Μίλα μου βρώμικα 268

»Mυρτώ, δεν περίμενα ποτέ να ξεπεράσω τη Μαρία με τη Χριστίνα, τη Χριστίνα με τον Αντρέα ή τον Αντρέα με τον Μάκη, αλλά συνέβη. Πέρασα όλο το χειμώνα να προσπαθώ να μην καταλάβει κάτι, ενώ κάθε κύτταρό μου ήθελε να το φωνάξει. Αλλά είχε ήδη σχέση. Μέχρι που αποφάσισα να δεχτώ μια δουλειά μακριά, Μύκονο, για να βάλω απόσταση μεταξύ μας. Απαίσια εμπειρία. Ήταν χάλια και η δουλειά. Και μου έλειπε τόσο πολύ. Ξέρω ότι κάτι αισθάνεται για μένα. Ή ίσως απλώς θέλω να το πιστεύω. Αλλά σκέφτομαι, αν είναι η αγάπη της ζωής μου; Είμαι τόσο ανοιχτός μαζί του, όσο ένα παιδί είναι τόσο αθώο και αγνό με τον κόσμο. Γι’ αυτό είμαι ανίσχυρος μπροστά του. Ακόμα πιστεύω πως στον καθένα μας αντιστοιχεί το τέλειο μισό του… βρίσκονται εκεί έξω. Μερικές φορές δεν συναντιούνται, αλλά τα καταφέρνουν. Άλλες πάλι φορές συναντιούνται, αλλά όχι τη στιγμή που πρέπει. Κι άλλες φορές, οι δρόμοι τους διασταυρώνονται και δεν χωρίζουν ποτέ ξανά. Όλα είναι τέλεια και ζουν happily ever after. Φοβάμαι πως το δεύτερο είμαστε εμείς. Ο συγχρονισμός μας όμως αυτή τη φορά ήταν λίγο έως πολύ off. Ίσως πρέπει να συνεχίσουμε να συναντιόμαστε, ξανά και ξανά με αυτή την τόσο μυστηριώδη και άνετη οικειότητα… μέχρι να το πετύχουμε. Αν όχι σε αυτή τη ζωή... τότε ίσως στην επόμενη ή την παραεπόμενη.  Είναι αστείο. Σε δυο χρόνια γίνομαι 30. Πρέπει να ξεκολλήσω από την ιδέα της μιας και μοναδικής αγάπης. Βαρέθηκα. Δεν μπορώ να περιμένω άλλο. Τη θέλω τώρα. Ζητάω πολλά;! Φιλιά              - Ηλίας

Λυπάμαι που θα σας προσγειώσω απότομα μέσα στην ντάλα του καλοκαιριού, αλλά νομίζω ότι η ιδέα της μιας και μοναδικής αγάπης αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα με την οικονομία: περνάει κρίση.

Υ.Γ. …και γαμεί εμάς.

»Γεια σας, παίδες! Το καλοκαίρι με πιάνει κάτι του τύπου ότι είμαι πιο χαρούμενη από κάθε άλλη εποχή, ότι πρέπει να εκμεταλλεύομαι κάθε στιγμή του πριν καλά καλά καταλάβω πώς πέρασε και τα βάσανα ξαναρχίσουν, ότι όταν τρώω το καρπούζι δεν θέλω να φτύνω τα κουκούτσια και άλλα τέτοια. Στα πλαίσια αυτής της λογικής στήνω ένα αυτοσχέδιο θερινό σινεμά στο μπαλκόνι μου με μια αιώρα, μοναδικό θεατή εμένα, dvd και ντοκιμαντέρ. Όλα αυτά πριν φύγω από Αθήνα. Και ενώ όλα είναι τέλεια, μου λείπει ένα σκηνικό σαν αυτό: Να περάσει ένας συμπαθής νέος από κάτω (είμαι στον πρώτο όροφο), να μου πει γεια, συγγνώμη για την ενόχληση, αλλά τι βλέπεις; Απαντάω εγώ και μου ξαναλέει: φαίνεται ενδιαφέρον, μπορώ ν’ ανέβω να δούμε την ταινία μαζί; Ν’ ανέβεις, καλό μου, γιατί να μην ανέβεις; Κι εγώ μόνη μου είμαι… και η φαντασίωση συνεχίζεται. Κατόπιν όλων τούτων καταλήγω στο εξής: 1ον έχω ξεχάσει να φλερτάρω και 2ον η Αθήνα είναι πολύ χαοτική πόλη αλλά κυρίως έχω ξεχάσει να φλερτάρω. Τι κάνουμε λοιπόν; Αυτά, παιδάκια! Δεν είναι ωραίο το καλοκαίρι; Τελευταία μάς έχει βγει λίγο βίαιο, αλλά είναι ωραίο κυρίως όταν δεν δουλεύεις, αλλά έχεις λίγα χρήματα απ’ τον άτιμο χειμώνα και κάθεσαι για λίγο στην Αθήνα, και μετά έχεις να πας σε ωραίες θάλασσες και όμορφα μέρη. Φιλάκιααααα!!!

