»Μυρτώ, καλημέρα, δεν σου γράφω τόσο για να σου ζητήσω συμβουλή αλλά για να το βγάλω από μέσα μου. Φίλη παντρεύεται φίλο. Μου ζήτησαν να γίνω κουμπάρα. Ως εδώ καλά. Έλα που σε άσχετη παρέα γνώρισα πρώην γκόμενο (ΟΧΙ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ) ο οποίος ισχυρίζεται ότι κάνει guest εμφανίσεις ακόμα... Από τότε ονειρεύομαι τον παπά να λέει «όποιος ξέρει κάτι να μιλήσει τώρα» και ολόκληρο το ποίμνιο να μου ρίχνει γουρλωτές ματιές. Σκατά.
Υ.Γ. Τους αγαπώ και τους δύο και δεν θέλω να πληγωθεί κανείς.
Υ.Γ.2 Πώς στο διάολο γίνεται;!
Υ.Γ.3 Σκατά...
Ηρεμήστε. Αυτά τα ρωτάνε οι καθολικοί. Οι δικοί μας χέστηκαν.
Υ.Γ. Σόρι για το φίλο σας, αλλά είναι (κι αυτός) μαλάκας. Και αν επρόκειτο για την κολλητή μου, θα της το έλεγα στάνταρ.
»Αγαπητή Μυρτώ, δεν είναι ότι δεν ξέρω τη λύση στο πρόβλημα, αλλά θέλω να σ’ ακούω, να σ’ ακούω να το λεεεες. Είμαι 30, ψιλογκομενάρα (χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω) και γενικώς μου την πέφτει πολύς κόσμος (άντρες, γυναίκες, παντρεμένοι, η σπιτονοικοκυρά μου, ο κλητήρας κ.λπ.), αλλά εγώ εδώ και κάνα χρόνο τραβιέμαι μ’ έναν τύπο (που ούτε το τραβιέμαι δεν καθρεφτίζει αξιοπρεπώς την κατάσταση), αλλά να: αυτός (φλώρος αλλά και καλά γκόμενος και με λεφτά, τον θέλουν όλες) με τριγύριζε πολύ καιρό –σαν τα γατιά που πάνε κάτω απ’ τις ρόδες του αυτοκινήτου και μια μέρα τα κάνεις κιμά και κλαις τρεις μέρες– αλλά εγώ Kάιρο γιατί ήμουν ALLOU. Όταν επέστρεψα από ALLOU, μια αποφράδα που ήθελα να κάνω σεξ μέχρι θανάτου για να μουδιάσω και να μη σκέφτομαι, του το λέω, παθαίνει ένα ψιλοεγκεφαλικό και κάνουμε σεξ μέχρι θανάτου, μούδιασα και δεν σκεφτόμουνα. Μετά μου σκάει ότι είχε γκόμενα ο τριμάλακας (δεν θα το σχολιάσω) και μπαίνει τελεία, γιατί εγώ δεν θα κάνω κανέναν μάγκα και μπούρου μπούρου μανταλάκια. Μετά, ένα βράδυ με σπόνσορα την Absolut που και καλά είχε χωρίσει, βρισκόμαστε στον καναπέ μου μετά από μαλακισμένη ατάκα στην τουαλέτα του μπαρ «πότε θα καταλάβεις ότι είμαι ο άντρας της ζωής σου», ξαναφασωνόμαστε, θέλω να ’μαστε μαζί, πες μου ότι μ’ αγαπάς (εννοείται ότι δεν το ’πα – καμιά φορά με εκπλήσσω και μένα την ίδια), εμείς, μόνο εμείς κ.λπ. Καλά, λέω, χαλάρωσε, πάρε με και βλέπουμε. Λούης ο δικός σου για άλλη μία φορά. Μετά πάλι τηλέφωνα τύπου φιλικά, αλλά και τι θα γίνει με μας. Είναι ακόμα με την γκόμενα, λέει ότι χωρίζει (από προ ΔΝΤ era). Διαβάζω αυτά που έγραψα και μου φαίνονται πολύ cool. Δεν είναι. Τα ’χω δει κωλυόμενα. Όπως λέει μια φίλη, «αχ, θα χωρίσει, θα γλιτώσει αυτή και θα τον φορτωθούμε εμείς...» (άσε που έχω πάθει ανηδονισμό – όχι αηδονισμό που νομίζεις ότι είσαι αηδόνι, το άλλο που δεν θες να κάνεις σεξ με κανέναν, δηλαδή μόνο με έναν).
