Να συνειδητοποιείς στα 26 ότι εκεί έξω υπάρχει μόνο αχαριστία. Δουλειά, φίλοι, γκόμενοι... όλοι την πάρτη τους! Όλοι «εγώ είμαι εδώ» και στην πρώτη δυσκολία να στο παίζουν άγνωστοι. Θέλω να γυρίσω στην ηλικία που το μόνο μου πρόβλημά ήταν που είμαι αδιάβαστη στην άλγεβρα και την ιστορία κατεύθυνσης. Η απογοητευμένη.
Και μετά να’ χεις να διανύσεις πάλι όλο αυτό τον Γολγοθά μέχρι τα 26 (36/46/56/66 κλπ) όπου και θα ξανασπάσεις τα μούτρα σου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δεν τρώω καλύτερα έναν κροκόδειλο;
Μυρτώ, είμαι 25 χρονών και τα έχω εδώ και 3 χρόνια με έναν άντρα 11 χρόνια μεγαλύτερό μου. Τον τελευταίο χρόνο είμαστε από απόσταση, επειδή έλειπα για σπουδές στο εξωτερικό, αλλά σε λίγες μέρες επιστρέφω. Αυτός θέλει σύντομα γάμο και στη συνέχεια παιδιά και δεν είναι διατεθειμένος να περιμένει. Εγώ δεν είμαι έτοιμη για κανένα από τα δύο, επειδή δεν θεωρώ ότι έχω ολοκληρώσει τον κύκλο μου ως single, αλλά κυρίως επειδή δεν έχω βρει δουλειά και ο ίδιος, αν και τους περισσότερους μήνες το εισόδημά του είναι πενταψήφιο, δεν είναι έτοιμος να με στηρίξει οικονομικά μέχρι να βγάζω τα δικά μου χρήματα. Έτσι, είναι πολύ πιθανό ως παντρεμένη να ζητώ «μηνιάτικο» από τους γονείς μου, οι οποίοι δεν είναι και σε άριστη οικονομική κατάσταση. Πέρα από αυτό, με προβληματίζει αρκετές φορές η συμπεριφορά του. Όταν του λέω ότι κάτι με ενοχλεί, ξεκινά να μου μιλά άσχημα (λ.χ. «δεν μπορεί να βασιστεί άντρας πάνω σου», «δεν ξέρεις να κρατάς το ενδιαφέρον ενός άντρα», «δεν είσαι γυναίκα»). Παρ’ όλα αυτά, έχει αρκετά θετικά στοιχεία και ξέρω ότι κατά βάθος νοιάζεται για μένα. Επιπλέον τον αγαπώ και υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσα να φανταστώ την υπόλοιπη ζωή μου δίπλα του. Τι να κάνω; Να προχωρήσω σε ένα γάμο, χωρίς να είμαι σίγουρη, ή να χάσω το σύντροφό μου; Ζ.
So fuckin’ pathetic.
Υ.Γ. 1 Άμα τον χάσετε, βάλτε στην πόλη αφισάκια με χρηματικό έπαθλο. Όλο και κάποια θα τον βρει και θα σας τον επιστρέψει.
Υ.Γ. 2 Αν και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να τον κρατήσει για τον εαυτό της. Όλες ονειρευόμαστε έναν άντρα που να μας μειώνει, να κλονίζει την αυτοπεποίθησή μας, να μας φοβίζει, να μας χειρίζεται συναισθηματικά και γενικά να μας κάνει να αισθανόμαστε σκατά.
Υ.Γ. 3 Κι εγώ αγαπώ τη μαμά μου – για την ακρίβεια, τη λατρεύω. Ειδικά όταν βρίσκομαι στο σπιτάκι μου και αυτή στο δικό της (και αρρωσταίνει μόνη της για το αν θα τα βγάλω πέρα σ’ αυτή τη ζωή, τη στιγμή που τα έχω βγάλει ήδη).
Υ.Γ. 4 Μια ολόκληρη ζωή με κάποιον που σου λέει «δεν είσαι γυναίκα». Τον κροκόδειλο στο φούρνο, γρήγορα.
Μυρτώ μου, απελπισία. Κάμποσα χρόνια συνεργάτες και σπάει ο σιχτιρισμένος διάολος το ποδάρι του και πάω και τον ερωτεύομαι σφόδρα: το βλέμμα του, το χαμόγελό του, όλα! Πρώτη σκέψη το πρωί, τελευταία το βράδυ και στο ενδιάμεσο ο παραλογισμός. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τελευταία μιλάμε πολύ και εκτός δουλειάς (αυτός βέβαια είναι ανίδεος για τις προθέσεις μου). Και εκεί που λέω «χαλάρωσε» σκάει μήνυμα για καφέ και χαζογελάω κανά τέταρτο σαν 13χρονο. Και έρχομαι να ρωτήσω λοιπόν: τι να κάνω που αν μιλήσω θα φάω ξύλο (θα μείνω και άνεργος) και αν δεν μιλήσω απλά θα παραλογίζομαι επ’ αόριστον;
Δεν καταλαβαίνω γιατί θα φάτε ξύλο επειδή ενδιαφέρεστε για ένα συνεργάτη σας που μάλιστα δείχνει να σας συμπαθεί κι εκείνος.
Υ.Γ. 1 Εκτός αν δεν είναι γκέι. Που σ’ αυτή την περίπτωση, σας συστήνω να βγάλετε το σκασμό και να συνεχίσετε τον ωραιότατο παραλογισμό σας μόνος σας στο σπιτάκι σας, όπως κάνει όλος ο κόσμος με τις φαντασιώσεις του.
Υ.Γ. 2 Ρωτήστε κι εμένα που τα ’χω τόσα χρόνια με τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ κι ακόμα στεφάνι δεν λέει να μου βάλει.
Μυρτώ. Τα έχουμε ξαναπεί. Η Παράλληλη (τώρα ψιλο-παράλληλη με άλλον). Εδώ και λίγες μέρες αναρωτιέμαι το εξής. Και αν δεν μπορείς να μου το απαντήσεις εσύ, κάνε ένα γκάλοπ στους άντρες του paper. Γιατί πιέζεστε με το παραμικρό; Γιατί το ένα παραπάνω μήνυμα ή κάποια πρόταση σας φαίνονται βουνό; Εμείς γιατί ψοφάμε για κυνηγητό, για προτάσεις-ιδέες και ενδιαφέρον; Και νόμιζα ότι μόνο από σακούλες παθαίνεις ασφυξία.
Γιατί η γη γυρίζει κι εμείς δεν πέφτουμε; Γιατί οι μύγες πεθαίνουν το χειμώνα; Γιατί τα γαριδάκια λέγονται γαριδάκια; Γιατί το «μαύρο κουτί» των αεροπλάνων είναι στην πραγματικότητα πορτοκαλί; Γιατί οι σκύλοι γλείφουν το πουλί τους; Γιατί γερνάμε και πεθαίνουμε; Γιατί πολιτεύτηκε ο Σταύρος;
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.
11°
