον τρόπο πετυχαίνουμε μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: και το Μακεδονικό λύνουμε, αλλά και την επιρροή της χώρας ενισχύουμε. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα λοιπόν.
3°
