Χαίρε, αγαπημένη Μυρτώ, η Απελπισία προσωποποιημένη μετά Σου. Είμαι 21 και ήρθα να κλαφτώ. Δεν συγκαταλέγεται το θεματάκι μου ακριβώς στα γκομενικά, αλλά θα κάνω την προσπάθειά μου. Βλέπεις εγώ έχω αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση που στην κλίμακα του 1-10 βαθμολογείται με -6,5 και το σενάριο τραβάει πολλά χρόνια και έχει καταντήσει κουραστικό έως και καταστροφικό. Περιμένω λοιπόν τον κατάλληλο, που θα έρθει να μου βρει όλα τα προτερήματά μου και να με γεμίσει με αυτοπεποίθηση και να δω και γω ποια είναι αυτά που τα ψάχνω και δεν τα βρίσκω και έχουν γίνει χαμένος θησαυρός πια. Νιώθω απελπιστικά μέτρια σε όλους τους τομείς: εμφάνιση, μυαλό, προσωπικότητα, γνώσεις. Ό,τι τέλος πάντων έχουν θέσει οι σημερινοί άνθρωποι ως κριτήρια για ένα άτομο αξιόλογο, επιπέδου και μπλαμπλαμπλα. Το ερώτημά μου είναι το εξής: πράγματι ο πρίγκιπας (αν υπάρχει) με το άσπρο καλοχτενισμένο άλογο, με το διορατικό και διαυγές μυαλό του θα έρθει να με ξεψαχνίσει και να βρει (αν υπάρχει) το δυνατό σημείο μου, ή πρέπει να λύσω εγώ το πρόβλημα μόνη; (αν λύνεται). Υ.Γ. Δεν έχω δει ιδιαίτερη βοήθεια από φίλους και οικογένεια. Ευχαριστώ για το χρόνο σου! -Μια μέτρια του Ιονίου.
Το πρώτο –και βασικότερο– που έχετε να κάνετε είναι να δείτε άμεσα το «ΣΡΕΚ». Εκεί μέσα υπάρχουν νομίζω όλες οι απαντήσεις στα θέματα που σας απασχολούν. Επίσης, λυπάμαι που το μαθαίνετε με αυτό τον τρόπο χριστουγεννιάτικα, πρέπει όμως να σας πω ότι ο πρίγκιπας όπως τον εννοείτε εσείς δεν υπάρχει – και καλά κάνει.
Υ.Γ. 1 Ποιο είναι το τόσο δυνατό κίνητρο για να ξεψαχνίσουμε κάποιον που δεν ξέρουμε;
Υ.Γ. 2 Γιατί πρέπει να έχουμε «δυνατό σημείο» για να μας αγαπήσουν;
Υ.Γ. 3 Και πες πως έχουμε. Γιατί να περιμένουμε πότε θα περάσει τελωνείο η φορτωτική με τους πρίγκιπες;
Υ.Γ. 4 Δική σας δουλειά είναι όλα αυτά, κάντε τα.
Γιατί τα άτομα που λένε «δεν είμαι αρκετά καλός για σένα» δεν ξεκουμπίζονται να πας και εσύ στο καλό και να μη χτυπιέσαι κάθε βράδυ πάνω στο κρεβάτι όταν σου στέλνει μήνυμα πως ούτε και σήμερα θα μπορέσει να σε δει; Δεν ξέρω αν έχω κάποιο πρόβλημα σαν άνθρωπος, αλλά έχω κουραστεί να αναλώνομαι σε αυτούς που μου λένε «δεν είμαι αρκετά καλός για σένα/ σου αξίζουν περισσότερα/ δεν μπορώ να σου δώσω αυτά που ζητάς». Αλλά μένουν εκεί. Και εσύ λες, πρέπει να το προσπαθήσω, καμία σχέση δεν είναι εύκολη. Καταλαβαίνω το φόβο δεσίματος που έχουν κάποιοι, όσο και την ανασφάλεια από την άλλη να μείνουν μόνοι τους. Αλλά αυτό είναι τελικά; Γι’ αυτό σου λένε δεν είμαι αρκετά καλός για σένα; Γι’ αυτό παραμένουν εκεί και όταν τους χωρίσεις ξαναγυρνάνε και 1 και 2 και 5 και 8 φορές για να τα ξαναβρείτε; Γι’ αυτό δεν σε αφήνουν να αγιάσεις και σου ξαναστέλνουν μηνύματα με διάφορες αφορμές; Και αφού δεν αισθάνονται αρκετά καλοί για σένα και αφού έχουν πρόβλημα με το να μην μπορούν να σε «κουμαντάρουν» γιατί σε αφήνουν να δεθείς με αυτούς; Και στην τελική τι είμαι και δεν μπορούν να με κουμαντάρουν; Ιστιοπλοϊκό με τον Μπάρκουλη πάνω; Υπομονή, αγόρια και κορίτσια, τα στενά της Αθήνας φτιάχτηκαν για τα νυχτοπερπατήματα με τσιγάρα και αλκοόλ από τον έρωτα. -Το ιστιοπλοϊκό με τον Μπάρκουλη πάνω.
Σόρι, το θέμα μας είναι τι κάνουν –και γιατί το κάνουν– αυτοί που λένε «δεν είμαι αρκετά καλός για σένα» ή εμείς που πάμε και κολλάμε πάνω σε όσους δεν μας θέλουν αρκετά;
Υ.Γ. Αυτά που σας λέει συνοψίζονται στη μία και μοναδική λέξη: «φούμαρα».
Πριν δυο χρόνια, έπιασα την επί δέκα χρόνια κολλητή μου στο κρεβάτι με τον επί τρία χρόνια σύντροφό μου. Τώρα, ύστερα από δύο χρόνια αδράνειας και μιζέριας, είμαι ευτυχισμένη, περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους που αγαπάω και εμπιστεύομαι (πράγμα δύσκολο μετά από το συμβάν) και με αγαπάνε και αυτοί. Είμαι ακριβώς εκεί που θέλω να είμαι. Αλλά κάτι λείπει. Μέσα στη νέα μου παρέα (η προηγούμενη συμπεριλάμβανε και τον πρώην με την τότε κολλητή, οπότε αποχώρησα) είναι ένα παιδί που μου αρέσει πολύ. Άπειρα μηνύματα, βλέμματα, υπονοούμενα, φλερτ, μεθυσμένες καντάδες και ένα «μου αρέσεις» στο Facebook από πλευράς του, μετά βρισκόμαστε σε μια προσωπική face-to-face ωστόσο υποθετική συζήτηση: Αν μου άρεσε μια κοπέλα από την παρέα δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι για να μη γαμηθεί η παρέα, το συμπέρασμά του. Τον καταλαβαίνω απ’ τη μία γιατί κι αυτός έχει περάσει δύσκολα, αλλά, ρε Μυρτώ, δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι δύο πράγματα: 1ον. Μήπως όλα αυτά περί παρέας είναι μαλακίες; Αλλά πάλι πού αλλού μπορεί να κολλάει; Εγώ πάντως είμαι πολύ κολλημένη μαζί του! 2ον. Γιατί κάθε φορά που είμαι ευτυχισμένη να φοβάμαι;
Αν για ένα φόβο θυσιάζεις μια επιθυμία, παίζει να μην είναι αρκετά δυνατή.
Υ.Γ. Νομίζω πάντως ότι στο τέλος θα τα βρείτε.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.
13°