ΟΚ. αυτά. Χώσε τώρα. - Μπερδεμένο α(ν)ηδόνι
Ο φετινός χειμώνας και ολίγη από καλοκαίρι μού δίδαξαν, κάλλιο αργά παρά ποτέ, κάτι πολύτιμο: η καψούρα είναι ψυχότροπο παραισθησιογόνο. Προκαλεί παραλήρημα και στρέβλωση της ικανότητας εκτίμησης των πραγματικών καταστάσεων. Για παράδειγμα, εσείς έχετε μπροστά σας έναν εγωκεντρικό, κακομοίρη νάρκισσο με μπερδεμένο κρανίο και αντ’ αυτού βλέπετε έναν ωραίο τύπο, άπιαστο και αεράτο, που ακόμα και η ανωριμότητά του δείχνει χαριτωμένη. Ή τουλάχιστον ακίνδυνη.
Υ.Γ.1 Γαμώτο, ερωτευτήκατε το μαλάκα.
Υ.Γ.2 Σας συμπαθώ και σας εύχομαι ολοψύχως να μη χωρίσει με την άλλη.
»Τι γίνεται, ρε παιδιά; Τις τελευταίες φορές, μόνο βρώμικα δεν μιλάμε! «Μιλάμε πεντακάθαρα», με έξτρα αμονιαζόλ... Η οικονομική κρίση φταίει;
Ναι, για όλα. Και για το σκύλο μου, που έπαθε μόλυνση στο αυτί καλοκαιριάτικα, πάλι αυτή φταίει. Όπως καταλαβαίνετε, εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν προβοκατόρικο, πιθανώς εξωγήινο ιό που πλήττει τις προσωπικότητές μας με σκοπό να μας καταστρέψει ολοκληρωτικά. Μας κάνει να παρκάρουμε παράνομα, να απατάμε τους γκόμενούς μας, να κολλάμε μύκητες στις παραλίες, να παθαίνουμε κατάθλιψη, μυωπία, θυρεοειδίτιδα, να παρακολουθούμε το σίριαλ η «Ζωή της άλλης», να παχαίνουμε, να φερόμαστε με αγένεια, να παίρνουμε ναρκωτικά, να τρώμε τα νύχια μας, να βγάζουμε φακίδες, να κάνουμε βαρετό σεξ και πολλά άλλα. Όσο για την ονομασία «Οικονομική Κρίση» είναι τυχαίος κωδικός που ουδεμία σχέση έχει με εισοδήματα, χρήματα, δημόσια χρέη, δείκτες ανεργίας κ.λπ. Ο εξωγήινος εχθρός θα μπορούσε να ονομάζεται και Κίτρινη Τεκίλα, Γρήγορο Αδυνάτισμα ή Παναγιώτης.
Υ.Γ.1 Άσχετο, αλλά θέλω να το πω. Δεν υπάρχει πιο «επικίνδυνη» προοπτική από το reunion της τάξης σου μια θερινή νύχτα, σε συνοικιακό ουζερί της παλιάς γειτονιάς. Λες «πού πάω ο Καραμήτρος στο νεκροταφείο της εφηβείας με κουρασμένους άγνωστους» και γκρινιάζεις και τελικά πας και συναντάς χαρούμενα, όμορφα και φωτεινά, φωνακλάδικα άτομα και καταλήγεις στο Skippers 4 η ώρα το πρωί να μη θες να φύγεις.
Αγαπημένοι μου συμμαθητές της τάξης του σιγά μην πω χρονολογία, φιλιά και καλές διακοπές. Η Καλλιθέα βγάζει υπέροχα πλάσματα.
Υ.Γ.2 Κάποιος από σας θα κάνει διακοπές με ιστιοπλοϊκό τον Αύγουστο. Ας δέσει για λίγο στο Βουρκάρι. Κερνάμε σφηνάκια στο Afro.
10°
