Το συγκινητικό αφιέρωμα της Finos Film στη Ζωή Λάσκαρη - Σήμερα θα γινόταν 79 ετών

Η Ζωή Λάσκαρη γεννήθηκε σαν σήμερα 12 Δεκεμβρίου 1944 και η Finos Film ετοίμασε ένα σύντομο συγκινητικό βίντεο για την ηθοποιό, που έφυγε από τη ζωή πριν από 6 χρόνια, σε ηλικία 73 ετών. 

Η Finos Film παρουσιάζει στιγμιότυπα από τις ταινίες «Νόμος 4000», «Ιστορία μιας Ζωής» και «Ίλιγγος», στις οποίες πρωταγωνίστησε η Ζωή Λάσκαρη και παραθέτει κάποια λόγια της ηθοποιού: «Νιώθω πως έκανα τα πράγματα που ήθελα. Ποτέ δεν παρασύρθηκα από τις απαιτήσεις του κοινού. Έκανα ρόλους που λάτρεψα, που σεβάστηκα, που κόπιασα και βασανίστηκα πολύ μαζί τους»

Ζωή Λάσκαρη - Η γέννηση στη Θεσσαλονίκη και η γεμάτη πορεία σε θέατρο και σινεμά

Η Ζωή Λάσκαρη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου του 1944 και αποτέλεσε μια από τις διασημότερες σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου,

Το βράδυ του Σαββάτου 20 Ιουνίου 1959, στην «φαντασμαγορικήν χοροεσπερίδα εις τα Αστέρια της Γλυφάδας, εξελέγη Σταρ Ελλάς 1959 η 18έτις δεσποινίς Ζωΐτσα Κουρούκλη, με το ψευδώνυμον Αμαρυλλίς (αριθμός 12), υπό τας επευφημίας του πλήθους που είχε κατακλύσει το κέντρον». Στην ίδια εκδήλωση –παρουσία του Λάμπρου Κωνσταντάρα και της Χριστίνας Σύλβα– απονεμήθηκε ο τίτλος της «Μις Ελληνίδα 1959» στη μετέπειτα ηθοποιό Πάρις Λεβέντη, που συμμετείχε στον διαγωνισμό με το ψευδώνυμο «Καρυάτιδα». Στα στοιχεία που έδινε καθημερινά για τις επικρατέστερες της στέψη η αθηναϊκή εφημερίδα Απογευματινή, αναφέρεται ότι «η Αμαρυλλίς εγεννήθη εις την Θεσσαλονίκην, είχε ύψος 1,68 μ., βάρος 57 κιλά, περίμετρο θώρακος 0,88, μέσης 0,62 και λεκάνης 0,93». Στις 26 Ιουλίου 1959 στο Λονγκ Μπιτς των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ζωή Λάσκαρη διαγωνίστηκε αξιοπρεπώς για την ανάδειξη της «Μις Υφήλιος 1959».

Ο τίτλος της Σταρ Ελλάς αλλά και η κοινή καταγωγή της με τον Γιάννη Δαλιανίδη ήταν η αφορμή ώστε ο τελευταίος να την επιλέξει για πρωταγωνίστρια της ταινίας Ο Κατήφορος το 1961. Η τεράστια επιτυχία της ταινίας έκανε τη Λάσκαρη μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, υπογράφοντας αποκλειστικό συμβόλαιο με τη σημαντικότερη ελληνική εταιρία παραγωγής, τη Φίνος Φιλμ. Από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και στα περισσότερα είδη ταινιών της εποχής (κωμωδία, κοινωνικό δράμα, μιούζικαλ) κατά τηνχρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Φιλοποίμην Φίνος επέλεξε να μην κρατήσει το πραγματικό της επίθετο, προκειμένου να μη γίνεται σύγχυση με την πρώτη της εξαδέλφη Ζωή Κουρούκλη, η οποία ήταν ήδη γνωστή τραγουδίστρια. Το επίθετο Λάσκαρη επέλεξε ο Γιάννης Δαλιανίδης από την ονομασία ενός Ιταλού.

Η εικόνα που διαμορφώθηκε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, που αποτελούσε το αντικείμενο του πόθου πολλών αντρών. Πρωταγωνίστησε σε πολλά επιτυχημένα κινμηματογραφικά φιλμ, όπως τα: Μερικοί το προτιμούν κρύο (1962), Νόμος 4000 (1962), Κορίτσια για φίλημα (1965), Στεφανία (1967), Οι θαλασσιές οι χάντρες (1967), Μια κυρία στα μπουζούκια (1968) και πολλές άλλες. Συνεργάστηκε με σημαντικά και δημοφιλή ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου, όπως οι Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου, Αλέκος Αλεξανδράκης, Φαίδων Γεωργίτσης, Νίκος Κούρκουλος κ.ά..

