»Καλή μου Μυρτώ, ένα σου λέω, ένα. Τον βρήκα!!! Είναι ευγενικός και όμορφος, επίσης κάνει καλό σεξ και γουστάρει Lady Gaga! Μου τηλεφωνεί έξι φορές τη μέρα, μου στέλνει μηνύματα (δεν θα το πιστέψεις τι γράφει) και κανονίζει το πρόγραμμά του ανάλογα με το δικό μου. Τον γνώρισα σε βαρετό ΣΚ τον Ιούνιο σε βαρετό νησί που είχε πάει για το γάμο της αδερφής του και τα βρήκαμε μερικές μέρες μετά στην Αθήνα. Ως εδώ καλά. Να σου πω πώς αισθάνομαι εγώ; Θέλω να τον απατήσω με τον κολλητό του, να τον στήνω στα ραντεβού για σινεμά και να γκομενίζω μπροστά του με τον άλλον στο απέναντι τραπέζι. Θέλω να το κάνουμε και μετά να τον παρατάω στα κρύα του λουτρού. Να μου μιλάει για τη δουλειά του και να τον γράφω στα αρχίδια μου. Να πατήσω το γάτο του με το μηχανάκι. Να του γαμήσω τη ζωή. Γιατί αν δεν το κάνω πρώτος εγώ, θα το κάνει αυτός αργά ή γρήγορα. Μυρτώ μου, δεν είμαι καλά... - Μ.
Άντρες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.
Υ.Γ.1 Μάλλον έχετε θυρεοειδή. Να πάτε γρήγορα να σας δει κάποιος γιατρός.
Υ.Γ.2 Μην κάνετε μαλακίες, γιατί οσονούπω θα χτυπάτε το ξεροκέφαλό σας στον τοίχο και μόλις σφουγγάρισα.
»Αχ, Μυρτώ, πότε ξέρεις ότι έχει έρθει η ώρα να χωρίσεις ή η ώρα να παλέψεις για τη σχέση; Με τον C. είμαστε 5 χρόνια μαζί. Έρωτας μεγάλος, αγάπη μεγάλη, σεβασμός, συντροφικότητα, ελευθερία, ειλικρίνεια, καμία καταπίεση, η ζωή μαζί του κυλά εύκολα. Για άλλους αυτή η σχέση θα ήταν αδύνατη, αφού για μεγάλο διάστημα ζούσαμε σε διαφορετικές χώρες. Κι όμως, αυτό για μας δεν υπήρξε πρόβλημα ούτε για μία στιγμή. Άπειρες στιγμές στα αεροδρόμια να κλαίει ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.
Μετά 5 έτη, όμως, γιατί σκέφτομαι διαφορετικά; Σαν κάτι να έχει αλλάξει... Σε μένα, σε εκείνον, στη σχέση; Φυσικά ο αρχικός ενθουσιασμός δεν είναι ο ίδιος, τα αρνητικά (και των 2 μας) αρχίζουν και φαίνονται πιο πολύ, ο καθένας παίρνει τον άλλον ως δεδομένο (όχι πάντα με την κακή έννοια).
Και μετά στο καπάκι εμφανίζεται και ο G. Χαλαρά στην αρχή (α, τι ωραίος τύπος, ένας άνθρωπος να μιλάς μέσα στον ωκεανό βλακείας γύρω μας). Ετοιμόλογος, καταφερτζής, έξυπνος, με χιούμορ. Και από το «καλό παιδί ο G.», έχω φτάσει να κοιτάζω τον εαυτό μου 100 φορές στον καθρέφτη πριν τον δω. Αισθάνομαι σαν άρρωστη. Αφενός για τον ενθουσιασμό μου για τον G. (είναι σα μικρόβιο), αφετέρου για την αγωνία της σχέσης μου με τον C.
Με τον G. δεν πρόκειται να γίνει κάτι, αλλά και αυτό από μόνο του δεν αρκεί; Μήπως είναι σημάδι ότι κάτι έχει σπάσει στη σχέση; Ότι έκανε τον κύκλο της και ήρθε η ώρα σαν ώριμα παιδιά να πούμε αντίο; Ή ότι απλά είμαι τεμπέλα και στα πρώτα δύσκολα την κάνω;
«Δε χωρίζουν όμως έτσι οι ζωές των ανθρώπων που αγαπήθηκαν με τόσο κόπο». Ε, και τότε... πώς χωρίζουν; - C.G.
Καλέ, έτσι χωρίζουν. Απλώς το «έτσι» είναι δισύλλαβο και δε μου χώραγε στο στίχο. Γι’ αυτό έβαλα το «δε» κι έκανα τη δουλειά μου.
Υ.Γ. Οι αποστάσεις, καλή μου φίλη, δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε κανονική σχέση. Που πάει να πει, αρχίστε το μέτρημα (του ποιοτικού χρόνου βεβαίως βεβαίως) από τη στιγμή που με τον C. βρεθήκατε και οι δύο στην ίδια χώρα.
Υ.Γ.2 Αν μέχρι να τελειώσουν οι «Νύχτες Πρεμιέρας» δεν έχετε χαμουρευτεί με τον G., μα τον Θεό, θα κόψω το κάπνισμα.
Υ.Γ.3 Μη χαμουρευτείτε ακόμα, πλιζ. Θα σας πω εγώ όταν είναι.
»Μυρτούδι, σε περίμενα πώς και πώς και ευτυχώς να που ξαναγύρισες γιατί είμαι σε τρελή κατάσταση. Με τον Χ. τα φτιάξαμε πέρυσι για τρεις μήνες και υπήρχε πολύ πάθος στη σχέση μας αλλά τσακωνόμασταν συνέχεια. Περιττό να σου πω ότι μετά τους καβγάδες το σεξ ήταν δυναμίτης… Τέλος πάντων. Με τα πολλά, ο Χ. μου την έκανε γιατί πήγε ο μαλάκας και τα έφτιαξε με μια κοπέλα από την παρέα, αλλά όταν γυρίσαμε από τις διακοπές ήρθε και μου είπε ότι με σκέφτεται συνέχεια όλο το καλοκαίρι και θέλει να τα ξαναβρούμε ή κάπως να προσπαθήσουμε τέλος πάντων. Εγώ στην αρχή δίσταζα, μία φορά το κάναμε, μετά από δύο μέρες εξαφανίστηκε, μετά εμφανίστηκε ξανά κ.ο.κ. Τώρα μου λέει ότι με την άλλη έχει χωρίσει αλλά ότι χρειάζεται χώρο για τον εαυτό του, θέλει ελεύθερη σχέση μαζί μου και να το πάμε σιγά σιγά. Όμως οι κοινοί μας φίλοι μού λένε ότι όχι μόνο δεν χώρισε αλλά ότι είναι και μια χαρά με την γκόμενά του. Τώρα εγώ τι να σκεφτώ και τι να πιστέψω; Πες μου, Μυρτούδι. - Α.
Ότι πετάει ο γάιδαρος, φυσικά. Τι άλλο;
Υ.Γ.2 Χωρίς πλάκα τώρα, επειδή σ’ αυτό το έργο έχω ρίξει κι εγώ μια ματιά, κάντε την ΤΩΡΑ. Δεν υπάρχει πιο αηδιαστικό από ένα γάιδαρο που λέει ψέματα για να πηδήξει.
7°