Αυτή η φαντασίωση δείχνει ότι εκτός από το να φλερτάρετε έχετε ξεχάσει και διάφορα άλλα πράγματα τα οποία πρέπει επειγόντως να ξαναθυμηθείτε γιατί πολύ υποκοριστικό έπεσε στην επιστολή και θα μου χαλάσετε το concept της στήλης. Φιλάκια.

»Αγαπητή, Μυρτώ, είχα σχέση για 2 χρόνια με κάποιον αρκετά μεγαλύτερό μου, τον οποίο υπεραγάπησα, εγώ είμαι 27. Μένω έγκυος από αυτόν, το μαθαίνει, θέλει πολύ το παιδί, ενώ εγώ να πω την αλήθεια δεν το ήθελα, αλλά μπαίνω στη διαδικασία να αρχίσω να το σκέφτομαι μήπως το κρατήσω. Το ζήτημα είναι πως το παιδί το έριξα, γιατί πολύ απλά ήθελε το παιδί, αλλά όχι και τόσο εμένα. Και δεν λέω ότι είμαι καμία λυσσασμένη για να παντρευτώ, αλλά αφού ακόμα υπάρχει η οικογένεια και ό,τι αυτή προσφέρει, γιατί να μην το κρατήσουμε σαν αξία; Ξέρεις, μεγάλωσα σε μονογονεϊκή οικογένεια και δεν θέλω κι αυτή που κάποια στιγμή θα δημιουργήσω, αν ποτέ γίνει αυτό, να είναι έτσι. Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτός ο άνθρωπος σκέφτηκε και θεώρησε πως εγώ θέλω να τον τυλίξω, αν είναι δυνατόν! Ούτε τα πολλά λεφτά έχει ούτε τέλος πάντων κάτι που δεν έχω εγώ... Μια σωστή οικογένεια θα μπορούσαμε απλά να έχουμε. Εγώ λοιπόν που ήθελα να τον τυλίξω, το μόνο που ζήτησα ήταν κατανόηση, αγάπη, σεβασμός, συντροφικότητα, αλληλεγγύη και ισχυρούς δεσμούς, ακόμα κι αν κάποια στιγμή αυτό τελείωνε. Αφού μπορούμε να φέρουμε τη ζωή σε αυτό τον κόσμο, τουλάχιστον ας της κάνουμε χώρο για να έρθει...                  - Ναταλία

Αυτά τα έξι πράγματα που ζητήσατε είναι πάρα πολλά και καθόλου απλά.

Υ.Γ. Σκεφτήκατε ότι ο άνθρωπος μπορεί να είχε πρόβλημα με την ιδέα του γάμου και όχι μ’ εσάς; Ότι μπορεί να μη γουστάρει τις εκκλησίες, τα χαρτιά, τις γραφειοκρατίες;

Υ.Γ.2 Και πώς σκεφτήκατε να κρατήσετε ένα παιδί που δεν θέλετε;

Υ.Γ.3 Άσχετο. Το κάπνισμα απαγορεύεται στους δημόσιους χώρους αλλά τα κακομαθημένα κωλόπαιδα που τσιρίζουν μες στο αυτί σου επιτρέπονται. Πολύ άδικο.