Εγώ 18 χρονών κι αυτός 45 (43 για την ακρίβεια). Και καθηγητής μου στη σχολή. Ηθοποιός. Και γοητευτικός όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Και όταν μιλάει για τον έρωτα θέλεις να σε ερωτευτεί. Το «λ» του νιώθω να μου χαϊδεύει τα μάγουλα, ενώ το «ο» του μου φυσάει λιγάκι τα μαλλιά, φέρνοντάς τα πίσω από τους ώμους μου.
«Χριστέ μου, τι να κάνω; Να πανικοβληθώωω;» δ.ν.
Εννοείται πως όχι. Να πανικοβληθείτε αν στα 18 σας ερωτευτείτε τον Νίκο Βέρτη και όταν τραγουδάει νομίζετε πως το λάμδα του σας χαϊδεύει τα μάγουλα και τα όμικρον σας φυσάει τα μαλλιά αντί για το γοητευτικό ηθοποιό-καθηγητή σας που μιλάει για τον έρωτα με τα υγρά λάμδα του και τα δροσερά του όμικρον, κάτω από τα παράθυρα της μετεφηβείας σας.
Μυρτώ, το θέμα έχεις ως εξής: πριν δύο χρόνια γνωρίζω ένα παιδί, γλυκούλης, τρυφερός, με κυνήγησε κι είπα να του δώσω μια ευκαιρία, πού ξέρεις μπορεί να ανάψει η φλόγα αργότερα λέω και βουρ, αλλά τζίφος, εκείνος να τρέχει κι εγώ να ψάχνομαι, να χάνω τα αυγά και τα πασχάλια, κάπου εκεί, ουφ, δίνω το τέλος, και ξαλαφρώνω. Το παίζω πάλι single, αέρας εγώ είμαι και καμία άλλη, έτοιμη για νέες περιπέτειες. Αλλά έλα που είμαστε σε κοινή παρέα κι όλη την ώρα μαζί, και περνάω μια δύσκολη φάση, σκοτούρες και οικονομικά, και γίνεται πάλι γλυκός και προστατευτικός και χωρίς να το καταλάβω γινόμαστε το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής. Και περνούσαμε ωραία, δεν λέω, αλλά κάπου εκεί φεύγω για σπουδές εξωτερικό εγώ κι αρχίζει η κλασική, βαρετή Skypoσχέση. Και να περνάω τέλεια μακριά του και να έχω τύψεις; Ε... όχι! Γιατί να σπαταλάμε τόση ενέργεια στα γκομενικά;! Εμπρός λοιπόν χαράζω το δρόμο μόνη μου δυναμικά και ανεξάρτητα! Αλλά έλα που βλέπω κι αυτές τις ταινίες και αναρωτιέμαι πού στο καλό είναι το πάθος και ο έρωτας; Τι πρέπει να κάνω επιτέλους για να ερωτευτώ, να πονέσω, να κλάψω, να φάω το παγωτό μου χωρίς τύψεις, να ακούω καψουροτράγουδα (αν και φανατικιά ροκού), να τραβάω τη ριμάδα την κόκκινη γραμμή της Θεοδωρίδου και να μιλάω για ώρες στην κολλητή μου για το πόσα κιλά μαλακίας χωράνε σε ένα αντρικό κεφάλι; Πατημένα 24 πια! Πού πουλάνε ερωτεύσιμους κι ας είναι και μαλάκες; Δουλεύει με παραγγελία το σύστημα; Ένα απ’ όλα πακέτο, παρακαλώ!
Ευχαριστώ για την κατανόηση,
Η απελπισμένη να φάει το κεφάλι της
Κι εγώ τα παθαίνω αυτά με τις ταινίες, ειδικά με το «X MEN» το 4 με έπιασε τρέλα κι άκουσα την «Κόκκινη γραμμή» δώδεκα φορές απανωτές.
Υ.Γ.1 Αν ψάχνετε για την κατηγορία «ερωτεύσιμος μαλάκας» νομίζω πως πρέπει να μπείτε στο αεροπλάνο και να γυρίσετε στην πατρίδα σας. Τόσο ντόπιο προϊόν, αμαρτία να καταλήγει στις χωματερές – τι δουλειά έχετε να τραβιέστε στο εξωτερικό; Και μάλιστα απελπισμένη; Δεν μπορώ να σας καταλάβω μερικές φορές.
Υ.Γ.2 Αυτή που θα φάει το κεφάλι της, το ξέρω, είμαι εγώ με τα σεξιστικά μου σχόλια…
Αγαπητή Μυρτώ, εδώ και 6 μήνες βγαίνω με μια κοπέλα που τη γνωρίζω αρκετά χρόνια, οικογενειακή φίλη θα έλεγα που από την πρώτη στιγμή που την είδα με είχε εντυπωσιάσει. Είμαστε και οι δύο 50, στην ουσία «unhappily married». Για μένα ήταν η πρώτη αντίστοιχη περιπέτεια αφότου παντρεύτηκα πριν 20 χρόνια. Για τη φίλη μου δεν θα το ’λεγα γιατί στην ουσία είναι σε διάσταση εδώ και 5 χρόνια. Καταλαβαίνω πως της αρέσω αρκετά αλλά δεν νομίζω πως είναι ερωτευμένη τουλάχιστον με τον τρόπο που είμαι εγώ. Δηλαδή δεν έχει δαγκώσει τη λαμαρίνα. Α... ζηλεύω κιόλας! Είναι πολύ δύσκολο να μείνουμε μαζί γιατί εκτός των άλλων έχει δύο παιδιά, όπως και εγώ άλλωστε, και τα 4 στην εφηβεία. Οι σχέσεις μας με τους συντρόφους μας είναι αντίστοιχα βαλτωμένες αλλά κανείς δεν βλέπω να κάνει κάτι προς το παρόν για να αλλάξει η κατάσταση. Παρότι βλέπω τα αδιέξοδα, έχω μέσα μου μια κρυφή ελπίδα ότι στο μέλλον θα είμαστε μαζί. Παρανοώ; Καληνύχτα.
Νομίζω όχι. Θα παρανοήσετε όμως αν αφήσετε και αυτή τη σχέση να συρθεί και να βαλτώσει, όπως η προηγούμενη.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.
11°