Μετά την πτώση του εμπορικού ελληνικού κινηματογράφου, από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, αν και στράφηκε αποκλειστικά στο θέατρο, πρόλαβε να συμμετάσχει και σε ταινίες βίντεο. Η βιντεοταινία Η γυναίκα της πρώτης σελίδας, σε σκηνοθεσία του Nίκου Φώσκολου, κυκλοφόρησε το 1987 και το 1990 προβλήθηκε στο κανάλι Mega, ως σειρά 12 επεισοδίων. Συμμετείχε και στη βιντεοταινία του Μανούσου Μανουσάκη Αντίστροφη πορεία (1987), στο ρόλο μιας εκδότριας μεγάλης εφημερίδας, όπου συμπρωταγωνίστησε με τον Αλέκο Αλεξανδράκη.

Το 1966 έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Κύπρο με τα έργα Μιας πεντάρας νιάτα των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, Η παγίδα του Ρομπέρ Τομά και το Βαθιά γαλάζια θάλασσα του Τέρενς Ράττιγκαν. Στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας εμφανίστηκε το 1970 με το έργο του Γιάννη Δαλιανίδη Μαριχουάνα Στοπ και ακολούθησαν η μεγάλη θεατρική επιτυχία Εραστές του ονείρου, πάλι Δαλιανίδη, μαζί με τον Tόλη Βοσκόπουλο (1972). Στη συνέχεια, Ο άνθρωπος που γύρισε από τον γύψο των Κώστα Καραγιάννη και Νίκου Καμπάνη, Πως να κερδίσετε τον άντρα σας του Ρόμπερτ Σμιθ (1975), Ξυπόλητη στο πάρκο του Νηλ Σάιμον (1977) και Η κυρία του Μαξίμ του Ζωρζ Φεϋντώ (1979). Παράλληλα συμμετείχε σε μεταφορές θεατρικών έργων για την τηλεόραση, από το αντίστοιχο τμήμα της EPT. Ακολούθησαν τα θεατρικά έργα: Φρύνη η εταίρα του Γεωργίου Ρούσσου (1980), Παντρεύομαι τον άντρα μου του Νόρμαν Κράσνα (1980), Εγώ, εσύ και ο άλλος του Τζιν Κερ (1982), Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές» της Ανίτα Λος (1983), Μις Πέπσι του Μπρουνό (1984) και Η Ντόρις και ο γυαλάκιας του Μπιλ Μάνχοφ (1984).

Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης τη σκηνοθέτησε στη μεγάλη θεατρική επιτυχία Καινούρια σελίδα του Νηλ Σάιμον και το 1994 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο Ορφέας στον Άδη του Τενεσί Ουίλιαμς, σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ. Ακολούθησαν τα έργα: Τρελοί για έρωτα του Σαμ Σέπαρντ (1995), Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ του Άλμπι (1996), πάλι σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ, Τρεις ψηλές γυναίκες του Έντουαρντ Άλμπι (1996), Τρωάδες του Ευριπίδη (1996), Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα του Ευγένιου Ο’ Νηλ (1997), Η συνάντηση του Νάντας (2000), Σκηνές γάμου του Άλμπι (2000, σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας), Ευαίσθητη ισορροπία του Άλμπι (2003), Διαμάντια και μπλουζ της Λούλας Αναγνωστάκη (2006), Άλμα Μάλερ του Ρον Χάρτ (2009), Ρόουζ του Μάρτιν Σέρμαν (2011) και Ωραία χρόνια του Xάρολντ Πίντερ (2013).

Στο θέατρο συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες: Μιχάλη Κακογιάννη, Ανδρέα Βουτσινά, Μίνω Βολανάκη, Σταμάτη Φασουλή, Άντολφ Σαπίρο, Σταύρο Τσακίρη, Αθανασία Καραγιαννοπούλου, Γιώργο Ρεμούνδο, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Δημήτρη Νικολαΐδη, Κωστή Μιχαηλίδη, Κώστα Μπάκα, Αντώνη Αντωνίου, Γιάννη Δαλιανίδη.